สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 141

ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาดูเหมือนกันมากจริงๆ ทั้งรูปร่าง ส่วนสูง น้ำเสียง ดวงตาก็คล้ายกันหมด เพียงแต่เยี่ยเจิ้นถิงนั้นมีความหยิ่งผยองทะนงตัวมากกว่า ในขณะที่ต้วนเทียนหยานั้นดูเหมือนเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอยู่เล็กน้อย

แต่ก่อน “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้” จะสวมหน้ากากมาโดยตลอดและมักจะปรากฏตัวในเวลากลางคืน ต้วนเทียนหยาจึงแกล้งสวมรอยเป็นอีกครั้ง ทำให้รู้เรื่องราวระหว่างพวกเขามากมายและยังเข้าใจในสถานการณ์ของเฟิงเชียนเสวี่ยอีกด้วย

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติมากที่เธอจะยอมรับความผิดพลาด

“พูดมาเถอะ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่” เฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังโกรธเอ่ย

“อะไรเหรอ” ต้วนเทียนหยาที่กำลังเกิดความกังวลในใจ ลังเลว่าควรจะพูดออกไปให้ชัดเจนหรือไม่

“เห็นได้ชัดว่านายเป็นหนุ่มบาร์โฮสต์ทำไมคนอื่นถึงบอกว่านายเป็นทายาทของมหาเศรษฐีกันนะ…

…ทำไมจู่ๆก็ถอดหน้ากาก แล้วเปิดเผยตัวตนออกมาล่ะ…

…แล้วทำไมนายถึงมาที่บาร์DTTทุกวันเลย นายเป็นอะไรกับพี่ชายตงกันแน่”

เฟิงเชียนเสวี่ยถามคำถามทั้งหมดที่อยู่ในใจของเธอออกมาพร้อมกัน

“อันที่จริง…” ต้วนเทียนหยาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยท่าทางที่ต่างกันออกไป “เธอเคยคิดไหมว่าฉันไม่ได้เป็นผู้ชายขายตัวตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะเธอเข้าใจผิดไปเองว่าฉันเป็นผู้ชายขายตัว!”

นี่คือความจริง ตอนที่เยี่ยเจิ้นถิงได้อธิบายสาเหตุและผลลัพธ์ก่อนเกิดเรื่องนี้แบบสั้นๆให้แก่เขา ก็พูดแบบเดียวกัน ตั้งแต่ต้นจนจบล้วนคือเธอเข้าใจผิดในฐานะทางสังคมของเขาไปเองทั้งนั้น

“นี่นายจะบอกว่า…”

เฟิงเชียนเสวี่ยนึกขึ้นได้ว่าครั้งแรกที่เห็นเขาในตอนกลางคืนนั้น เขาอยู่คนเดียวในห้องสุดหรู โดยมีบอดี้การ์ดอยู่ข้างกาย นี่ไม่ใช่สวัสดิการที่หนุ่มบาร์โฮสต์ควรได้รับสักหน่อย

ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ไม่เคยเห็นเขามารับแขกเลยสักครั้ง พวกเขาเพียงแค่คุยกันถึงเรื่องพวกนี้เวลาที่พวกเขาคุยโทรศัพท์กันก็เท่านั้น หรือว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของเธอที่คิดไปเองงั้นหรือ?

“ไม่ใช่หรอก…” เฟิงเชียนเสวี่ยถามอย่างนึกสงสัย “แล้วเมื่อสี่ปีก่อนนายจะอธิบายว่าอย่างไร”

“สี่ปีที่แล้วนั้นฉันเข้าผิดห้องเองแหละ” ต้วนเทียนหยาพูดออกมาเบาๆ “จะบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุหรือพรหมลิขิตดีล่ะ”

“อย่างนั้นหรือ” เฟิงเซียนเสวี่ยตระหนักได้ในทันใด “เช่นนั้นตัวตนที่แท้จริงของท่านก็คือ…”