สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 324

"คุณชายเยี่ยแค่ปากแข็งใจอ่อน "เหลยอวี่ถอนหายใจอย่างปลงๆ "เขาส่งคนไปตามหาเด็กชัดๆ แต่เขากลับบอกว่าจะจับเด็ก..."

“จริงเหรอ” เฟิงเชียนเสวี่ยสงสัย “เขาใจดีขนาดนั้นเลยเหรอ”

"เมื่อคืนนี้เขาไปที่บ้านคุณเพื่อตามหาคุณแล้วก็เห็นคุณเป็นลมอยู่ เขาเลยอุ้มคุณและรีบวิ่งลงมาที่ชั้นล่าง แล้วก็รีบส่งคุณมาโรงพยาบาลของฉันอย่างด่วน ตอนที่คุณยังไม่ได้สติ เขาก็เฝ้าคุณทั้งคืนหรือว่าคุณไม่รู้สึกอะไรสักนิดเลยงั้นเหรอ”

หลังจากที่เหลยอวี่พูดเรื่องทั้งหมดนี้ในลมหายใจเดียว เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปที่โซฟาข้างๆ เธอ บนโซฟามีเสื้อคลุมของเยี่ยเจิ้นถิงวางไว้

บนโต๊ะกาแฟขนาดเล็กมีแก้วไวน์ลายลิมิเตดและจานลายครามหยกประจำตระกูลเยี่ย รวมถึงของว่างและผลไม้ที่ยังกินไม่เสร็จ...

เธอจำได้ว่าเมื่อเช้าพอเธอตื่นมาเขาก็รีบรุดตัวมาหาเธอแล้วก็กุมมือเธอไว้ สีหน้าและคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง...

ตอนที่เธอขอร้องให้เขาช่วยตามหาลูกๆ ตอนแรกเขาก็ไม่ได้บอกปฎิเสธ

แต่พอได้ยินเสียงของฉู่จือมั่วเท่านั้นสีหน้าเขาก็เริ่มเปลี่ยน...

บางที มันอาจจะจริง...

"คุณชายเยี่ยมีความรักคุณสุดหัวใจ" เหลยอวี่พูดอย่างจริงจัง "แม้แต่คนนอกอย่างฉันก็ยังรู้สึกประทับใจ ทำไมคุณถึงเมินเฉยล่ะ ถึงเขาจอารมณ์ร้ายและหัวรั้นไปหน่อย แต่เขาเป็นคนเรียบง่ายมาก ถ้าคุณเข้าใจเขาและใช้ใจของคุณลองสัมผัสเขา เรื่องต่างๆ จะไม่กลายเป็นแบบนี้”

เฟิงเชียนเสวี่ยคิดตามคำพูดของเหลยอวี่ มันก็ดูสมเหตุสมผลแฮะ แต่ตอนนี้เธอไม่มีกระจิตกระใจที่จะคิดเรื่องพวกนี้ " ตราบใดที่เขาสามารถ ช่วยฉันหาลูกของฉันและไม่ทำร้ายคนในครอบครัวฉันอีก ฉันถึงจะขอบคุณเขามาก"

"เยี่ยฮุยเป็นคนจัดการ ไม่นานก็จะต้องหาเด็กๆเจอแน่" เหลยอวี่ไม่พูดอะไรมาก "รีบนอนเถอะ ฉันจะให้ยาแก่คุณ ตอนนี้ ครอบครัวของคุณวุ่นวายมาก ถ้าสุขภาพของคุณแย่ลง คุณจะไม่มีแรงดูแลพวกเขาเอาได้”

"ขอบคุณ..."

เฟิงเชียนเสวี่ยถูกเหลยอวี่พูดปลอบทำให้เธอสบายใจขึ้น

เหลยอวี่ออกไปหลังจากสั่งยาให้เธอ จากนั้นพยาบาลก็นำอาหารเช้ามื้อเบาๆ มาให้

เธอคิดว่าถ้าพาลูกๆกลับมาได้แล้ว เธอจะต้องหาโอกาสคุยกับแม่จู

“เฮ้ เกิดอะไรขึ้นกับนกแก้วตัวน้อยตัวนี้”

หมอและพยาบาลหลายคนที่กำลังทำความสะอาดห้อง หนึ่งในนั้นก็พบซื่อเป่าน้อยสลบอยู่

และเฟิงเชียนเสวี่ยก็รีบเดินไปมองแล้วก็เห็นซื่อเป่าน้อยนอนนิ่งอยู่ใต้หมอน เธอตกใจและรีบตบตัวซื่อเป่าน้อย เรียกชื่อมัน "ซื่อเป่าน้อย เจ้าซื่อเป่าน้อย"

ซื่อเปาน้อยไม่ตอบสนอง...

“มันตายแล้วหรือเปล่า” พยาบาลผู้ช่วยเผลอพูดออกมาและรีบปิดปาก

เฟิงเชียนเสวี่ยหน้าซีดด้วยความตกใจ เธอจับซื่อเป่าน้อยขึ้นมาอย่างระมัดระวังและก็สำรวจอย่างละเอียด แม้หัวใจของซื่อเป่าน้อยจะยังคงเต้นอย่างอ่อนๆ แต่ลมหายใจเหมือนจะสิ้นใจและก็หมดสติไป...