สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 316

“โอ้ะ...” เยี่ยเซินรู้สึกเหมือนจะละลาย “เด็กสาวคนนี้น่ารักมากเลย!”

“ขอบใจนะเด็กดี!”

คุณท่านเยี่ยรู้สึกแสบจมูกขึ้นมาเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเย่ว์เย่ว์อย่างชัดเจน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาถึงรู้สึกสนิทสนมกับสาวน้อยคนนี้เป็นพิเศษ

เหมือนกับว่าพวกเขาเป็นครอบครัวกันจริงๆ

“ซานเป่า อันนี้เป็นอันที่เก็บไว้ให้เอ้อร์เป่า น้องกินอันนี้ น้องกินก่อนเลย น้องกินอิ่มแล้วพี่ค่อยกิน”

เฉินเฉินแบ่งไว้ให้หลงหลงหนึ่งส่วน ส่วนที่เหลือก็ให้เย่ว์เย่ว์กินก่อน

“อาหารที่พี่สาวสั่งไว้ให้ น้องสาวยังไม่ได้กินเลย” พยาบาลที่อวบอ้วนคนนั้นพูดขึ้นเบาๆ “ถ้าอย่างนั้น...”

“ไม่ต้องให้พวกเขากินอาหารที่สั่งมาแล้ว” คุณท่านเยี่ยพูดขึ้นทันที “เด็กๆ เดี๋ยวฉันจะให้คนเอาอาหารมาส่งให้ ไม่ต้องเกรงใจ ขอแค่กระเพาะน้อยๆ ของพวกเธอไม่อิ่มจนเกินไป จะกินเท่าไรก็ได้”

“ไม่เป็นครับ...”

“ขอบคุณค่ะคุณปู่!”

เฉินเฉินกำลังจะปฏิเสธ เย่ว์เย่ว์ก็ขอบคุณไปอย่างน่ารัก พร้อมกับหยิบขนมปังไส้ถั่วแดงด้วยมือที่เต็มไปด้วยคราบน้ำมันยื่นให้คุณท่านเยี่ย “คุณปู่คะ หนูให้คุณปู่หนึ่งอัน!”

“เอ่อ...” เยี่ยเซินกำลังจะปฏิเสธ

“ฮ่าๆ ได้สิ” คุณท่านเดินเข้าไปและรับขนมปังไส้ถั่วแดงมา จากนั้นก็กัดไปคำใหญ่ “อื้อ อร่อยจริงๆ!”

ไม่มีครั้งไหนที่เขารู้สึกว่าขนมปังไส้ถั่วแดงอร่อยขนาดนี้มาก่อน

ถึงแม้ว่ามือของเย่ว์เย่ว์จะเต็มไปด้วยน้ำมัน แต่คุณท่านเยี่ยก็ไม่รังเกียจเลยสักนิด ยังกินแบบอร่อยเป็นพิเศษด้วย...

ครั้งสุดท้ายที่เขากินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยแบบนี้ คือเมื่อยี่สิบสองปีก่อน ตอนที่เยี่ยเจิ้นถิงอายุหกขวบ...

คืนนี้ ความทรงจำของคุณท่านเยี่ยกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า ความอ่อนโยนที่ฝังลึกอยู่ในใจได้รับการกระตุ้นโดยเด็กๆ สามคนนี้ และยิ่งเพิ่มความมุ่งมั่นที่เขาจะเร่งการแต่งงานและมีลูกให้เร็วขึ้นอีก

พอกลับไปต้องทำให้เยี่ยเจิ้นถิงรีบแต่งงานให้ได้ และคลอดเหลนมาเล่นกับเขาสักสองสามคน

ดูเด็กๆ สามคนนี้สิ น่ารักขนาดไหน!