สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 292

“ฉันยังมีธุระ!”

“แค่อยู่เป็นเพื่อนฉัน10นาที 5นาที 3นาที 3นาทีก็พอ? ขอร้องล่ะ”

“ได้ 3นาที”

ตอนที่เยี่ยเจิ้นถิงกำลังพูดอยู่นั้น ประตูห้องก็โดนคนผลักออก

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังผลักฉู่จือมั่วออกไปอย่างรีบร้อน แต่ว่า ไม่ทันการเสียแล้ว

หลายคนที่หน้าประตู เห็นเฟิงเชียนเสวี่ยและฉู่จือมั่วอยู่ในห้อง ทุกคนต่างตกตะลึง!

ในขณะนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังนั่งอยู่บนโซฟาโดยสวมเสื้อผ้าที่เปิดเผยเนื้อตัว และมือทั้งคู่ของฉู่จือมั่ววางค้ำอยู่ที่พนักแขนของโซฟา ร่างกายของเขาคล้ายคันธนูที่กำลังโอบเธอไว้…

ท่าทางแบบนี้ การกระทำแบบนี้ ดูคลุมเครือไม่ชัดเจน!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อประตูถูกเปิดออก ลมกรรโชกแรงพัดผ่านเข้ามา ทำให้กระโปรงที่ล่อแหลมของเฟิงเชียนเสวี่ยถูกลมพัดจนเลิกขึ้นมา เผยให้เห็นต้นขา

ยังมีหน้าอกนุ่มนิ่มสีชมพู ก็พร้อมที่จะออกมา…

บรรยากาศเย็นขึ้นมาในทันใด อากาศดูเหมือนจะกลายเป็นน้ำแข็ง…

เฟิงเชียนเสวี่ยเกือบสัมผัสได้ถึงแววตาสังหารของเยี่ยเจิ้นถิง คล้ายมีกองทหารนับพันกำลังเข้าโจมตีเธอ

ใจของเธอแทบจะระเบิดออกมานอกอก มือรีบสาละวนจัดระเบียบให้กระโปรงเข้าที่…

“อุ้ยตาย ไม่รู้ว่าพวกเธออยู่ที่นี่ ขอโทษด้วย รบกวนแล้ว พวกเธอทำต่อเลย ทำต่อๆ!”

ในช่วงเวลาที่สำคัญ หลิงหลงก็พูดเช่นนี้

เหมือนได้ใส่หมึกเติมสี บรรยากาศขณะนั้นก็ประทุขึ้นมาอีกครั้ง

เปลวไฟในตาของเยี่ยเจิ้นถิงแทบจะระเบิดออกมา…

“เจิ้นถิง พวกเราไปกันเถอะ อย่ารบกวนพวกเขาทำเรื่องดีๆ!”

หลิงหลงลากเยี่ยเจิ้นถิงหัวเราะคิกคัก

เยี่ยเจิ้นถิงสะบัดมือเธอออกอย่างเย็นชา และก้าวเดินเข้าไป…

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกเหมือนสัตว์ร้ายกินคนกำลังเดินมาทางเธอ เธอรีบลุกขึ้นจากโซฟา แต่ส้นสูงพลิก ทำให้เท้าแพลงจนเกือบหกล้ม

“ระวัง!” ฉู่จือมั่วรีบเข้าไปประคองเธอ

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบชักมือออก ถอยหลังไปหนึ่งก้าว อ้ำๆอึ้งๆอธิบาย “พวกเรา ฉัน…”