สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 38
เมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น เธออยากรู้ว่าทำไม ทำไมหลังจากที่พวกเขาเลิกกัน เขาก็ไปแต่งงานกับไป๋ลู่เลย
จากสิ่งที่เธอรู้เกี่ยวกับซือเฮ่าเซวียน เขาไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่นและประมาท เรื่องนี้จะต้องมีเบื้องหลังอะไรบางอย่างแน่ๆ
บางทีไป๋ลู่อาจจะวางแผนเตรียมการไว้นานแล้ว…
เพียงแต่ว่าตอนนี้ทุกอย่างลงตัวหมดแล้ว ไป๋ลู่ได้เป็นคุณนายซือ ทั้งยังมีลูกแล้ว แล้วจะซักไซ้ไล่เรียงอีกไปเพื่ออะไรกัน…
เมื่อคิดถึงตรงนี้เฟิงเชียนเสวี่ยก็เปลี่ยนเรื่องแล้วกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องให้ภรรยาคุณมาโรงเรียนเพื่อขอโทษหรอก ฉันไม่อยากต้องให้มีเรื่องเพิ่มอีก นอกจากนี้ถ้าเป็นไปได้ ก็ย้ายลูกชายของคุณไปเรียนที่อื่นเถอะ เจอกันน้อยลง จะได้ไม่มีเรื่องกันอีก”
“ผมจะจัดการให้ดีที่สุด” ซือเฮ่าเซวียนพยักหน้า “เธอต้องการอะไรอีกไหม”
“ฉันจะกล้าดียังไงไปเรียกร้องคุณ” เฟิงเชียนเสวี่ยหัวเราะเยาะเย้ยตัวเอง “ตอนนี้ฉันเป็นแค่คนจนคนหนึ่ง คุณเป็นถึงกับท่านประธานซือผู้สูงส่ง…”
“เสวี่ย…”
“อย่าเรียกฉันแบบนั้น” เฟิงเชียนเสวี่ยขัดจังหวะการพูดของเขาแล้วกล่าวอย่างเย็นชา “เรียกแบบนั้นมันดูสนิทกันเกินไป พวกเราไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว หลังจากนี้ก็ควรจะรักษาระยะห่าง”
“คุณยังเกลียดผมอยู่หรือ” ซือเฮ่าเซวียนขมวดคิ้วมองเธอ “ผมรู้ว่าครอบครัวของผมผิด แต่ผมพยายามอย่างดีที่สุดแล้วที่จะช่วยให้รอดพ้นไปได้ ทำไมคุณถึงไม่ให้เวลาผมบ้าง ทำไมคุณถึงทำเรื่องไร้สาระเช่นนี้”
พูดถึงเรื่องนี้ เขาดูร้อนใจขึ้นมา ดวงตาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง เห็นได้ชัดว่ามันทำร้ายความรู้สึกเขาขนาดไหน
“ใช่ ฉันทำผิดไปแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกเสียใจ “ผิดไปแล้วก็คือผิดไปแล้ว ดังนั้นอย่าพูดถึงมันอีกเลย สรุปก็คืออย่างนี้แหละ”
พูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไป…
“เสวี่ย” ซือเฮ่าเซวียนจับมือและยื่นเช็กให้เธอ “ออกไปทำธุรกิจเล็กๆ เถอะ อย่าไปทำงานอีกเลย”
“ฮ่า!” เฟิงเชียนเสวี่ยถือเช็กแล้วหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “สามสิบล้าน ก็ไม่น้อยแฮะ ดูท่าอดีตของเรายังพอมีราคาอยู่บ้าง”
“เสวี่ย…”
“แม้ว่าเงินจะดี แต่ฉันไม่ได้ต้องการเศษเงินนี้” เฟิงเชียนเสวี่ยยัดเช็กกลับเขาไปในกระเป๋าเสื้อของเขา “เรื่องตอนนั้น พวกเราทุกคนล้วนผิดกันหมด ดังนั้นไม่มีใครควรเกลียดใคร เราจะแยกกันไปตามทาง ถ้าบังเอิญเจอกันก็ให้ทำเหมือนไม่รู้จักกัน”
“คุณกำลังตำหนิผมที่เซิ่งเทียนจำคุณไม่ได้ใช่หรือเปล่า” ซือเฮ่าเซวียนขมวดคิ้ว “สถานการณ์ในตอนนั้น…”
“ไม่ ฉันไม่ได้ตำหนิคุณ และฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปตำหนิคุณด้วย” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันเข้าใจว่าตัวตนของพวกเราในตอนนี้แตกต่างกัน ดังนั้นเราต้องใส่ใจผลกระทบที่จะตามมา”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ยอมให้ผมช่วย…”
“ฉันไม่ต้องการ!”
