สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 137

หลังจากที่แม่จูพาเด็กๆ กลับไป เฟิงเชียนเสวี่ยก็รีบวิ่งไปที่ห้องเรียน นอนราบกับพื้น เริ่มค้นหาแบบแบบปูพรม

ที่ห้องเรียนไม่มี เธอก็ไปที่สนามเด็กเล่น รถโรงเรียน แม้กระทั่งห้องน้ำ เธอตามหาทุกซอกทุกมุม

หาไปหนึ่งรอบ เสื้อผ้าของเธอก็เลอะเปรอะเปื้อนไปหมด เหมือนกับผ้าขี้ริ้วที่ เต็มไปด้วยฝุ่นและสิ่งสกปรก

ฟ้ามืดแล้ว คุณครูและพนักงานของโรงเรียนเริ่มทยอยกลับบ้าน

ครูใหญ่หลิวพูดโน้มน้าว “คุณแม่ซานเป่า คุณกลับบ้านก่อนเถอะ พรุ่งนี้พวกเราจะหาต่อเองค่ะ ฉันแจ้งให้ทุกคนได้ทราบแล้ว ถ้ามีคนเห็นสร้อยข้อมือเส้นนั้นจะต้องเอามาให้ฉันแน่นอนค่ะ”

“ฉันอยากหาต่ออีกหน่อยค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังค้นหาที่ถังขยะ “ครูใหญ่หลิว คุณไม่ต้องสนใจฉันหรอก ฉันหาถึงสองทุ่มก็กลับแล้วค่ะ”

“จริงๆ ที่พวกนี้พวกเราหากันหมดแล้วค่ะ…” ครูใหญ่หลิวอยากจะโน้มน้าวเธออีกหน่อย แต่พอเห็นท่าทางมุ่งมั่นของเธอ ก็ไม่อยากพูดอะไรมาก “งั้นฉันไปก่อนนะคะ คุณเอาไฟฉายนี่ไปใช้เถอะ”

“ขอบคุณค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบรับไฟฉายมา “กำลังต้องการอยู่พอดีเลยค่ะ”

ครูใหญ่หลิวหันหลังกลับไป พอเดินไปถึงหน้าประตู ก็เจอกับครูเฉินที่กำลังจะเลิกงาน ถอนหายใจพูดว่า “เฮ้อ หัวใจคนเป็นพ่อแม่ช่างน่าสงสาร…”

“ผู้หญิงคนเดียวดูแลเด็กสามคน มันไม่ง่ายเลย” ครูเฉินอดไม่ได้ที่จะพูด “พ่อเด็กก็ไม่รู้ไปไหน ไม่มีความรับผิดชอบเลย”

“คงจะเป็นครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว…”

“วันนี้แม่ของซือมู่เฟิงด่าเด็กสามคนนั้นว่าเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อถึงขโมยของ ฉันยังทนฟังไม่ได้ พอบอกเธอว่าอย่าพูดแบบนี้ เธอก็ลุกขึ้นมาชี้หน้าด่าฉัน แถมบอกว่าจะไล่ฉันออกอีก อวดดีจริงๆ!”

“คุณนายซือคนนี้มีชื่อเสียงเรื่องยโสโอหัง อย่าไปยุ่งกับเธอเลย”

“ซือมู่เฟิงเป็นคนเอาสร้อยข้อมือให้เย่ว์เย่ว์เองแท้ๆ ตอนนี้แม่ของเขากลับจะฟ้องว่าลักขโมย ไม่มีเหตุผลซะจริง”

“ก็ช่วยไม่ได้นะ ตามกฎหมายแล้ว เด็กๆ ไม่สามารถมอบของให้กันได้ ยิ่งของที่มีค่าขนาดนี้ ครั้งนี้พวกเขาจึงได้เปรียบมาก!”

“ฉันเข้าใจ ก็เลยไม่กล้าพูดอะไร แต่คุณนายซือคนนั้นก็ไม่ควรจะด่าเด็กๆ แบบนั้น คำก็เด็กไม่มีพ่อสองคำก็เด็กไม่มีพ่อ เย่ว์เย่ว์ร้องไห้จนตัวสั่น ฉันสงสารจริงๆ…”

“โหดเหี้ยมสุดๆ แถมยังร้ายกาจ เธอดูสิ พอแม่ซานเป่ามา เธอก็ไม่กล้าด่าเลย!”

“จริง ผู้ปกครองแบบนี้น่ากลัวจริงๆ ฉันจะต้องภาวนาให้ซือมู่เฟิงอย่าเกิดเรื่องอะไรในห้องของฉันเลย ไม่งั้นฉันตายแน่”

“ไม่ใช่แค่เธอจะตาย ทั้งโรงเรียนอนุบาลคงจะต้องจบกัน”

“เจอคนตระกูลนี้ ซวยจริงๆ!”