สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 145

“เอ๋?” แม่จูสับสน

เฟิงเชียนเสวี่ยกระซิบอธิบายข้างหูของเธอสักครู่ เธอก็พยักหน้า

มาถึงโรงพยาบาลเด็กเอกชนแห่งนี้ ก็เห็นเหลยอวี่พาผู้ช่วยมารออยู่ที่หน้าประตู

แม่จูเดินไปพร้อมกับเย่ว์เย่ว์ที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอ และเฟิงเชียนเสวี่ยที่เดินถือกระเป๋าตามมาข้างหลัง

“เกิดอะไรขึ้นคะ”

เหลยอวี่เห็นท่าทางที่ดูเซื่องซึมและสติที่ดูเลอะเลือนของเด็ก ก็รีบซักถามอาการทันที

หลังจากที่เฟิงเชียนเสวียอธิบายอาการเสร็จ เธอก็พูดเสริมว่า “เด็กคนนี้เป็นหลานของแม่จู ลูกสาวและลูกเขยของเธอทำงานอยู่ต่างจังหวัดกันหมด มันไม่ง่ายสำหรับเธอเลยในการเลี้ยงเด็กด้วยตัวคนเดียว ทุกคนเป็นเพื่อนบ้านกัน เธอจึงมาขอความช่วยเหลือจากฉัน ฉันก็เลยพาเธอไปโรงพยาบาลเด็ก ที่นั่นคนเยอะมากๆ นั่งรอนานแล้วแต่กลับไม่มีข่าวสารอะไรเลย ฉันก็เลยนึกถึงคุณ…”

“ไม่เป็นไรค่ะ รักษาเด็กกันก่อนดีกว่า”

เหลยอวี่ตรวจอาการของเย่ว์เย่ว์ด้วยตัวเอง โดยหลีกเลี่ยงขั้นตอนการลงทะเบียนและใช้เอกสารทุกอย่าง

สมกับที่เป็นหมอประจำตระกูลเยี่ย ทักษะทางการแพทย์ของเหลยอวี่นั้นดีมาก เธอตรวจเจอปัญหาอย่างรวดเร็วแล้วสั่งจ่ายยา

“แค่เป็นไข้หวัดทั่วไปค่ะ กินยา พักผ่อนสักสองสามวันก็ดีขึ้นแล้ว”

เหลยอวี่จ่ายยาและมอบให้เฟิงเชียนเสวี่ย “คุณเฟิงคะ คุณมาที่นี่พอดี บาดแผลที่คอและไหล่ ฉันขอถือโอกาสจัดการให้คุณเลยแล้วกัน”

“ได้เลยค่ะ ขอบคุณ” เฟิงเชียนเสวี่ยส่งสายตาไปให้แม่จู

แม่จูรีบกระชับกอดเย่ว์เย่ว์แล้วพูดว่า “ขอบคุณนะคะคุณหมอเหลย ถ้างั้นฉันขอพาเด็กกลับไปพักผ่อนก่อน”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันให้คนไปส่ง” หมอเหลยไม่สนใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเอง ขอบคุณ” แม่จูกระชับกอดเย่ว์เย่ว์แล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ อาการของเย่ว์เย่ว์ดีขึ้นมากแล้ว เธอจึงตะโกนออกมาด้วยความงุนงง “หม่ามี๊ หม่าหมี้…”

“เย่ว์เย่ว์ หม่ามี๊จะกลับมาเร็วๆนี้แหละ พวกเรากลับบ้านกันก่อนนะคะ” แม่จูเกลี้ยกล่อมเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยเฝ้าดูพวกเขาเดินจากไป

“คุณเฟิงคะ เชิญทางนี้” เหลยอวี่เรียก

“มาแล้วค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยเดินตามเข้าไป