สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 318

เขารู้สึกเสียใจที่ตอนนั้นทำร้ายเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกโกรธมาก ทำไมหญิงโง่คนนี้ต้องเข้าไปปกป้องฉู่จือมั่วแบบไม่กลัวอะไรด้วย

เพื่อชายคนนั้น แม้แต่ชีวิตก็ไม่เอาแล้วหรือ

ตอนนี้ยังเจ็บจนเป็นลมอยู่ในบ้านตัวเองอีก ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไปทันเวลา ถ้าเธอตายไปก็คงจะไม่มีใครรู้!

เยี่ยเจิ้นถิงยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ...

“หม่ามี้ กลัว กลัว...” ซื่อเป่าน้อยนอนขดตัวตัวสั่นอยู่บนตัวของเฟิงเชียนเสวี่ย

“หุบปาก” เยี่ยเจิ้นถิงตะคอก “ถ้ายังพูดไร้สาระอีกฉันจะถอนขนแกออกให้หมดเลย!”

“ฮือๆๆ...”

ซื่อเป่าน้อยยกผมของเฟิงเชียนเสวี่ยขึ้นมาบังตัวเอง มันซ่อนตัวอยู่หลังผมของเฟิงเชียนเสวี่ยและร้องไห้ออกมา

เพียงไม่นานเหลยอวี่ก็มาถึงที่โรงพยาบาล

เหลยอวี่พาแพทย์กลุ่มหนึ่งมารออยู่ที่ประตูโรงพยาบาลแล้ว เยี่ยเจิ้นถิงอุ้มเฟิงเชียนเสวี่ยลงจากรถ จากนั้นเธอก็พาเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าไปรักษาทันที

เยี่ยเจิ้นถิงตามไปด้านหลังและถามอย่างกระวนกระวายใจ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น ยังดีๆ อยู่ทำไมถึงเป็นลมไปได้ หรือว่ายังมีปัญหาอื่นอีก”

“ฉันจะตรวจสอบอย่างละเอียดดูแล้วค่ะ ไม่มีปัญหาอื่น” เหลยอวี่รายงาน “แต่ช่วงสองเดือนนี้คุณเฟิงได้รับบาดเจ็บและป่วยอย่างต่อเนื่อง ร่างกายก็เลยอ่อนแอลง อีกทั้งวันนี้แม่จูยังล้มป่วยอีกด้วย เธอเสียใจมาก และอารมณ์ของเธอก็ไม่ค่อยมั่นคงอยู่แล้ว ก็เลยทำให้เกิดผลกระทบขึ้น”

“รีบตรวจเร็วเข้า”

“ค่ะ”

แพทย์พาเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าไปในห้องคนไข้ ส่วนเหลยอวี่ก็ทำการตรวจและรักษาให้เธอด้วยตัวเอง

เยี่ยเจิ้นถิงรออยู่ด้านนอกอย่างร้อนใจ ซื่อเป่าน้อยบินวนอยู่ครู่หนึ่ง ปีกที่ได้รับบาดเจ็บก็ขยับไม่ได้ขึ้นมา มันตกลงบนไหล่ของเขา

เยี่ยเจิ้นถิงหันไปมองและจ้องมันด้วยสายตาเย็นชา ซื่อเป่าน้อยกลัวจนตัวสั่น มันใช้ปีกปิดหน้าไว้ ไม่กล้ามองเขา แต่ก็ไม่ได้บินไปไหน

มันรู้ว่าถึง “คนร้าย” คนนี้จะดุร้ายแค่ไหน แต่สิ่งที่สำคัญก็คือเขาปกป้องหม่ามี้อยู่

ดังนั้นถือว่าเขาเป็นคนกันเองครึ่งหนึ่ง!

เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ แต่ก็ไม่ได้ไล่ซื่อเป่าน้อยออกไป

นี่เป็นสัตว์เลี้ยงของเฟิงเชียนเสวี่ย ถ้าเกิดว่าหญิงโง่คนนั้นตื่นมาไม่เห็นมันแล้วกังวลขึ้นมาอีก ไม่รู้ว่าจะมีผลกระทบอย่างไรบ้าง...