สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 270

“หลิงหลง!” เยี่ยเจิ้นถิงออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง พร้อมทั้งกางแขนออกอย่างเป็นธรรมชาติ

หลิงหลงย่ำรองเท้าส้นสูงเดินชนเฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังมึนงง แล้วกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเยี่ยเจิ้นถิงอย่างมีความสุขเหมือนเด็กน้อย

เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องมองภาพนี้ด้วยความงุนงง ร่างกายของเธอแข็งทื่อ...

“มาไห่เฉิง ทำไมไม่บอกกันบ้างล่ะ”

เยี่ยเจิ้นถิงโอบไหล่ของหลิงหลงและพาเธอเข้าไปในห้องประชุม

“ฉันอยากจะเซอร์ไพรส์นายน่ะ!”

น้ำเสียงของหลิงหลงนุ่มนวลราวกับขนมสายไหมในยามที่พูดคุยกับชายหนุ่ม ดวงตาทั้งคู่ของเธอก็เป็นประกาย

“อืม เซอร์ไพรส์จริงๆ”

แผ่นหลังของเยี่ยเจิ้นถิงค่อยๆ หายลับไปจากสายตาของเฟิงเชียนเสวี่ยที่ยังไม่ได้สติคืนกลับมา...

นี่เป็นภาพลวงตาหรือเปล่า

หรือว่าภาพหลอน

เยี่ยเจิ้นถิงผู้ไม่สนขนบธรรมเนียมอะไรมาโดยตลอด กับทุกๆ คน เขาวางตัวอยู่เหนือผู้อื่นมาตลอด เขาไม่เคยออกมาต้อนรับใครด้วยตัวเองแบบนี้ ทั้งยังทำท่าทางอ่อนโยนและสนิทสนมต่อหน้าคนจำนวนมากในบริษัท...

หากบอกว่าเขากับหลิงหลงคนนี้ไม่มีอะไรกัน ใครจะบ้าเชื่อล่ะ!!!

แต่……

ผู้ชายคนนี้ที่รักเธออย่างสุดหัวใจเมื่อเช้าวันก่อน ดูแลเธออย่างอ่อนโยนในยามค่ำคืน และนอนกอดกับเธอ ทำไมเวลานี้ถึงได้ดีกับผู้หญิงคนอื่นขนาดนี้

นอกจากนี้ เขาเคยพูดว่า เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขาตลอดมา

แล้วยัยหลิงหลงนี่คืออะไร

“เสี่ยวเฟิง เสี่ยวเฟิง เสี่ยวเฟิง!!!”

เหวินลี่ตะโกนเรียกชื่อเธอถึงสามครั้ง แต่เฟิงเชียนเสวี่ยกลับไม่ได้ยินเลย จนเธอต้องก้าวเข้าไปสะกิด เฟิงเชียนเสวี่ยถึงได้สติกลับมา “หา?”

“เธอกำลังเหม่ออะไรอยู่” เหวินลี่ขมวดคิ้วขึ้น “หยุดไปตั้งนาน พอกลับมาถึงบริษัท กลับกลายเป็นแบบนี้?”

“ขอโทษค่ะ ฉัน...”

“อย่าเป็นแบบนี้อีก ไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครช่วยเธอได้” เหวินลี่เตือนอย่างจริงจัง “รีบปรับตัวซะ แล้วไปช่วยที่ห้องประชุม”

“ค่ะๆ”

เฟิงเชียนเสวี่ยดื่มน้ำหนึ่งแก้ว แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็เดินตามเหวินลี่เข้าไปในห้องประชุมทางประตูหลัง

เหวินลี่ไปจัดการเรื่องอื่นก่อน และสั่งให้เธอไปช่วยเลขาคนอื่นๆ เตรียมเอกสาร

วันนี้ ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของเซิ่งเทียนทั้งหมดมาเข้าร่วมด้วย พร้อมด้วยผู้บริหารระดับสูงของสี่บริษัท แต่ละคนล้วนเป็นบุคคลสำคัญทั้งสิ้น

และแม้ในบรรยากาศเช่นนี้ ทุกคนกระตือรือร้นที่จะประจบสอพลอหลิงหลง...

“ออร่าของประธานหลิงไม่ธรรมดาจริงๆ เหมือนพ่อของคุณมาก!”

“ใช่แล้ว ยังอายุน้อยๆ แบบนี้ ก็รับช่วงต่อกลุ่มบริษัทแล้ว อนาคตสดใสแน่นอน!"

“ประธานหลิงโตมาด้วยกันกับประธานเยี่ยของพวกเรา ตอนนี้ยังมาร่วมมือกันอีก ช่างเป็นคู่ที่สวรรค์สร้างมาให้จริงๆ!”

“ถูกต้องๆ ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้พบประธานหลิงและคุณท่าน พวกเขายังคุยกันเรื่องนี้อยู่เลย...”

“หรือเราจะฉวยโอกาสความร่วมมือในโครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งนี้ช่วยผลักดันเรื่องมงคลของประธานทั้งสองนี่”

คนที่พูดเรื่องนี้คือบริหารคนหนึ่งจากหลิงหลงกรุ๊ป ซึ่งน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการหยั่งเชิงและความคาดหวัง

ทุกคนมองไปที่เยี่ยเจิ้นถิงและหลิงหลง ราวกับกำลังรอคำประกาศจากคนทั้งคู่

หลิงหลงดูเขินอายและมองเยี่ยเจิ้นถิงด้วยความเสน่หา

เฟิงเชียนเสวี่ยที่ถือเอกสารปึกใหญ่อยู่ในมืออดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยเจิ้นถิงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้

หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมานอกอก

“เธอทำอะไรน่ะ” เหวินลี่ตำหนิเสียงเบาๆ “ทุกคนกำลังแจกจ่ายเอกสารอยู่ แต่เธอกลับมายืนเหม่ออยู่ที่นี่”

เฟิงเชียนเสวี่ยหายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบเดินตามเลขาคนอื่นๆ ไปแจกเอกสาร

“วันนี้คุยแค่เรื่องธุรกิจก็พอ!” เยี่ยเจิ้นถิงตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ใช่แล้วค่ะ วันนี้เรามาเพื่อหารือเรื่องความร่วมมือ ผู้อาวุโสทั้งหลาย อย่าได้ล้อพวกเราเล่นเลยค่ะ” หลิงหลงรีบพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “นี่เป็นการร่วมมือกันครั้งแรกของหลิงอวิ๋นกรุ๊ปและเซิ่งเทียน ฉันเองก็เพิ่งจะเข้ารับตำแหน่ง ยังต้องให้ท่านผู้อาวุโสทั้งหลายชี้แนะด้วยค่ะ!”

“นั่นเป็นสิ่งสมควรอยู่แล้ว...” ผู้บริหารระดับสูงของหลิงอวิ๋นคนเดิมเอ่ยขึ้น “เมื่อสองยักษ์ใหญ่อย่างเซิ่งเทียนและหลิงอวิ๋นจับมือกัน จะต้องยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน!”

“หาได้ยากแท้ๆ แต่ก่อนที่พวกเราจัดการประชุม บรรยากาศมักจะเคร่งเครียด วันนี้มีประธานหลิงอยู่ที่นี่ด้วย บรรยากาศอบอุ่นขึ้นมากเลยทีเดียว”