“ เปล่า ไม่มีอะไร...”
เฟิงเชียนเสวี่ยกลัวจนชาไปทั้งหัว เธอตกใจกลัวและก่นด่าซื่อเป่าน้อยอยู่ในใจ...
เจ้านี่ช่างน่าชังนัก ทำไมต้องร้องออกมาในเวลาสำคัญแบบนี้ด้วย
หรือมันอยากให้ฉันตายกันนะ?
เยี่ยเจิ้นถิงมองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยอย่างลึกซึ้ง เขาไม่พูดอะไร จากนั้นก็เดินจากไป...
จนกระทั่งเสียงฝีเท้าของเขาหายไป เฟิงเชียนเสวี่ยถึงสบายใจ เธอตำหนิซื่อเป่าน้อย “ซือเป่า อย่าพูดส่งเดชได้มั้ย”
“หม่ามี้...” ซื่อเป่าน้อยตั้งหัวสีเขียวน้อยของมันด้วยความรู้สึกผิด “คนเลว กลัวกลัว กลัวกลัว!”
“ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนเลว แต่ว่า...”
ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก “คุณหนูเฟิง ฉันเข้าไปได้มั้ยคะ”
“รอเดี๋ยว” เฟิงเชียนเสวี่ยขังซือเป่าน้อยไว้ในห้องน้ำ แล้วค่อยให้เหล่ยอวี่เข้ามา
“คุณหนูเฟิง คุณชายเยี่ยเดินทางไปอเมริกาแล้ว เขามอบหน้าที่ให้ฉันดูแลคุณ อาหารเช้าเตรียมเสร็จแล้ว คุณจะรับประทานที่ห้องหรือว่า...”
“เขาไปอเมริกาแล้ว?” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดตัดบทเหล่ยอวี่ เธอถามด้วยความคึกคัก “ไปนานแค่ไหน”
“เร็วสุดคงนะสามวัน อย่างช้าสุดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจแล้ว แต่เขาน่าจะกลับมาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
“ไม่ต้องรีบขนาดนั้นหรอก อยู่ยาวๆหน่อยสิถึงจะดี”
เฟิงเชียนเสวี่ยภาวนาให้เขาไม่กลับมาอีกเลย
“เหอะ เหอะ”เหล่ยอวี่หัวเราะ “เรื่องที่คุณโดนโจมตีครั้งที่แล้ว พวกเราจัดการเรียบร้อยแล้ว จากนี้ไปคงไม่มีอันตรายอะไรแล้ว ส่วนเรื่องบ้านของคุณฉันได้ส่งคนไปซ่อมเรียบร้อย นอกจากนี้...”
“ไม่ต้อง ไม่ต้อง” เฟิงเชียนเสวี่ยรีบขัดขวาง “บ้านของฉันฉันจัดการเอง คุณอย่ายุ่งเด็ดขาด รีบบอกให้คนพวกนั้นหยุดทำงานซะ ใครก็ห้ามเข้าบ้านฉัน”
เอ๋! เหล่ยอวี่งวยงง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
แอด..กลับบ้านด่วน...ยังรออยู่นะคะ😁😁...
ขอบคุที่ลงให้อ่านนะคะ สนุกมากเลย อย่าลืมมาลงต่อนะคะ 👍🏻...
อย่าหายไปนานนะแอด😁😁...
แอด..กลับมาอัพเดทแล้ว..น่ารักที่สุด👍👍👍...
แอด..อย่าเทกันเลย..กลับมาลงต่อหน่อยจ้า😂😂😂...