สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 302

เฟิงเชียนเสวี่ยก้มหน้าลงด้วยความประหม่า และไม่กล้าหายใจออกมาแรงๆ

เธอไม่กล้าพูดว่าเธอถูกเฮ่อเหวินเจ๋อรับเข้ามาเป็นพิเศษ และเฮ่อเหวินเจ๋อคนนั้นก็เคยเป็นลูกน้องของพ่อเธอ และที่เขารับเธอเข้ามานั้นเป็นเพราะวางแผนชั่วๆ ไว้

“ผมเป็นคนรับเธอเข้ามาเอง” เยี่ยเจิ้นถิงพูดขึ้นเสียงเรียบ

“แกหุบปากไปซะ!” คุณท่านเยี่ยจ้องไปที่เขาเขม็ง พร้อมกับไฟความโกรธที่ลุกโชน

“OK!” เยี่ยเจิ้นถิงไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่เอื้อมมือออกไปดึงเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้าง และทำสัญญาณให้เฟิงเชียนเสวี่ยมานั่งที่นี่

เฟิงเชียนเสวี่ยเหลือไปมองเขาและไม่กล้านั่งลง

หลิงหลงเห็นว่าเยี่ยเจิ้นถิงปกป้องเฟิงเชียนเสวี่ย เธอก็โกรธจนหน้าดำหน้าแดง

“นั่งลง” คุณท่านเยี่ยพูดขึ้นอย่างใจกว้าง

หลังจากนั้นเฟิงเชียนเสวี่ยถึงจะนั่งลง แต่ก็ก้มหน้าอยู่ตลอดและไม่กล้าพูดอะไรออกมา

คนรับใช้ถืออุปกรณ์ทานอาหารและอาหารเช้าชุดใหม่เข้ามา เฟิงเชียนเสวี่ยพูดขึ้นเบาๆ “ไม่เป็นไรค่ะ อีกเดี๋ยวฉันก็ออกไปแล้ว”

“ฉันอนุญาตให้เธอไปหรือยัง” คุณท่านเยี่ยพูดอย่างห่างเหินและหยิ่งยโส

เฟิงเชียนเสวี่ยเงยหน้าขึ้นไปมองเขาด้วยความตะลึงเล็กน้อย

“คนทุกคนควรจะรู้สถานะของตัวเองเป็นอย่างดี” คุณท่านเยี่ยหยิบขนมปังบนโต๊ะขึ้นมาแผ่นหนึ่ง จากนั้นก็โยนไปด้านหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ย “ก็เหมือนกับขนมปังแผ่นนี้ มันเป็นได้แค่อาหารเรียกน้ำย่อยให้คนได้รองท้อง แต่ไม่มีวันได้เป็นอาหารหลัก!”

“คุณปู่พูดดีมากเลยค่ะ” หลิงหลงยิ้มออกมาและมองไปที่เฟิงเชียนเสวี่ยอย่างยั่วยุ “แน่นอนสิคะ ถ้าอาหารและเครื่องนุ่งห่มแก้ปัญหาเรื่องคนในสลัมไม่ได้ ขนมปังก็เป็นอาหารหลักไม่ได้เหมือนกัน”

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เฟิงเชียนเสวี่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ และในที่สุดเธอก็เงยหน้าไปมองหลิงหลง จากนั้นก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดขึ้น “คุณหลิงคิดว่าตัวเองเป็นอะไรหรือคะ อาหารหลักในโต๊ะอาหารของเศรษฐี? ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นสเต๊กที่ถูกหั่นไม่ใช่หรือคะ”

“คุณ...” หลิงหลงพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง

“คุณปู่ท่านนี้คะ” เฟิงเชียนเสวี่ยหันหน้าไปทางคุณท่านเยี่ย จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง และไม่ถ่อมตัวเกินจนดูต้อยต่ำ...

“จริงๆ แล้วขนมปังไม่ได้อยากอยู่บนโต๊ะอาหารในบ้านท่าน มันอยู่เงียบๆ ในที่ของมัน มีคนหลายคนที่ชอบมันและคอยทะนุถนอมมัน แต่ก็มีคนที่ใช้อำนาจบีบบังคับให้มันมาเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยอยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกว่าท่านไม่ควรโทษขนมปังชิ้นนี้ ถ้าจะโทษก็ควรจะไปโทษคนที่ใช้อำนาจบีบบังคับและตามรังควานแทน”