สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 43

เช้าวันรุ่งขึ้น เฟิงเชียนเสวี่ยรีบไปที่บริษัท โชคดีที่วันนี้เธอมาทันเวลา

ผู้จัดการเฉินนำเครื่องแบบใหม่มาให้เธอด้วยตัวเอง พร้อมทั้งให้กำลังใจในการทำงานกับเธอ

ภายใต้หมวกและเครื่องแบบที่กระชับพอดีตัว เฟิงเชียนเสวี่ยดูกระฉับกระเฉงและมีเสน่ห์

กลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหนุ่มๆ ต่างมองจนตาค้าง โดยเฉพาะต้าเว่ยถึงกับแอบหน้าแดงเลยทีเดียว

“วันนี้ก็ไปเดินตรวจตราที่ลานจอดรถกับต้าเว่ยแล้วกัน รีบหน่อยนะ รถของท่านประธานกำลังจะมาถึงแล้ว” ผู้จัดการเฉินสั่งการ

“ได้ค่ะ!” เฟิงเชียนเสวี่ยเดินไปยังลานจอดรถกับต้าเว่ยพร้อมหิ้วถุงใบหนึ่งไปด้วย

“นี่อะไรหรือ” ต้าเว่ยถามด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”

เฟิงเชียนเสวี่ยจ้องมองไปที่ทางเข้าลานจอดรถ เมื่อเห็นรถโรลส์-รอยซ์ เรธ คันนั้น เธอจึงรีบเข้าไปทักทาย

“อรุณสวัสดิ์ครับท่านประธาน” ต้าเว่ยเปิดประตูรถ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านประธาน!” เฟิงเชียนเสวี่ยชูถุงในมือขึ้น พลางพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เบิกบาน “อาหารเช้าเตรียมพร้อมแล้วเจ้าค่ะ!”

“หืม?” เยี่ยเจิ้นถิงเลิกคิ้วขึ้นและมองไปทางเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างสนใจ

“ซาลาเปาทอดน้ำจากร้านซูอวิ๋นจี้ โจ๊กซี่โครงเนื้อจากหออวี้หลาน ผักดองของเคียงของร้านชุ่ยลี่ว์ฟัง กาแฟบดมือจากกินซ่า... รับประกันของแท้แน่นอนเจ้าค่ะ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดใส...

“ประธานเยี่ยคะ ครั้งก่อนดิฉันทำงานไร้ประสิทธิภาพ ตอนนี้ได้ปรับปรุงตัวแล้ว เมื่อคืนฉันอุตส่าห์โทรศัพท์ไปที่ร้านพวกนั้นสั่งอาหารเอาไว้ก่อนเลยนะคะ

วันนี้ฉันรีบไปรับอาหารแต่เช้าตรู่แล้วก็ตรงมาที่บริษัทเลยค่ะ วางใจได้ รับรองว่าเป็นของแท้แน่นอน ในนี้ยังมีใบเสร็จของร้านอาหารด้วยค่ะ”

เมื่อพูดจบ เฟิงเชียนเสวี่ยก็ค้นหาใบเสร็จในถุง...

“รู้อะไรควรไม่ควรแล้วสินะ!” มุมปากของเยี่ยเจิ้นถิงยกขึ้น

“ฮี่ๆ...” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มแก้มปริ “เมื่อก่อนเป็นฉันเองค่ะที่ไม่รู้ความ หวังว่าประธานเยี่ยจะใจกว้างไม่เอาเรื่องเอาราว ต่อไปฉันจะแก้ไขค่ะ ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะคะ!”

“ดูจากท่าทางของคุณ” เยี่ยเจิ้นถิงรับอาหารเช้ามาแล้วยื่นให้ต้าเว่ย “ผมให้รางวัล!”

