สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 200

เมื่อกลับมาถึงถนนใหญ่แห่งความสุข สิ่งแรกที่เฟิงเชียนเสวี่ยจะทำก็คือซื้อโทรศัพท์มือถือ

ครั้งนี้ เธอยอมกัดฟันเปลี่ยนเป็นโทรศัพท์ที่ดีที่สุด หวังว่าจะไม่พังง่ายอีกในครั้งต่อไป

ติดตั้งซิมการ์ดเสร็จ เธอก็โทรหาแม่จูในทันที

เมื่อคืนแม่จู่โทรหาเธอไม่ติด คิดว่าคงเกิดเรื่องขึ้นกับเธอ กังวลใจเป็นอย่างมาก

เฟิงเชียนเสวี่ยอธิบายว่าโทรศัพท์ของเธอเสีย จากนั้นก็วิดีโอคอลกับลูกๆ ทั้งสามทันที

ลูกๆ สวมใส่เสื้อกันหนาวลายดอกตามชนบท พวกเขายังคงหล่อสวยเหมือนเดิม

เฉินเฉินขมวดคิ้วและถามด้วยความห่วงใย “หม่ามี้ ไม่เป็นไรใช่ไหม พวกเราเป็นห่วงหม่ามี้มาก”

“หม่ามี้สบายดี ไม่ต้องห่วง” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดปลอบโยน

หลงหลงเข้ามาใกล้กล้อง โชว์กำปั้นเล็กๆ ของตัวเอง “หม่ามี้ สองสามวันมานี้ผมฝึกกังฟูอย่างหนัก รอหนูฝึกจนแข็งแกร่งกว่านี้ก็จะปกปกหม่ามี้ได้แล้ว”

“ขอบคุณนะเอ้อร์เป่า” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มอย่างปลื้มใจ “เอ้อร์เป่าเก่งมาก!”

“หม่ามี้ หม่ามี้ ...” แก้มตุ้ยนุ้ยของเยว่เยว่เข้ามาใกล้กล้อง เมื่อเห็นหม่ามี้ ตาโตๆ เหมือนลูกองุ่นก็เริ่มมีน้ำตาคลอ “หม่ามี้ ซานเป่าคิดถึง ฮือ...ฮือ..ฮือออ”

เมื่อเห็นเยว่เยว่ร้องไห้ ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าก็เริ่มตาแดง แต่เด็กชายน้อยทั้งสองคนก็พยายามไม่ร้องไห้ออกมา

“ซานเป่าเด็กดี หม่ามี้จัดการเรื่องทางนี้เรียบร้อยแล้วจะมารับพวกหนูนะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดปลอบโยนทันที “ตอนนี้จับคนร้ายได้แล้ว หม่ามี้ต้องซ่อมบ้านให้เสร็จ แถมยังต้องจัดระเบียบภายในบ้านด้วย รอพวกหนูมาก็จะได้เห็นบ้านที่อบอุ่นสวยงามของพวกเราแล้ว

“ดีจังเลย” ลูกๆ ทั้งสามคนตื่นเต้นดีใจ

“หม่ามี้ พวกเราจะไปช่วยหมามี้จัดบ้านด้วย” เฉินเฉินรับหน้าที่พูด “จะให้หม่ามี้เหนื่อยคนเดียวไม่ได้”

“ใช่ เอ้อร์เป่าแรงเยอะ ทำงานได้เยอะมาก”

หลงหลงกำหมัด โชว์ให้เห็นกล้ามเนื้อน้อยๆที่แขนของตัวเอง

“หนูก็ช่วยหม่ามี้ได้...”