สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 196

“ขอร้องคุณล่ะ ให้ฉันเข้าไปเถอะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยร้องไห้สะอึกสะอื้น ภาวนาอย่างต่ำต้อย “ข้างนอกมีหมาป่าจะกินฉัน!”

“อ้อ!” เยี่ยเจิ้นถิงขานตอบ เขาลุกขึ้น ถือแก้วเหล้าแล้วเดินออกไปอย่างช้าๆ

“เฮ้ เฮ้” เฟิงเชียนเสวี่ยร้อนใจแทบจะบ้าอยู่แล้ว เธอตบไปที่ประตูเหล็กที่เขียวเข้ม “คุณคงไม่ใกล้ตายแล้วไม่ช่วยใช่ไหม คุณไม่ให้ฉันเข้าไป ฉันอาจจะตายได้นะ!”

เยี่ยเจิ้นถิงไม่สนใจเธอ เดินไปที่คฤหาสน์ต่อไป

“เยี่ยเจิ้นถิงงง” เฟิงเชียนเสวี่ยตะโกนด้วยความโมโห “ คุณมันไม่ความเป็นมนุษย์ เลวทราม กรรมจะตามสนองคุณ!”

เยี่ยเจิ้งถิงหยุดฝีเท้าทันที หันกลับมามองเธออย่างเยือกเย็น “เวลาแบบนี้ เธอยังกล้าด่าคนอีกเหรอ”

“คุณ คุณอย่าคิดว่าฉันจะต้องอ้อนวอนคุณ” เฟิงเชียนเสวี่กัดฟัน เธอพูดอย่างดื้อรั้น “ถ้าหากฉันตายอยู่ตรงนี้ คุณก็จะหนีความรับผิดชอบไม่พ้น ตำรวจจะต้องมาหาถึงที่ แล้วคุณก็คืออาชญากร!

“อ้อ!” เยี่ยเจิ้นถิงผงกหัวอย่างจริงจัง และชี้ไปที่กล้องวงจรปิดด้านนอกประตู “เจ้าสิ่งนั้นมันจะถ่ายขั้นตอนที่เธอถูกกิน หมาป่าตัวนั้นมันอาศัยอยู่ในป่า ฉันไม่ได้เป็นคนเลี้ยงมัน กฎหมายก็ไม่ได้บัญญัติว่าเจอคนใกล้ตายแล้วไม่ช่วยจะผิดกฎหมาย!”

“คุณ ...” เฟิงเชียนเสวี่ยถึงกับหมดคำพูด

“ฉันจะสอนให้!” เยี่ยเจิ้นถิงยกมุมปากขึ้นยิ้ม เขาพูดอย่างนุ่มนวล “ตอนที่หมาป่ากัดกินเธอ เธอก็จะร้องโวยวายไม่ต่างอะไรกับเมื่อตะกี้นี้ มันคงจะเอือมระอา และกัดไปที่คอของเธอ เลือดสดๆ จะพุ่งออกมาเหมือนกับน้ำพุ และตายในชั่วพริบตา ไม่เจ็บหรอก!”

เฟิงเชียนเสวี่ยกลัวจนใบหน้าซีดขาว ร่างกายสั่นระริก ปากสั่นระรัว พูดไม่ออกเลยสักคำเดียว

“ขอให้เธอตายอย่างมีความสุข ลาก่อน!”

เยียเจิ้นถิงโบกมือให้เธอและหันหลังจากไป

“เยี่ยเจิ้นถิง...” เฟิงเชียนเสวี่ยแผดเสียงคำรามพร้อมกับทุบไปที่ประตูเหล็ก “คุณมันไอ้หมาใจดำ จุดจบของคุณไม่ดีแน่!”

โบร๋ววว

จู่ๆ ด้านหลังก็มีเสียงร้องของหมาป่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“อ้าาา”เฟิงเชียนเสวี่ยหวาดกลัว ตุ๊บ! เสียงคุกเข่ากับพื้น เธอร้องไห้เสียงดัง “ฉันขอร้องล่ะ คุณช่วยฉันเถอะนะ ช่วยฉันเถอะ ฉันยังไม่อยากตาย ฮือ...ฮือ...ฮือ”

เยี่ยเจิ้นถิงหันหลังให้กับเธอ เขายกมุมปากยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