“เอ๋?” ต้าเว่ยรับมาอย่างงุนงง

ใบหน้าของเฟิงเชียนเสวี่ยค้างแข็ง ก่อนที่เธอจะทันได้สติกลับมา เยี่ยเจิ้นถิงได้หันหลังเดินจากไปแล้ว

เยี่ยฮุยพูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า “อาหารเช้าของประธานเยี่ยจะแตกต่างกันไปในแต่ละวัน คราวก่อนเป็นรายการอาหารของวันพฤหัส วันนี้เป็นวันศุกร์ ท่านประธานจะรับประทานอาหารเช้าแบบตะวันตก”

“งั้น...”

“ผมได้ให้คนเตรียมเอาไว้แล้ว ไม่ต้องลำบากคุณหรอก ตั้งใจทำงานเถอะ”

เยี่ยฮุยทิ้งคำพูดนี้ไว้และรีบก้าวจ้ำตามเยี่ยเจิ้นถิงไป

เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปที่แผ่นหลังของเยี่ยเจิ้นถิง แล้วขบเขี้ยวเคี้ยวฟันสบถออกมา “ถ้าโกหกขอให้ฟ้าผ่า!”

เวลานี้พอดีกับจังหวะที่เยี่ยเจิ้นถิงเดินเข้าไปในลิฟต์และหันมองกลับมา...

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบแสดงรอยยิ้มที่สดใสและโบกมือให้เขาด้วยความเคารพ “ค่อยๆ เดินนะคะท่านประธาน ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีของคุณค่ะ”

ท่าทีนั้นนะเหรอ มีความกระตือรือร้นเท่าไหร่ก็ใส่ไปให้หมด

ไม่ต่างกับการแสดงโชว์เปลี่ยนหน้ากาก เลย

เยี่ยเจิ้นถิงหลุบตาลงต่ำ และเมื่อประตูลิฟต์ปิด มุมปากของเขาก็บิดโค้งขึ้น

เยี่ยฮุยสังเกตสีหน้าท่าทางของเขาก็รู้สึกโล่งอก วันนี้จะเป็นวันที่ดีอีกวันหนึ่ง!

“เสี่ยวเฟิง อาหารเช้านี่ ท่านประธานให้ฉันแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเราแบ่งกันกินไหม?” ต้าเว่ยถามอย่างระมัดระวัง

"เอาสิ ไปกันเถอะ"

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากจะสิ้นเปลือง เธอใช้เงินไปถึงสามร้อยแปดสิบแปดหยวนไปกับของพวกนี้

ทุ่มเทขนาดนี้เพื่อเอาอกเอาใจเจ้าปีศาจเยี่ย แต่เจ้าหมอนั่นกลับเอาให้คนอื่น ไม่รู้จักคุณค่าเอาเสียเลย!

ช่างมันเถอะ จัดการกินเข้าไปกับต้าเว่ย ก็ไม่ถือว่าเสียเปล่าแล้ว

ทั้งสองรับประทานอาหารเช้ากันที่ระเบียงพักผ่อน

ต้าเว่ยพูดอย่างตื่นเต้น “ฉันไม่เคยกินอาหารเช้าราคาแพงขนาดนี้มาก่อนเลย มันสวยและประณีตมาก ฉันทำใจกินไม่ลงเลย"

“รีบกินตอนที่ยังร้อนๆ อยู่ อย่าให้เสียของ!”

เฟิงเชียนเสวี่ยคีบซาลาเปาทอดน้ำให้เขาลูกหนึ่ง

ทั้งสองรับประทานอาหารเช้ากันอย่างมีความสุข โดยที่ไม่รู้เลยสักนิดว่า ห่างไปไม่ไกลนัก มีดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองมาที่พวกเขา...

เฮ่อเหวินเจ๋อที่ถูกลดขั้นไปเป็นพนักงานเฝ้าประตูที่ลานจอดรถ เป็นเหมือนหนูที่มองไม่เห็นแสงสว่าง เขาซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด ดวงตาที่ฉายแววเย็นยะเยือกดูน่ากลัวกำลังจับจ้องไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย