สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 270

“หลิงหลง!” เยี่ยเจิ้นถิงออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง พร้อมทั้งกางแขนออกอย่างเป็นธรรมชาติ

หลิงหลงย่ำรองเท้าส้นสูงเดินชนเฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังมึนงง แล้วกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเยี่ยเจิ้นถิงอย่างมีความสุขเหมือนเด็กน้อย

เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องมองภาพนี้ด้วยความงุนงง ร่างกายของเธอแข็งทื่อ...

“มาไห่เฉิง ทำไมไม่บอกกันบ้างล่ะ”

เยี่ยเจิ้นถิงโอบไหล่ของหลิงหลงและพาเธอเข้าไปในห้องประชุม

“ฉันอยากจะเซอร์ไพรส์นายน่ะ!”

น้ำเสียงของหลิงหลงนุ่มนวลราวกับขนมสายไหมในยามที่พูดคุยกับชายหนุ่ม ดวงตาทั้งคู่ของเธอก็เป็นประกาย

“อืม เซอร์ไพรส์จริงๆ”

แผ่นหลังของเยี่ยเจิ้นถิงค่อยๆ หายลับไปจากสายตาของเฟิงเชียนเสวี่ยที่ยังไม่ได้สติคืนกลับมา...

นี่เป็นภาพลวงตาหรือเปล่า

หรือว่าภาพหลอน

เยี่ยเจิ้นถิงผู้ไม่สนขนบธรรมเนียมอะไรมาโดยตลอด กับทุกๆ คน เขาวางตัวอยู่เหนือผู้อื่นมาตลอด เขาไม่เคยออกมาต้อนรับใครด้วยตัวเองแบบนี้ ทั้งยังทำท่าทางอ่อนโยนและสนิทสนมต่อหน้าคนจำนวนมากในบริษัท...

หากบอกว่าเขากับหลิงหลงคนนี้ไม่มีอะไรกัน ใครจะบ้าเชื่อล่ะ!!!

แต่……

ผู้ชายคนนี้ที่รักเธออย่างสุดหัวใจเมื่อเช้าวันก่อน ดูแลเธออย่างอ่อนโยนในยามค่ำคืน และนอนกอดกับเธอ ทำไมเวลานี้ถึงได้ดีกับผู้หญิงคนอื่นขนาดนี้

นอกจากนี้ เขาเคยพูดว่า เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขาตลอดมา

แล้วยัยหลิงหลงนี่คืออะไร

“เสี่ยวเฟิง เสี่ยวเฟิง เสี่ยวเฟิง!!!”

เหวินลี่ตะโกนเรียกชื่อเธอถึงสามครั้ง แต่เฟิงเชียนเสวี่ยกลับไม่ได้ยินเลย จนเธอต้องก้าวเข้าไปสะกิด เฟิงเชียนเสวี่ยถึงได้สติกลับมา “หา?”

“เธอกำลังเหม่ออะไรอยู่” เหวินลี่ขมวดคิ้วขึ้น “หยุดไปตั้งนาน พอกลับมาถึงบริษัท กลับกลายเป็นแบบนี้?”

“ขอโทษค่ะ ฉัน...”