สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 306

เมื่อคนขับรถเห็นเด็กชายตัวน้อยกับแมวอยู่กลางถนน เขาก็เหยียบเบรกทันที

น่าเสียดายที่มันช้าเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าความเร็วของรถจะลดลงอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังชนเข้ากับหลงหลง...

ร่างน้อยๆ ของหลงหลงถูกชนจนกระเด็นไปหลายเมตร จากนั้นก็ล้มลงกับพื้นและนิ่งไป

“กรี๊ดดด” เย่ว์เย่ว์เอามือปิดหน้าไว้และกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

“เอ้อร์เป่า ซานเป่า!” เฉินเฉินพุ่งตัวเข้าไปด้วยความกระวนกระวายใจ

ภายในรถ คนขับรถตกใจจนนิ่งค้างไป ส่วนคนที่อยู่ด้านข้างค่อนข้างสงบ “เบรกกะทันหันไปแล้ว ความเร็วลดลง คงไม่ถึงแก่ชีวิต รีบโทรเรียกรถพยาบาลเร็ว”

“ครับๆ” คนขับรถรีบโทรเรียกรถพยาบาลทันที

“เกิดอะไรขึ้น” เสียงทุ้มและดูมีอายุดังขึ้นจากด้านหลัง

“คุณท่าน พวกเราชนเข้ากับเด็กน้อยคนหนึ่ง ตอนนี้กำลังโทรเรียกรถพยาบาลอยู่ครับ” เยี่ยเซินที่นั่งที่นั่งข้างคนขับรายงาน

“เอ้อร์เป่า!” เฉินเฉินพุ่งตัวเข้าไปด้วยความตกใจ เมื่อเห็นหลงหลงที่นอนจมอยู่ในกองเลือดก็ตะโกนขึ้น “ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วยยย”

“ฮือๆๆ เอ้อร์เป่า ฮือ...”

เย่ว์เย่ว์ตกใจจนตัวสั่นไปทั้งตัวและยืนร้องห่มร้องไห้อยู่ตรงนั้น

คนที่นั่งด้านหลังลดกระจกรถลง คุณท่านเยี่ยยื่นหัวออกไป เขาเห็นเด็กชายตัวน้อยคนหนึ่งนอนอยู่กลางถนน ที่หัวมีเลือดออกเป็นจำนวนมาก

ส่วนเด็กชายตัวน้อยอีกคนหนึ่งก็กอดเด็กที่ได้รับบาดเจ็บคนนั้นและตะโกนขอความช่วยเหลือ เด็กสาวอีกคนหนึ่งยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ...

ฉากนี้ ราวกับจับหัวใจของคุณท่านไว้แน่นในทันที

คุณท่านลงจากรถไปด้วยตัวเอง เดินถือไม้เท้าไปอังมือที่จมูกของหลงหลง จากนั้นก็ออกคำสั่งทันที “ไม่ต้องรอรถพยาบาลแล้ว พาเด็กๆ ขึ้นรถแล้วไปส่งที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”

“ครับ”

...

เวลาสามโมงสี่สิบนาที เฟิงเชียนเสวี่ยยังอยู่บนรถแท็กซี่อยู่ เธอกลัวว่าจะเกิดเรื่องกับเด็กๆ จึงรีบโทรไปหาคุณครูเฉินจากห้องเรียนดอกทานตะวัน “คุณครูเฉินคะ แม่จูป่วย วันนี้ก็เลยไม่ได้ไปรับเด็กๆ ตอนนี้ฉันกำลังเดินทางไป รบกวนคุณ...”