สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 446

เฟิงเชียนเสวี่ยบดกาแฟเสร็จก็เข้ามา เยี่ยเจิ้นถิงเมื่อทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ก็ดื่มกาแฟที่รับมาจากเธอ พยักหน้าแล้วกล่าว "อืม ไม่เลวเลย"

"ในที่สุดก็ได้คำชมสักที" เฟิงเชียนเสวี่ยถอนหายใจอย่างโล่งอก "งั้นก็แสดงว่า ไม่ใช่ว่าฉันไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลยในเซิ่งเทียน อย่างน้อยๆ ฉันก็บดกาแฟเป็น"

"คุณก็ทำได้แค่นี้แหละ" เยี่ยเจิ้นถิงลูบผมอย่างทะนุถนอม "รีบกินข้าวเช้าเถอะ เดี๋ยวจะเย็นหมด"

"เยอะขนาดนี้ฉันทานไม่ไหวหรอกค่ะ คุณก็ช่วยฉันทานหน่อยสิคะ"

เฟิงเชียนเสวี่ยยัดแซนวิชใส่ปากเขา

เยี่ยเจิ้นถิงกัดไปหนึ่งคำโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเฟิงเชี่ยนเสวี่ยก็ดึงกลับไปทานต่อ ดูเป็นธรรมชาติมาก ราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่สามีภรรยาที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาหลายปี

แต่เยี่ยเจิ้นถิงกลับรู้สึกประทับใจกับการกระทำเล็กน้อยแสนละเอียดอ่อนนี้ เขามองไปยังเฟิงเชียนเสวี่ยอย่างเงียบๆ และแอบตัดสินใจอะไรบางอย่างอยู่ในใจ...

“วันนี้คุณจะไปบริษัทไหม” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ได้สังเกตเห็นความแปลกของเขาเลย เธอกำลังดูโทรศัพท์มือถือเพื่อวางแผนเวลาให้เขา “เจ็ดโมงสี่สิบแล้ว คุณจะไปบริษัทกี่โมงคะ”

"ยังเช้าอยู่ ไม่ต้องรีบร้อน" เยี่ยเจิ้นถิงใช้มือเช็ดเศษขนมปังออกจากปากของเธอ แล้วยื่นน้ำผลไม้ให้ "ดื่มน้ำผลไม้หน่อยเถอะ"

“ฉันดื่มไม่ไหวแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากอาหาร เธอหาวออกมา “ฉันอยากนอน”

"งั้นก็นอนเถอะ" เยี่ยเจิ้นถิงดึงเธอเข้ามากอด "ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ"

"ไม่ต้องเลย คุณควรไปบริษัทได้แล้วนี่?"เฟิงเชียนเสวี่ยเตรียมจะเก็บจานชามบนโต๊ะ

"สิบโมงค่อยออกไป" เยี่ยเจิ้นถิงอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน

"เยี่ยเจิ้นถิง ฉันแค่อยากจะนอน"เฟิงเชียนเสวี่ยตื่นตระหนก "คือนอนจริงๆ ไม่อยากทำอะไรแบบนั้น..."

"เอ้า!" เยี่ยเจิ้นถิงวางเธอลงบนเตียง จงใจทำให้เธอหวาดหวั่น "ผมก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรอยู่แล้วนี่ แต่พอคุณพูดมาแบบนี้ เหมือนว่าจะทำให้ผมอยากขึ้นมาแล้ว เมื่อคืนเพิ่งจะทำไปสองรอบเอง มันไม่พอ..."

"ไม่เอา..."เฟิงเชียนเสวี่ยขัดขืนอย่างกลัวๆ "ฉันเหนื่อยมาก ง่วงมาก ให้ฉันได้นอนพักผ่อนสักหน่อยเถอะ ขอร้องล่ะ..."

"ยัยโง่!" เยี่ยเจิ้นถิงงับที่ติ่งหูของเธอ พลางกอดเธอไว้ในอ้อมอก "นอนเถอะ ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง"