สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 279

เฟิงเชียนเสวี่ยเหลือบไปมองเฉียวชิงไห่และรู้สึกถูกเหยียดหยามมาก

อายุเยอะกว่านิดหน่อย? อ้วนลงพุง ใบหน้ามีแต่ริ้วรอย ดูท่าคงจะอายุพอๆ กับพ่อของเธอ

หมัดนี้ของหลิงหลงหนักจริงๆ ตั้งใจแนะนำชายชราให้เธอ คงอยากจะกำจัดศัตรูหัวใจแบบเธอทิ้งไปให้สิ้นซาก

ต้องทำขนาดนี้เลยหรือ

เธอไม่ได้ต่อสู้หรือแย่งชิงอะไร อีกทั้งไม่ได้ไปรบกวนอะไรเธอกับเยี่ยเจิ้นถิงเลย ทำไมต้องทำกับเธอแบบนี้ด้วย

ครั้งที่แล้วตั้งใจกลั่นแกล้งเธอ เหยียบมือเธอจนเจ็บไปหมด เธอก็ไม่ได้คิดแค้นอะไร แถมยังส่งเช็กให้เหวินลี่ช่วยถอนออกมาให้อีก ตอนนี้ยังจะหาชายชรามาให้เธอรู้สึกขยะแขยงอีกหรือ

“เสี่ยวเฟิงดูท่าจะวัยรุ่นอยู่เลย อายุเท่าไหร่แล้วหรือ”

ดวงตาของเฉียวชิงไห่เป็นประกาย มองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคิดมากมาย

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่แล้ว

“ประธานหลิงชอบล้อเล่นจังเลยนะคะ” เหวินลี่รีบออกหน้าแทนเธอ “เสี่ยวเฟิงของพวกเราเป็นแค่ลูกนกที่เพิ่งออกจากรังเท่านั้น ยังขาดประสบการณ์อีกมาก จะไปคู่ควรกับประธานเฉียวได้อย่างไรล่ะคะ”

“จะไม่คู่ควรได้อย่างไร...”

“เธอบอกว่าหิวแล้วไม่ใช่หรือ” จู่ๆ เยี่ยเจิ้นถิงก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ขัดจังหวะหลิงหลง “ยังจะพูดเยอะขนาดนี้อีก”

สีหน้าของหลิงหลงนิ่งค้างไปทันที เห็นได้ชัดว่าเยี่ยเจิ้นถิงกำลังปกป้องเฟิงเชียนเสวี่ยอยู่

“อ้อ ใช่ๆๆ ตีกอล์ฟมาทั้งเช้าแล้ว ต้องหิวมากแน่ๆ เลย” เฉียวชิงไห่รู้งานและเรียกพนักงานทันที “เอาอาหารมาเสิร์ฟได้แล้ว”

“มาครับ เลขาเหวิน เสี่ยวเฟิง คุณฮุย เชิญนั่งครับ”

เฉียวชิงไห่เชิญพวกเขานั่งทีละคน จากนั้นก็พูดคุยกับเหวินลี่และเยี่ยฮุยเพื่อทำลายบรรยากาศที่ตึงเครียด

เยี่ยฮุยกับเหวินลี่ก็พยายามทำตัวให้กลมกลืนไปด้วย

เยี่ยเจิ้นถิงนั่งที่ตำแหน่งตัวโต๊ะ ดื่มไวน์แดงด้วยท่าทางสง่างาม

เมื่อสักครู่นี้ หลิงหลงถูกคำพูดนั้นของเยี่ยเจิ้นถิงทำให้โมโหจนหน้าเสีย และตอนนี้ก็มีไฟอยู่เต็มหัวใจ สีหน้าบูดเบี้ยวมาก เธอยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มทีเดียวจนหมด

เฟิงเชียนเสวี่ยแทบจะนั่งต่อไปไม่ไหวอีกแม้แต่นาทีเดียว แต่ก็ไม่สามารถออกไปได้ ทำได้เพียงนั่งดื่มน้ำอยู่เงียบๆ เท่านั้น

“ฉันทำเองดีกว่าค่ะ” เฟิงเชียนเสวี่ยก้าวไปด้านหลัง

“ไม่เป็นไรใช่ไหมคะ” หลิงหลงถามด้วยท่าทางที่เหมือนจะกังวล “อัยยะ ประธานเฉียว ทำคุณถึงไม่ระวังแบบนี้ล่ะคะ”

“ผม...” เฉียวชิงไห่พูดไม่ออก ในใจของเขารู้ว่าใครที่เป็นคนขัดขาเขาเมื่อสักครู่นี้ แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา

“เสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว ไปเปลี่ยนที่ห้องของฉันเถอะค่ะ” หลิงหลงโบกมือเป็นคำสั่ง “พาเธอไปเปลี่ยนชุด!”

“ค่ะ” พนักงานหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา “คุณเฟิง เชิญทางนี้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ...” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากใส่ชุดของหลิงหลง และไม่อยากตกหลุมพรางของหลิงหลงอีก

“ตอนนี้เธอเห็นหมดเลยนะ” หลิงหลงพูดแบบยิ้มๆ “สายตาของประธานเฉียวติดอยู่ตรงนั้นจนดึงไม่ออกแล้ว คุณไปเปลี่ยนชุดเถอะ หรืออยากจะให้ใครดูหรือ”

“นี่มัน...” เฉียวชิงไห่ยิ้มอย่างเก้อเขิน

“คุณ...” เฟิงเชียนเสวี่ยทนต่อไปไม่ไหวแล้ว

“เปิดห้องให้เธอห้องหนึ่ง” ในที่สุดเยี่ยเจิ้นถิงก็พูดขึ้น “เตรียมชุดไว้ให้เธอด้วย”