สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 233

“ไม่ถูกสิ…” ไป๋ลู่สนองกลับอย่างรวดเร็ว “เขาคงไม่รู้ใช่ไหมว่าพวกเรามาที่บาร์”

ทันทีที่พูดจบไป๋ลู่ก็รู้สึกตื่นตัวขึ้นมา แล้วรีบสั่งบอดี้การ์ดทั้งสองนาย “พวกนายเฝ้าประตูไว้ให้ดี อย่าให้เยี่ยเจิ้นถิงบุกเข้ามา…”

ไป๋ลู่พูดไม่ทันขาดคำ มีคนถีบประตูห้องเข้ามา

แม้แต่คนที่เฝ้าประตูอยู่ก็ถูกเหยียบอยู่แทบเท้า

“กระจอก!” เยี่ยฮุยตะคอก

ไป๋ลู่รีบหยิบมีดที่แหลมคมออกมาและบีบคอเฟิงเชียนเสวี่ย “พวกแกอย่าเข้ามา ไม่งั้นฉันจะฆ่ามันซะ!”

ฉากนี้ไม่ใช่ครั้งแรก สำหรับเยี่ยฮุยแล้วเขาคุ้นเคยเสียยิ่งกว่าอะไร

ที่แตกต่างไปก็คือ ครั้งนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

เธอเงยหน้าขึ้น และพูดอย่างกระวนกระวาย “เยี่ยฮุย เธอแค่อยากช่วยพ่อแม่ของเธอ คุณให้ประธานเยี่ยปล่อยคนเถอะ”

“ใช่ ขอแค่พวกแกปล่อยพ่อแม่ของฉัน ฉันก็จะไม่หาเรื่องมันอีก ไม่อย่างนั้น ทุกคนต้องตายกันหมด!”

ไป๋ลู่พูดเสียงสั่น และมือที่ถือมีดก็สั่นเช่นกัน

จากนั้น เธอก็กระซิบบอกเฟิงเชียนเสวี่ยที่ข้างหู “มือถือของฉันอยู่ที่หน้าจอพร้อมเล่นตลอด ถ้าพวกแกยังไม่ปล่อยคนอีก ฉันจะเอาวีดีโอที่มีแกกับลูกๆที่น่ารักทั้งสามคนปล่อยออกมาทั้งหมด”

“ได้ยินหรือยัง รีบปล่อยคน” เฟิงเชียนเสวี่ยสั่งอย่างร้อนใจกระสับกระส่าย

“ผมต้องถามคุณชายเยี่ยก่อน…”

เยี่ยฮุยพูดยังไม่ทันขาดคำ ก็มีแสงสีเงินวาบเข้ามา แทงลงไปที่ข้อมือของไป๋ลู่ทันที

ไป๋ลู่ร้องโหยหวน กองลงกับพื้น มีดในมือและมือถือตกลงไป

เฟิงเชียนเสวี่ยรอดพ้นจากอันตรายแล้ว แต่เธอไม่ได้รีบหนี กลับเดินไปเก็บมือถือของไป๋ลู่…

ไป๋ลู่รีบหยิบมีดขึ้นมา แทงเฟิงเชียนเสวี่ย

ลูกกระสุนสีดำพุ่งออกไป แต่สายไปเสียแล้ว…

เฟิงเชียนเสวี่ยกรีดร้อง เธอถูกมีดเฉือนที่หัวไหล่

แต่ก่อนที่มีดจะเจาะลึก ก็ถูกเยี่ยฮุยแย่งไปได้

ไป๋ลู่ก็โดนจับตัวไว้ได้เช่นกัน

เฟิงเชียนเสวี่ยตกลงไปที่พื้น ในมือคว้ามือถือไว้เป็นมั่นเหมาะ มีคนรับเธอไว้ได้จากด้านหลัง

“ยัยโง่!” เยี่ยเจิ้นถิงกัดฟันกรอดและสบถด่า