สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 134

“ระวังคำพูดด้วยค่ะ!” เฟิงเชียนเจี่ยพูดด้วยความโกรธ

“มันเป็นความจริงอยู่แล้ว…”

“เธอหยุดพูด”

ไป๋ชิวอวี่พูดขัดไป๋ลู่ ขมวดคิ้วส่งสายตาให้เธอ จากนั้นก็พูดกับเฟิงเชียนเสวี่ยว่า

“จะขโมยหรืออะไรก็ตาม มันไม่สำคัญ ยังไงคนที่ทำสร้อยข้อมือหายก็เป็นลูกสาวเธอ พวกเราเป็นคนมีเหตุผล ไม่ได้ทำอะไรเด็ก แต่เรียกผู้ปกครองมาพูดคุย เธอว่ามาเลย ว่าจะทำยังไง”

ตั้งแต่ที่ถูกเยี่ยเจิ้นถิงลงโทษในงานประมูลครั้งก่อน ไป๋ชิวอวี่ก็ได้เปลี่ยนวิธีการใหม่

ในตอนนี้ ต่อหน้าเธอพูดดีมีเหตุผลกับเฟิงเชียนเสวี่ย ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว หากในวันหน้าเยี่ยเจิ้นถิงถามขึ้นมา ก็จับผิดอะไรเธอไม่ได้

“กรุณาให้เวลาฉันได้ทราบเรื่องราวความเป็นมาก่อนนะคะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยเองก็เป็นคนมีเหตุผล ไม่ว่าจะไม่ชอบแม่ลูกตระกูลไป๋อย่างไร ถ้าเป็นลูกเธอที่ทำของของคนอื่นหาย เธอก็ต้องรับผิดชอบอย่างแน่นอน

“พวกเราจะรีบกลับไปฉลองวันเกิดให้หลานอีก” ไป๋ชิวอวี่ดูนาฬิกา “สิบนาทีจะได้ไหม”

“ได้ค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยอุ้มเย่ว์เย่ว์มาปลอมใจ จากนั้นก็ถามแม่จูเสียงต่ำ “แม่จู เมื่อคืนฉันบอกให้พาเย่ว์เย่ว์เอาสร้อยข้อมือไปคืนให้กับคุณครูไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ค่ะ วันนี้ที่ฉันส่งเด็กๆ ทั้งสามคนขึ้นรถโรงเรียน ไม่เห็นคุณครูเฉิน ก็เลยบอกกับเย่ว์เย่วว่าจะต้องเอาสร้อยข้อมือไปให้คุณครู คิดไม่ถึงเลยว่า…โธ่ เป็นเพราะฉันเอง!”

แม่จูรู้สึกผิดอย่างมาก

“ไม่เป็นไรค่ะ อย่าโทษตนเองเลย ฉันถามให้แน่ชัดก่อน” เฟิงเชียนเสวี่ยจับหน้าของเย่ว์เย่ว์ ถามอย่างอ่อนโยน “ซานเป่า ตอนนี้ลูกบอกแม่ได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ตอนที่หนูถึงโรงเรียน อยากจะเอาสร้อยไปให้คุณครู ก็พบว่าสร้อยมันหายไปแล้ว” เย่ว์เย่ว์เบะปาก พูดสะอื้น “หม่ามี้ ขอโทษค่ะ…”

“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบกอดเธอไว้ “ซานเป่า ลูกยังเด็กอยู่ ต่อให้ทำอะไรปิด ก็เป็นเรื่องปกติ หม่ามี้จะแก้ปัญหาให้เอง ไม่ต้องกลัว รู้ไหม”