สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 198

“หืม?” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วขึ้น “ไม่เอาเหรอ งั้นก็ช่างเถอะ!”

เขาทำท่าจะเก็บ...

“เอา เอา เอา” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบโผเข้าไปหยิบเช็คธนาคารมา เมื่อเห็นตัวเลขที่อยู่บนนั้น เธอก็ยิ้มแย้มขึ้นทันที “สองล้านแหนะ ขอบคุณค่ะประธานเยี่ย”

“ไม่ต้องเกรงใจ เธอสมควรได้รับมันอยู่แล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงฉีกยิ้ม “นี่เป็นเงินรางวัลที่เธอเกลี้ยกล่อมให้กรรมการกินยาถ่ายลงได้วันก่อน!”

“นั่น ไม่สู้ให้รางวัลเธอไปก่อน เธอไม่ต้องหนักใจเรื่องกินเรื่องอยู่ จะได้มีเวลาปรนนิบัติฉันดีๆไง”

เฟิงเชียนเสวี่ยมีลางสังหรณ์ไม่ดีอยู่ในใจ

ซือเป่าน้อยตัวสั่นอยู่บนไหล่เธอ เหมือนกับว่าเยี่ยเจิ้นถิงเป็นสัตว์ป่ากินคน

“ติดหนี้ร้อยล้านกับเก้าสิบแปดล้านมันต่างกันยังไง” เยี่ยเจิ้นถิงพูดด้วยความเย็นชา “ไม่สู้ให้รางวัลเธอไปก่อน เธอไม่ต้องหนักใจเรื่องกินเรื่องอยู่ จะได้มีเวลาปรนนิบัติฉันดีๆไง”

ปรนนิบัติ!

ได้ยฟังคำนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็หวาดกลัวอยู่ในใจ เธอรีบพูด “ประธานเยี่ย ฉันเป็นแค่คนทำงาน ฉัน...ฉันไม่ได้ขายตัว”

“ขายตัว ขายตัว!” ซื่อเป่าน้อยเลียนเสียงร้องของเธอ

เยี่ยเจิ้นถิงมองไปที่มัน

มันกลัวจนหุบปาก มันหลบเข้าไปในผมหนาๆ ของเฟิงเชียนเสวี่ยและยังใช้ปากงับเส้นผมมาบังหน้าตัวเองไว้เหมือนกับว่าทำอย่างนี้แล้วคนเลวจะหามันไม่เจอ

“ขายไปเมื่อคืนแล้วนี่” เยี่ยเจิ้นถิงหยิบสัญญาฉบับนั้นออกมา แกว่งไปแกว่ามาหน้าสายตาเธอ หน้าตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเส้นผมแขนขาทุกตางรางนิ้วของเธอเป็นของฉันทั้งหมด”

เฟิงเชียนเสวี่ยเบิกตาโพลงด้วยความตะลึง เธอสัญญาชำระหนี้ในมือเขาอย่างมึนงง ย้อนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน...

เธอโดนหมาป่าทำร้าย เธอวิ่งอย่างสุดชีวิตมาจนถึงนอกประตูคฤหาสน์ ทุบประตูเหล็กเพื่อขอความช่วยเหลือ...

หลังจากนั้นเขาก็ขู่จนฉันเผลอรับปากว่าจะเซ็นสัญญา แต่ว่าหลังจากนั้นเธอก็กลัวหมดสติไป ยังไม่ได้เซ็นมันจริงๆ สักหน่อย

เฟิงเชียนเสวี่ยหยิบใบสัญญามาดูอย่างละเอียด ในนั้นไม่ได้ลงชื่อจริงๆ ด้วยแต่กลับมีลายนิ้วมือสีแดงสด ถึงแม้ว่ามันจะแห้งไปแล้ว แต่ก็ยังได้กลิ่นเลือดสดๆ อยู่ดี...

เธอชะงักไปครู่หนึ่ง เธอยกมือขึ้นมองนิ้วโป้งที่มีแผลของตัวเอง สุดท้ายก็เรียบเรียงเรื่องราวสำเร็จ“เยี่ยเจิ้นถิง คุณ...ไอ้คนเลว!”

“คนเลว คน...”