สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 312

พอพูดถึงตรงนี้ อารมณ์ของคุณท่านเยี่ยก็มั่งคงเด็ดเดี่ยวผิดปกติ สายตาก็ซับซ้อนขึ้นมา

เยี่ยเซินก้มหน้าลง ไม่กล้าพูดอะไรอีก

ทั้งตระกูลเยี่ยต่างรู้ดี ลูกชายและลูกสะใภ้ของคุณท่านเยี่ยเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เรื่องในตอนนั้นเป็นเรื่องที่เจ็บปวดสำหรับคุณท่านเยี่ย และก็เป็นหนามแหลมในใจของเยี่ยเจิ้นถิงด้วยเช่นกัน…

หลังจากนั้นก็กลายเป็นเรื่องต้องห้ามในตระกูลเยี่ย!

นอกจากพวกเขา ไม่มีใครกล้าพูดถึงเรื่องนี้

และก็เป็นเพราะเรื่องในตอนนั้น คุณท่านเยี่ยจึงดูแลและควบคุมเยี่ยเจิ้นถิงอย่างเข้มงวด

ตอนนี้เยี่ยเจิ้นถิงอายุยี่สิบแปดปีแล้ว แต่ยังไม่เคยคบผู้หญิงคนไหนแบบจริงจังเลยสักคน และเพราะแบบนี้ เขาจึงค่อนข้างอ่อนในเรื่องของความรู้สึกและดื้อรั้น

ก่อนหน้านี้ คุณท่านเยี่ยได้ยินว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวอยู่ข้างกายเขา อีกทั้งเขายังบีบบังคับญาติผู้น้องอย่างต้วนเทียนหยาจนเกือบตาย ทำให้คุณป้าต้องการจะแก้แค้น…

ดังนั้นคุณท่านเยี่ยจึงมาที่เมืองไห่เฉิงทันที และจัดการด้วยตัวเอง

ถึงแม้จะทำให้เขาเกลียดชังตัวเองก็ไม่เป็นไร แต่คุณท่านเยี่ยต้องควบคุมเขาให้เข้มงวด จะให้โศกนาฏกรรมเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองไม่ได้เด็ดขาด…

“คุณปู่!” เสียงนุ่มดังขึ้น

คุณท่านเยี่ยหันกลับไปมองและยกยิ้มขึ้น “หลิงหลงมาแล้วหรือ”

“ขอโทษนะคะคุณปู่ ฉันมาค่อนข้างช้าเลย” หลิงหลงถือกล่องรักษาอุณหภูมิอาหารสองชั้นไว้และเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน “ฉันต้มโจ๊กผักมาให้คุณปู่ด้วย ใช้ผักหลายชนิดเลยค่ะ ยังทำของว่างมาอีกเล็กน้อยด้วย!”

“ขอบใจนะ เธอช่างรู้ความจริงๆ เลย” คุณท่านเยี่ยพูดชม

“ส่งให้ผมเถอะครับ ต้องลำบากคุณหลิงแล้ว” เยี่ยเซินรับแก้วรักษาอุณหภูมิและกล่องข้าวมา เขาสังเกตเห็นมือทั้งสองข้างของหลิงหลงถูกพันแผลไว้ จึงรีบถามขึ้นทันที “คุณหลิงครับ มือเป็นอะไรหรือครับ”

“ไม่มีอะไรค่ะๆ” หลิงหลงรีบเอามือไปซ่อนไว้ด้านหลัง

“เอามาให้ฉันดูหน่อย” คุณท่านเยี่ยสั่ง