“เธอหยุดดื้อดึงขนาดนี้ได้ไหม” ซือเฮ่าเซวียนเริ่มวิตกร้อนรน “เมื่อก่อนเธอเป็นคนสูงส่งขนาดไหน เธอจะมาทำงานต่ำขนาดนี้ได้ยังไง อีกอย่างเงินที่ได้จากงานนั่น จะพอเลี้ยงเด็กๆทั้งสามคนเหรอ”
“เงินที่ฉันหามาได้เท่าไหร่ก็คือค่าแรงของฉัน” เฟิงเชียนเสวี่ยตะโกนอย่างโกรธเคือง “ถึงแม้ว่าวันหนึ่งฉันจะยากจนจนไม่มีข้าวกิน ต่อให้ต้องไปเป็นเมียน้อยประธานเยี่ย ก็ไม่มีทางไปขอความเหลือจากคุณ!”
“คุณ…”
“ฉันไม่สนใจความห่วงใยใบนี้ของคุณหรอก เอากลับไปให้ภรรยาของคุณเถอะ”
เฟิงเชียนเสวี่ยสะบัดมือออกแล้วเดินออกไปอย่างเด็ดเดี่ยว
ซือเฮ่าเซวียนมองตาแผ่นหลังของเธอด้วยสายตาที่เศร้าซึม
เมื่อเดินไปที่ประตูเฟิงเชียนเสวี่ยก็นึกอะไรบางอย่างได้ เธอหันมาพูดกับเขาว่า “แล้วก็… ถ้าเป็นไปได้ ช่วยฉันเก็บความลับเรื่องเด็กเอาไว้ ฉันยังไม่อยากให้คนนอกรู้ว่าฉันมีลูกๆ”
“โอเค ผมรู้ว่าควรทำยังไง” ซือเฮ่าเซวียนเข้าใจว่าเธอคิดอะไร “ผมจะเตือนให้ไป๋ลู่ว่าไม่ให้พูดเรื่องไร้สาระข้างนอก”
“ดูเหมือนคุณจะรู้จักเธอดี”
เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มอย่างเย็นชาแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ซือเฮ่าเซวียนมองตามแผ่นหลังของเธอด้วยสายตาเศร้าสลด
ซือหย่วนผู้ติดตามส่วนตัวเดินเข้ามาแล้วถอนหายใจ “ผมไม่นึกเลยว่าหลังจากนั้นไม่กี่ปี คุณเฟิงก็มีลูกสามแล้ว เฮ้อ ชีวิตช่างคาดเดาอะไรไม่ได้จริงๆ”
ซือเฮ่าเซวียนเงยหน้าขึ้นพร้อมกับสายตาที่เย็นชา
ซือหย่วนก้มศีรษะลงด้วยความตื่นตระหนก ไม่กล้าพูดต่อไปอีก
“ไปสืบมาว่าใครเป็นพ่อของเด็ก”
ซือเฮ่าเซวียนรู้สึกว่ายีนของเด็กทั้งสามคนนั้นดูดีมาก พ่อของพวกเขาก็คงไม่ใช่พวกบ้านนอกธรรมดาแน่ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก