สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 39

ระหว่างทางกลับบ้านเฟิงเชียนเสวี่ยก็เอ่ยชมเฉินเฉินและหลงหลง “ต้าเป่าเอ้อร์เป่า วันนี้ลูกๆทำได้ดีมาก ทั้งปกป้องน้องสาว ทั้งมีสติและเหตุผล แม่ภูมิใจในตัวพวกลูกๆมาก!”

“หม่ามี๊ ซานเป่าเป็นน้องสาวของพวกเรา พวกเราก็ต้องปกป้องน้องอยู่แล้ว!”

เฉินฉินตกหน้าอกของตัวเองแสดงถึงความรับผิดชอบของลูกผู้ชาย

“วันนี้ถ้าต้าเป่าไม่ดึงฉันไว้ ฉันคงเข้าไปตีซือมู่เฟิงแน่ๆ” หลงหลงกำกำปั้นเล็กๆของเขาด้วยความโกรธที่แสดงออกผ่านใบหน้า “ซือมูเฟิงแกล้งเย่ว์เย่ว์ตลอดเลย ผมเตือนเขาไปหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่ฟัง”

“เขามักจะใช้อำนาจข่มทำตัวเหนือกว่าในโรงเรียน ครูใหญ่และคุณครูปกป้องเขา นักเรียนก็ล้วนกลัวเขาจนเขารู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกต้อง” เฉินเฉินกล่าวอย่างขุ่นเคือง

“ดังนั้นพวกเราก็เลยต้องปกป้องตัวเอง ไม่ไปรังแกคนอื่น แล้วก็อย่าให้คนอื่นมารังแกด้วยนะรู้ไหม”

เฟิงเชียนเสวี่ยกล่าวแนะนำอย่างจริงใจ

“รับทราบครับหม่ามี๊” เฉินเฉินและหลงหลงพยักหน้าพร้อมกัน

“ซานเป่า ลูกก็ต้องเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองด้วยนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยกอดเย่ว์เย่ว์แล้วพูดอย่างอบอุ่น

“ตอนนี้ยังมีพี่ชายทั้งสองคนที่คอยปกป้องลูก แต่ถ้าวันหนึ่งพวกเขาไม่ได้อยู่ข้างๆลูกล่ะ”

“หนูเข้าใจแล้วค่ะ” เย่ว์เย่ว์น้อยทำท่าขมวดคิ้วด้วยท่าทางดุร้าย “ในอนาคตหนูจะดุร้ายกว่านี้และจะไม่ยอมให้ใครมาย้อมสีผมให้อีก!”

“เย่ว์เย่ว์ไม่ใช่แค่ย้อมสีผมนะ” แม่จูกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตราบใดที่มันรังควานหนู หนูต้อง ปฏิเสธไปอย่างเด็ดขาด!”

“รับทราบ เย่ว์เย่ว์เข้าใจแล้ว” เย่ว์เย่ว์น้อยพยักหน้าอย่างจริงจัง

“ซานเป่าเก่งมาก!” เฟิงเชียนเสวี่ยลูบหัวเย่ว์เย่ว์ ตั้งใจทำให้บรรยากาศผ่อนคลายเป็นพิเศษ

_____

“วันนี้เราผ่านการต่อสู้แบบครอบครัวกันมา ด้วยความสามัคคีและสิ่งต่างๆ ทำให้เราแก้ไขมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ! พวกเราออกไปหาอาหารดีๆกินเพื่อฉลองกันเถอะ”

“โอเค!” เด็กน้อยทั้งสามคนส่งเสียงเชียร์กันอย่างมีความสุข “หม่ามี๊จงเจริญ!”