สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 249

“พ่อของฉันเขียนจดหมายให้คุณฉบับหนึ่งงั้นเหรอ” เฟิงเชียนเสวี่ยถามอย่างรีบร้อน “บนจดหมายว่ายังไงล่ะ”

ฉุ่จือมั่วลังเลไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงพูดให้เรื่องมันดูเบาที่สุด “ประมาณว่าให้ฉันปกป้องเธอให้ดี นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว อีกอย่าง เขาบอกฉันว่าเขาทิ้งบางอย่างไว้ให้เธอ ถ้าหากอีกห้าปีเธอไม่ได้ไปหาจูเจี้ยนซาน ก็ให้ฉันเอาของมาส่งให้เธอตรงหน้า”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ภายในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยราวกับมีคลื่นใต้ทะเลซัดขึ้นมาอย่างรุนแรง ซับซ้อนเกินจะบรรยาย.....

ยังไงเธอก็คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ก่อนที่พ่อของเธอจะจากไป เขาได้เขียนจดหมายไว้ให้กับฉู่จือมั่ว

คุณพ่อน่าจะเป็นห่วงเธอ กลัวว่าผ่านไปห้าปีแล้วเธอจะยังเดินออกจากอดีตและเริ่มต้นชีวิตใหม่ไม่ได้ จึงมาขอให้ฉูจือมั่วช่วยเหลือ......

จากคำพูดเหล่านั้นของจูเจี้ยนซานเมื่อครั้งที่แล้ว ยืนยันได้อย่างหนึ่งว่าสิ่งที่อยู่ในกล่องนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุการจากไปของคุณพ่อ

งั้นคุณพ่อทิ้งอะไรไว้ให้เธอกันแน่?

“เชียนเสวี่ย...” เสียงของฉู่จือมั่วขัดความคิดเฟิงเชียนเสวี่ย เฟิงเชียนเสวี่ยได้สติ เธอเงยหน้าขึ้นไปมองเขา “ขอบคุณนะ จื่อมั่ว นายรีบกลับไปเถอะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ!”

“อืม แล้วเจอกัน”

ฉู่จือมั่วมองไปที่เธออย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็หันหน้าเดินหนี

เฟิงเชียนเสวี่ยมองแผ่นหลังที่ผอมบางของเขา ภายในใจรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก เธอไม่น่าลากเขาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จริงๆ......

เธอหวังว่าเยี่ยเจิ้นถิงจะรักษาคำพูด และไม่ทำร้ายเขาจริงๆ

“หม่ามี้ หม่ามี้ หม่ามี้”

เยวี่ยเหยี่ยวิ่งออกมาจากในห้องพร้อมซื่อเป่าน้อย

ในมือของเขายกเค้กก้อนน้อยไว้สูง “หม่ามี้ เค้กนี้อร่อย ลองชิมดูสิ”

“ว้าว สวยมากเลย” เฟิงเชียนเสวี่ยย่อตัวลง อุ้มเยวี่ยเยวี่ยขึ้นมา พร้อมชิมเค้กไปด้วย “ อร่อยมาก!”

“หม่ามี้โยเกิร์ตกล้วยหอมอันนี้ก็อร่อย”

หลงหลงถือโยเกิร์ตกล้วยหอมของตนพร้อมป้อนให้กับเฟิงเชียนเสวี่ย

“อื้ม อร่อย หม่ามี้ชอบมาก” เฟิงเชียนเสวี่ยชิมโยเกิร์ตกล้วยหอมของหลงหลงอีกครั้ง

“หม่ามี้ คุณอาฉู่ไปแล้วเหรอครับ” เฉินเฉินเดินออกมาพร้อมถือไอศกรีมอยู่ในมือ ดวงตาคู่โตอันหล่อเหลาจดจ้องไปรอบๆ “คุณอาเขาชอบกินไอศกรีมรสวานิลลา ผมกำลังจะเอามาแบ่งกับเขาเลย”