สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 271

“จริงหรือคะ” หลิงหลงพูดอย่างขำขัน “เจิ้นถิงดุเกินไปหรือเปล่า”

เยี่ยเจิ้นถิงยิ้มให้เธอแล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า “แน่นอนว่าฉันไม่ได้เป็นมิตรเหมือนเธอนี่”

“นั่นไงล่ะ” หลิงหลงเลิกคิ้วขึ้นและยิ้ม

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองนั้นดูคลุมเครือและสนิทสนมกัน แล้วต่างก็มีความเข้าใจกันโดยไม่ต้องอธิบายอย่างน่าแปลกใจ

ผู้คนรอบข้างต่างมองพวกเขาอย่างมีนัยลึกซึ้ง และน้อยคนนักที่มองคู่นี้ในแง่ดี

อย่างไรเสีย พวกเขาก็โตมาด้วยกัน ฐานะก็เท่าเทียมกัน หากพวกเขารวมพลังกัน สำหรับทั้งสองฝ่ายแล้วก็เปรียบเหมือนเป็นเสือติดปีก!

โดยเฉพาะตระกูลหลิง ที่ตั้งตารอคอยการแต่งงานครั้งนี้มากกว่าใครทั้งหมด

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ตกอยู่ในสายตาของเฟิงเชียนเสวี่ย เธอรู้สึกทุกข์ทรมานเหมือนถูกแมวป่าจำนวนนับไม่ถ้วนวาดลวดลายใส่...

แต่เธอเตือนตัวเองซ้ำๆ ใจเย็น ใจเย็น ใจเย็น!

เหมือนเช่นเลขาคนอื่นๆ เธอวางเอกสารลงตรงหน้าผู้บริหารระดับสูงด้วยความนอบน้อมและระมัดระวัง เสร็จแล้วจึงเตรียมตัวจะออกไป

และเวลานี้เอง เจี่ยงต่งเห็นเข้าและจำเธอได้ จึงทักทายขึ้นว่า “เสี่ยวเฟิง คุณกลับมาทำงานแล้วหรือ”

“ค่ะ ประธานเจี่ยง” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มและพยักหน้า

“กลับมาก็ดีแล้ว” เจี่ยงต่งพูดอย่างดีใจ “ตั้งใจทำงานนะ!”

“ค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยวางเอกสารลงและมองเยี่ยเจิ้นถิงโดยไม่รู้ตัว เธอเห็นว่าเขากำลังมองหลิงหลง สายตาของคนทั้งคู่สื่อสารและเข้าใจกันโดยปริยาย

เฟิงเชียนเสวี่ยมือสั่นจนกระแทกไปโดนเอกสารชนเข้ากับถ้วยชาของเจี่ยงต่ง

“เพล้ง” ถ้วยชาตกลงบนโต๊ะ แล้วชาที่ร้อนก็หกใส่ร่างกายของเจี่ยงต่ง และขาของเฟิงเชียนเสวี่ย...

เกิดอาการปวดแสบปวดร้อนที่ขาของเธอ

“ไอ้หยา!” เจี่ยงต่งกระโดดลุกขึ้นทันที และหายใจหอบเพราะความร้อน

“ขอโทษนะคะ ขอโทษ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้สนใจความเจ็บปวดของตัวเอง แต่รีบละล่ำละลักขอโทษเจี่ยงต่งที่กำลังจัดการตัวเองด้วยความตื่นตระหนก

“ประธานเจี่ยง คุณเป็นอะไรไหมคะ” เหวินลี่รีบเข้ามาจัดการทันที พลางตำหนิเฟิงเชียนเสวี่ย “เธอทำอะไรนะ ออกไป!”