สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 437

“อื้ม หม่ามี้ทำไก่น้ำโค้ก เนื้อวัวผัด ผักโขมผัดกระเทียมอร่อยมากเลยนะ” เฉินเฉินปลอบใจเฟิงเชียนเสวี่ย “จริงด้วย แล้วก็ซุปมะเขือเทศไข่ไก่กับซุปสาหร่ายไข่ไก่”

“ก็ได้ ขอบคุณความเข้าใจที่ลูกๆ มีให้”

เฟิงเชียนเสวี่ยปั้นหน้าไม่ถูก ก็ถูก ที่เธอทำเป็นแค่เมนูพวกนี้ มื้อเช้าในเมื่อก่อน แม่จูมักจะเตรียมซาลาเปาและไก่ข้าวเหนียวเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เธอเพียงแค่นำมานึ่งก็พอ แต่วันนี้เธอต้องเริ่มทำเองตั้งแต่ต้น มื้อเช้าเลยอยู่เหนือการควบคุม

ดูท่าเธอยังต้องฝึกอีกมากเลย…

เด็กๆ ทั้งสามอุตส่ากินข้าวเช้าจนหมด เฟิงเชียนเสวี่ยก็บรีบไปเตรีมอาหารให้พวกเขา

เฉินเฉินเบิกตาโพล่ง เอ่ยถามอย่างสงสัย “หม่ามี้ ทำอะไรอยู่น่ะครับ?”

“จะไปเรียนไม่ใช่เหรอ?” เฟิงเชียนเสวี่ยยิ้มกล่าว “วันนี้หม่ามี้ส่งพวกแกไปโรงเรียนเอง”

“แต่ว่า วันนี้เป็นวันอาทิตย์ครับ” หลงหลงพูดอย่างอึ้งๆ 

“เอ่อ…” เฟิงเชียนเสวี่ยชะงัก เมื่อวานวันเสาร์ วันนี้ก็ต้องวันอาทิตย์สิ เธอจำผิดได้ยังไงกัน…

“คุณแม่ซานเป่า เพราะคุณเหนื่อยเกินไป เลยลืมเวลาไง” พยาบาลกล่าวยิ้มๆ “วันนี้หลงหลงต้องไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล คุณท่านเยี่ยเองก็มานะ”

“พวกเราต้องไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนเอ้อร์เป่า หลังตรวจเสร็จ คุณปู่ชวนพวกเราไปเล่นที่บ้านของเขา” เฉินเฉินตอบอย่างจริงจัง “หม่ามี้ วันนี้หม่ามี้พักผ่อนอยู่ที่บ้านดีๆ ขากลับเดี๋ยวผมเอาของกินมาฝาก”

“ไม่เป็นไร ในครัวยังมีของกินอีกเยอะเลย เดี๋ยวแม่จัดการข้าวเย็นเอง” เฟิงเชียนเสวี่ยกำชับอย่างอ่อนโยน “งั้นวันนี้หม่ามี้ไม่อยู่เป็นเพื่อนพวกแกแล้วนะ เดี๋ยวหม่ามี้เยี่ยมคุณย่าที่โรงพยาบาลเสร็จ ก็กลับมาพักผ่อน จากนั้นดึกๆ ก็ไปทำงาน

“เข้าใจแล้ว หม่ามี้ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ”

เหล่าเด็กๆ กอดเฟิงเชียนเสวี่ย ใช้ริมฝีปากเล็กๆ ที่เพิ่งดื่มโจ๊กเสร็จจุ๊ปเธอ

ไม่นานนัก คุณท่านเยี่ยก็โทรมา รถรออยู่ที่ใต้ตึกแล้ว