สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 135
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” พอได้ยินว่าจะแจ้งสื่อ สีหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยก็เปลี่ยนไป “แจ้งความก็แจ้งความ ทำไมต้องแจ้งสื่อด้วยคะ”
“จะแจ้งหรือไม่แจ้งสื่อ ก็เป็นอิสระของฉันไม่ใช่เหรอ” ไป๋ชิวอวี่ยิ้มหยันแล้วถามกลับ
“คุณ…”
“ทนายจิน” ไป๋ชิวอวี่สั่ง “ติดต่อสื่อทั้งหมดภายในประเทศให้ตีพิมพ์ข่าวของหาย ถ้ามีคนเก็บได้แล้วเอามาคืน ให้เงินรางวัลห้าล้าน แต่ถ้าตลาดมืดรับซื้อ พวกเราจะฟ้องแน่”
“ครับ คุณนายไป๋” ทนายคนนั้นทำตามสำสั่ง
“จริงสิ เอาภาพถ่ายและวิดีโอที่ถ่ายไว้เมื่อกี้เผยแพร่ออกไป…”
พอได้ยินเช่นนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยร้อนรนใจอย่างมาก ถ้าแจ้งสื่อ ตัวตนของเด็กๆ ก็จะถูกเปิดเผย…
“เราเคลียกันเองเถอะ!” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบพูด “คุณจะเอายังไง พูดมาได้เลย!”
“เคลียกับเอง?” ไป๋ชิวอวี่ยิ้มมุมปาก
“เธอตบหน้าตนเองสองร้อยครั้งก่อนสิ!” ไป๋ลู่กัดฟันแล้วจ้องเธอ
เฟินเชียนเสวี่ยคิ้วขมวด เธอรู้อยู่แล้ว ว่าแม่ลูกคู่นี้จงใจมาแก้แค้นเธอ
“ลู่ลู่…” ไป๋ชิวอวี่ทำสีหน้าตำหนิ “อย่างน้อยก็เป็นญาติกัน ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน”
“แม่…”
“อีกอย่างนะ เธอเป็นคนของประธานเยี่ยเชียว พวกเราสู้ไม่ไหวหรอก” ไป๋ชิวอวี่ยิ้มกริ่มมองเฟิงเชียนเสวี่ย “ไม่อย่างงั้นเธอว่ามาสิ ว่าจะเคลียกันเองยังไง”
“ฉัน…” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดไม่ออกจริงๆ สามสิบล้าน เธอชดใช้ไม่ไหวจริงๆ
“ดูสิ เธอไม่มีทางแก้ด้วยซ้ำ”ไป๋ชิวอวี่ผายมือ ทำสีหน้าไร้ทางเลือก “ไม่ยอมให้ฉันแจ้งความแจ้งสื่อ แล้วก็ไม่ชดใช้ เธอคงจะไม่ให้เราเสียสามสิบล้านไปฟรีๆ หรอกใช่ไหม นี่มันเป็นไปไม่ได้”
“คูรใหญ่หลิว ครูเฉิน พวกคุณออกความเห็นหน่อย จะมารังแกคนแบบนี้ได้ยังไง”
“ครับ ครับ…” คุณครูใหญ่พยักหน้ายิ้มแห้ง
คุณครูเฉินเป็นคนซื่อ พูดเสียงเบาว่า “คุณแม่ซานเป่า สร้อยเส้นนี้เย่ว์เย่ว์เป็นคนทำหาย ฉันว่า คุณชดใช้ให้พวกเขาเถอะ”
“เอ้อ ครูเฉินพูดได้ยุติธรรม” ไป๋ชิวอวี่ทำสีหน้าน้อยใจ “ในเมื่อเธอให้ทางแก้ไม่ได้ พวกเราคงจะต้องทำตามหน้าที่”
พูดไป ไป๋ชิวอวี่ก็ลุกขึ้นมา…
“เดี๋ยวก่อนค่ะ” อยู่ๆ เฟิงเชียนเสวี่ยก็นึกถึงสิ่งหนึ่ง เธอรีบเอาออกมาจากกระเป๋า “ฉันเอาอันนี้เป็นของมัดจำ…”
ไป๋ชิวอวี่มองสร้อยเพชรทับทิมที่อยู่ในมือเธอ ไม่มีแม้กระทั่งกล่อง ถูกห่อเอาไว้ด้วยกระดาษ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น เพชรทับทิมก็ยังคงสาดส่องแสงระยิบระยับ
“นี่มันสร้อยเพชรทับทิมของงานประมูลครั้งก่อนไม่ใช่เหรอ” พอไป๋ลู่เห็นสร้อยทับทิม ดวงตาก็เปล่งประกาย “เป็นของปลอมหรือเปล่า”
“ฉันดูหน่อย” ไป๋ชิวอวี่เอาไปดูอย่างละเอียด มั่นใจในทันที “เป็นของจริง!”
“สร้อยเพชรทับทิมเส้นนี้มูลค่าพันล้าน” เฟิงเชียนเสวี่ยอาลัยอาวรณ์ “เป็นค่ามัดจำได้อย่างเหลือเฟือ รอฉันหาสร้อยข้อมือพวกคุณเจอ แล้วค่อยเปลี่ยนกลับมา”
“ถ้าหาไม่เจอหล่ะ” ไป๋ลู่ถาม “สร้อยเส้นนี้ก็ถือว่าชดใช้ให้ฉันก็แล้วกัน”
“จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง มูลค่าของสองอย่างนี้ก็ต่างกัน” เฟิงเชียนเสวี่ยร้อนรน “ถ้าหาไม่เจอ ฉันจะหาวิธีชดใช้ให้เอง แต่สร้อยเส้นนี้ ฉันจะไถ่คืนแน่นอน พวกคุณอย่าทำหายหล่ะ”
“ต้องมีวันเวลากำหนดสิ” ไป๋ชิวอวี่ยักคิ้วแล้วยิ้ม “ภายในเจ็ดวัน ถ้าเธอหาสร้อยเจอ ฉันก็จะคืนอันนี้ให้เธอ”
“ถ้าหาไม่เจอ เอาเงินชดใช้สามสิบแปดล้านมา ฉันก็จะคืนให้เธอ แต่ถ้าเธอไม่มีทั้งสร้อยข้อมือและเงินชดใช้ งั้นสร้อยเส้นนี้ก็จะตกเป็นของฉัน!”
“นี่มัน…” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกลังเล
“ถ้าเธอไม่ตกลง งั้นก็ทำตามขั้นตอน แจ้งความ แจ้งสื่อ…”
“ฉันตกลง” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่มีทางเลือก
“ได้ ถ้างั้นก็เซ็นสัญญากัน ครูใหญ่หลิวกับครูเฉินเป็นพยาน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก