สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 143

“ไม่ใช่” สายตาของต้วนเทียนหยาสั่นเครือเล็กน้อย แต่เขาก็หาข้อแก้ตัวได้อย่างรวดเร็ว “เบอร์มือถือนั้นฉันปิดใช้บริการไปแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันมีเบอร์ใหม่แล้ว เธอบันทึกเบอร์โทรใหม่ของฉันได้เลย”

พูดจบเขาก็ปลดล็อกโทรศัพท์แล้วยื่นให้เฟิงเชียนเสวี่ย…

“ทำไมต้องเปลี่ยนเบอร์ด้วยล่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยถามโพล่งออกมา แต่เธอก็นึกเหตุผลขึ้นได้อย่างรวดเร็ว “เบอร์ก่อนนั้นมีสาวๆหลายคนมีใช่ไหมล่ะ”

“เมื่อก่อนฉันไม่อยากห่างจากช่อดอกไม้งามเลย แต่ตอนนี้จะไม่ทำอีกแล้ว” ต้วนเทียนหยายืนยันทันทีว่า “ในอนาคตฉันจะเป็นของเธอเพียงคนเดียว!”

“ฉันไม่เชื่อหรอก” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มอย่างเย็นชา

“ฉันขอสาบาน!” ต้วนเทียนยกมือขึ้นมาสาบานว่า “ถ้าในอนาคตฉันไปพัวพันกับสาวอื่น ขอให้ฉันไร้สมรรถภาพทางเพศ!”

“หึ!” เฟิงเชียนเสวี่ยเห็นใบหน้าท่าทางที่จริงใจของเขา ก็ไม่ได้โต้เถียงอะไรอีก เธอบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเขาไว้และกำลังคิดว่าจะบันทึกชื่อว่าอะไรดี

ต้วนเทียนหยาสังเกตเห็นความลังเลของเธอ ก็เลยพูดหยอกล้อออกไปด้วยรอยยิ้ม “บันทึกว่าพ่อของลูกสิ”

เฟิงเชียนเสวี่ยถึงกับใจสั่นเล็กน้อย เธอมองเขาอย่างลึกซึ้ง “นายชอบเด็กไหม”

“ขอแค่เธอเป็นคนให้กำเนิดให้ฉัน ฉันก็ชอบทั้งนั้นแหละ” ต้วนเทียนหยากุมมือของเธอแล้วถามหยั่งเชิงว่า “ถ้างั้น…คืนนี้เธอไม่กลับไปได้ไหม”

“อย่าทำเป็นเล่นน่า!” เฟิงเชียนเสวี่ยชักมือของกลับอย่างหงุดหงิด “ฉันมีธุระที่บ้าน!”

“เอ่อ ถ้าอย่างงั้นพรุ่งนี้พวกเรา…”

“ขับรถดีๆ”

ในใจเฟิงเชียนเสวี่ยกำลังกังวลกับอาการของเย่ว์เย่ว์ ดังนั้นเขาจึงไม่มีอารมณ์ไปหยอกล้อกับต้วนเทียนหยา

อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาไม่ใช่หนุ่มบาร์โฮสต์และยังชอบเด็ก สองประเด็นนี้โดนใจเธอมากจริงๆ!

ยิ่งไปกว่านั้นวันนี้เด็กๆได้รับการกระตุ้น พวกเขาอยากมีพ่อมาตลอด เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกไม่สบายใจ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องพิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจังว่าเด็กควรรู้จักกับพ่อหรือไม่…

รถขับไปที่หน้าหมู่บ้าน เฟิงเชียนเสวี่ยบอกกับต้วนเทียนหยาว่า “โอเค จอดรถตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอง”

“ให้ฉันไปส่งเธอ…” ต้วนเทียนหยากำลังจะปลดเข็มขัดนิรภัยออก