สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 295

จุดประกายความหวังในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยขึ้นมาอีกครั้ง ในที่สุดก็เจอคนที่สามารถควบคุมเยี่ยเจิ้นถิงได้แล้ว

ไม่รู้ว่าถ้าไปขอร้องคุณท่านคนนี้ เธอจะได้รับอิสระไหม

“นิสัยของคุณท่านแปลกยิ่งกว่าคุณชายเยี่ยอีกนะคะ” เหลยอวี่มองทะลุปรุโปร่งถึงความคิดของเฟิงเชียนเสวี่ย และพูดอย่างมีความลึกซึ้งว่า “คุณหนูเฟิงคะ ฉันขอแนะนำให้คุณอยู่ห่างๆคุณท่านหน่อย”

“。。。”

เฟิงเชียนเสวี่ยพูดไม่ออก เธอควรคิดได้ตั้งนานแล้ว นิสัยของเยี่ยเจิ้นถิงโรคจิตซาดิสท์ขนาดนั้น คุณปู่ของเขาจะเป็นมิตรน่าคบได้ยังไง?

“ระวัง!” เหลยอวี่สั่งแพทย์และพยาบาลอุ้มเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าไปในรถพยาบาล

เฟิงเชียนเสวี่ยนอนอยู่บนเตียงพยาบาล ถอนหายใจอย่างจนปัญญา ดูท่าแล้ว คงได้แต่รอให้เยี่ยเจิ้นถิงเบื่อ และทิ้งเธอไป...

ขณะที่กำลังคิดเพ้อเจ้อ ในมือถือก็ได้รับข้อความของเกาถิงส่งมาทางวีแชท “พี่เชียนเสวี่ย หนูต้องขอบคุณพี่มากจริงๆนะคะ เพราะพี่ช่วยหนู เลยมีบริษัทยักษ์ใหญ่เลือกหนูเข้าไป และยังเสนอเงินเดือนสูงๆให้ ผู้จัดการฟางก็ให้รางวัลหนู และให้หนูไปหาหมอ”

“ยินดีกับเธอด้วย สู้ๆนะ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย ที่มาในวันนี้ ประโยชน์สูงสุดที่ได้รับก็คือได้ช่วยเหลือเกาถิงคนนี้

รถค่อยๆออกตัวอย่างช้าๆ เสียงดนตรีในงานเลี้ยงค่อยๆจางหายไป

งานเลี้ยงนี้ ไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อการกลับไปของเฟิงเชียนเสวี่ย คนที่ไม่มีความสำคัญแบบเธอ เดิมเธอก็เป็นคนไม่สำคัญ ไม่คู่ควรที่จะให้เอ่ยถึง

…

ในงานเลี้ยง การมาถึงของคุณท่านยิ่งทำให้บรรยากาศตึงเครียดและจริงจัง

แขกเหรื่อทุกคนพร้อมใจกันยืนเรียงหน้าสองแถวอย่างเรียบร้อย พูดถามไถ่ทำความเคารพ

คุณท่านพยักหน้าเล็กน้อย สายตาเหลือบมองฝูงชน แล้วเดินไปทางด้านหลังห้องโถง

หลิงหลงติดตามไปอย่างใกล้ชิด จับมือเขาไว้อย่างระมัดระวัง ดูแลเขาด้วยความเอาใจใส่ เสมือนคนในครอบครัวก็มิปาน

ในทางตรงข้าม เยี่ยเจิ้นถิงกลับเหมือนคนที่ไม่เกี่ยวข้องกันเสียมากกว่า เขาติดตามมาอย่างเงียบๆ

รอจนพวกเขาเดินจากไป ทุกคนจึงเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างออกรส ดูจากสถานการณ์ในปัจจุบัน เรื่องมงคลของตระกูลเยี่ยและตระกูลหลิงคงเกิดขึ้นในไม่ช้า……

ระหว่างที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น เธอรู้สึกเหมือนมีใครบางคนอยู่ข้างหลัง กลิ่นที่คุ้นเคย ทำให้เธอคลายความตื่นตัวลง

เธอหลับต่อ มือนั้นค่อยๆลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ จากนั้นจึงเลิกผ้าห่มขึ้นมานอนข้างๆ…

เยี่ยเจิ้นถิงแนบชิดเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างระวัง มือข้างหนึ่งยื่นออกไปที่ใต้คอ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด มืออีกข้างลูบไล้ตัวเธออย่างแผ่วเบา

เหลยอวี่รายงานเขาแล้วว่าเธอไม่ทีอาการบาดเจ็บที่กระดูก แต่บาดเจ็บที่กล้ามเนื้อส่วนเอว ต้องทำกายภาพบำบัด

วินาทีที่เตะโดนเธอ หัวใจเขาก็เหมือนจะหยุดเต้นลงอย่างช้าๆ มันเจ็บปวดรวดร้าว แต่ก็โกรธเคืองในขณะเดียวกัน

ผู้หญิงคนนี้ เพื่อปกป้องผู้ชายคนอื่น แม้กระทั่งชีวิตก็ไม่เอา

พอคิดถึงตรงนี้ ในใจของเขาก็พลุ่งพล่านด้วยความโกรธ…

มือของเขา บีบต้นขาของเธออย่างแรง เป็นการลงโทษเธอ

“โอ๊ย~” เฟิงเชียนเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล เธอขยับตัวและหันกลับมา เขาถือโอกาสจูบริมฝีปากของเธอ…