สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 40

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คุณมีลูกที่น่ารักทั้งสามคน นี่แหละคือของขวัญจากพระเจ้า” แม่จูปลอบโยน “ถ้าคุณสามารถหาผู้ชายที่ดีในอนาคต ชีวิตของคุณจะสมบูรณ์แบบ”

“ในโลกใบนี้จะมีที่ไหนมากมายขนาดนั้น…”

ก่อนที่เฟิงเชียนเสวี่ยจะพูดจบ เธอก็ได้รับข้อความทางโทรศัพท์

“ผู้ชายใจดี!” เฟิงเชียนเสวี่ยอุทานด้วยรอยยิ้ม

“หา? คุณเคยเจอแล้วเหรอ” แม่จูถามอย่างรีบเร่ง

“แม่จูคุณไปนอนก่อนนะ ฉันจะกลับห้องแล้ว”

เฟิงเชียนเสวี่ยทักทายแม่จูแล้วกลับไปที่ห้องพร้อมกับโทรศัพท์มือถือของเธอเพื่อส่งข้อความถึง “โฮสต์หนุ่มลูกหนี้”

“วันนี้รับลูกค้าไหม”

[อืม]

“นี่นายรับแบบเหมาคืนหรือ”

[อืม]

“ไม่เลวเลย รู้จักโอนเงินมาด้วยตัวเอง” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มอย่างมีความสุข “ฉันต้องสู้ต่อไป ผ่านไปสองสามวันคุณโอนเงินให้ฉันแค่สองครั้ง จำนวนเงินนี้ไม่พอซื้อนม…”

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะพูดว่า “ไม่เพียงพอที่จะซื้อนมผง” เปลี่ยนเป็น “ไม่พอกิน” อย่างรวดเร็ว

“เธอต้องทำงานหนักด้วยตัวเอง”

“อย่าพูดถึงเลย ฉันเพิ่งจะไล่เจ้านายโรคจิตออกไปวันนี้”

[?]

“เขาโรคจิตมากเลย เขาจงใจตามรังควานฉัน ฉันไม่รู้ว่าไปทำให้เขาขุ่นเคืองตอนไหน”

ท้องของเฟิงเชียนเสวี่ยเหมือนเต็มไปด้วยไฟ เมื่อนึกถึงเจ้าปิศาจเยี่ย วันนี้เขาเหวี่ยงเธออย่างหนัก เธอปีนบันไดจนถึงตอนนี้ก็ยังคงเจ็บ แต่อาจจะเป็นเพราะเธอเหงื่อออก ไข้หวัดเลยดีขึ้นมาก

[เพราะงั้นในอนาคตเธอจะหวังพึ่งฉันทั้งหมดเลย?]

“ไม่เป็นแบบนั้นแน่นอน ความสามารถในการแสดงของนายแย่มากหาเงินได้มาแค่นี้ฉันจะใช้พอได้อย่างไร พรุ่งนี้ฉันจะไปหางานทำ วางใจเถอะ”

[มันไม่ง่ายเลยที่จะหางานทำในตอนนี้…]

“ใช่”

เฟิงเชียนเสวี่ยจำได้ว่าเธอส่งเรซูเม่ไปมากกว่าสามสิบงานและสัมภาษณ์ไปสิบเจ็ดบริษัทก่อนหน้านี้ มีเพียงแค่เซิ่งเทียนที่ตอบรับเธอ แต่นั่นก็เป็นเพราะเฮ่อเหวินเจ๋อที่ติดต่อให้เป็นการส่วนตัว

เธออดไม่ได้ที่จะกังวล เธอจะหางานได้จริงๆเหรอ

เฟิงเชียนเสวี่ยจับคางอ่างเป็นกังวล ตอนนี้เธอเสียใจมาก วันนี้ฉันไม่ควรรีบร้อนลาออกจากงานเลย

แม้ว่าการเป็นรปภ.จะไม่สดใส ทั้งยังเหน็ดเหนื่อย แต่เงินเดือนก็ไม่ลดลงอยู่ดี

นอกจากนี้ บริษัทไหนจะดีไปกว่ากลุ่มบริษัทเซิ่งเทียนกันล่ะ?