สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 248

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกอยากร้องไห้อย่างอดไม่ได้ ขอบตาของเธอแดงก่ำ น้ำตาเอ่อล้นในดวงตา......

“

การตัดสินใจของฉันมันบอกฉันว่า การเลือกของเธอนั้นมันผิด” ฉุ่จือมั่วถอนหายใจอย่างเอือมระอา “แต่แล้วมันยังไงล่ะ เธอดื้อรั้นมาตลอด ฉันไม่มั่นใจพอว่าจะโน้มน้าวเธอได้ เหมือนกับสี่ปีที่แล้วไง”

เขาชะงัก จากนั้นเขาก็เผยหน้ายิ้ม พูดหัวเราะเยาะตัวเอง.......

“

เพราะงั้น ฉันทำได้แค่ปล่อยให้เธอไปบิน ไปลองเสี่ยง เมื่อวันหนึ่ง เธอโดนมาทุกความเลวร้ายบนโลก ได้ลิ้มรสความเปรี้ยวฝาดของชีวิต เธอจะรู้เองว่าฉันน่ะดีที่สุดแล้ว!”

“

ถึงเวลานั้น ขอแค่เธอหันมา เธอจะเห็นฉันเสมอ”

เมื่อได้ยินคำนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป น้ำตาของเธอไหลรินจากกรอบตา

เธอไม่กล้าให้เด็กๆ ในห้องได้ยิน จึงรีบปิกปากของตน ปล่อยให้น้ำตาไหลรินอย่างเงียบๆ แต่ก็ไม่กล้าส่งเสียง

“

ยัยบ๊อง อย่าร้องสิ” ฉู่จือมั่วรีบเอาทิชชู่ซับน้ำตาให้เธอ จากนั้นก็แสร้งทำเป็นหยอกล้อเธอด้วยน้ำเสียงสบาย “ร้องขนาดนี้ เดี๋ยวเด็กๆ ก็คิดว่าฉันแกล้งเธอหรอก ไม่กี่วันที่ผ่านนี้ ฉันอุตส่าเริ่มความสร้างความสัมพันธ์กับเด็กๆ ได้ พวกเขาชอบฉันมากเลยนะ เห็นบอกจะแนะนำซื่อเป่าน้อยให้ฉันรู้จักด้วย......”

“

หม่ามี้ หม่ามี้!”

ฉู่จือมั่วยังพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยส่งมาจากทางหน้าประตู

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบปาดน้ำตาทิ้งอย่างรวดเร็ว พร้อมหันหน้าไปดู

ซื่อเป่าน้อยบินออกมาจากด้านนอก ปีกที่บาดเจ็บนั้นยังไม่หายดี บินเข้ามาได้อย่างยากลำบาก และโซซัดโซเซ จนเกือบจะชนเข้ากับไฟห้องคริสตอลในห้อง

“

ซื่อเป่าน้อย......” เฟิงเชียนเสวี่ยยื่นมือ

ซื่อเป่าน้อยมาหยุดอยู่ที่หลังมือของเธอ และใช้หัวน้อยๆ ที่มีขนปุกปุยของมันถูไปที่แก้มของเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยลูบไปที่ปีกของมัน จู่ๆ ก็พบว่า บนเท้าของมันสวมแหวนสีดำทองอยู่ ด้านบนสลักตราสัญลักษณ์ตัว S เอาไว้ นั่นเป็นสัญลักษณ์ของเยี่ยเจิ้นถิง

ในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยตะลึง คนทั้งคนดูตื่นตระหนกขึ้นมา

เธอมองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว และพบว่า ด้านล่าง ใต้ตึก ข้างถนน รถของตระกูลเยี่ยยังคงจอดอยู่ที่นั่น

พวกเขาใช้วิธีนี้ในการเตือนเธอ ว่าเธอคือคนของเยี่ยเจิ้นถิง

“