สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 447

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน ในที่สุดเฟิงเชียนเสวี่ยก็ตื่นขึ้นมา พลิกตัว ไถลเข้าไปในอ้อมกอดของเยี่ยเจิ้นถิงอย่างเคยชิน สูดดมกลิ่นที่คุ้นเคยบนร่างกายเขาพลางถูไถกับลำคอ เธอรู้สึกอบอุ่นมาก...

“ตื่นแล้วเหรอ?” เยี่ยเจิ้นถิงก็ตื่นขึ้นเช่นกัน เขาลูบผมและจูบที่หน้าผากของเธอ “คุณหิวไหม”

"นิดหน่อยค่ะ..." เฟิงเชียนเสวี่ยหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาจากใต้หมอน "พระเจ้า นี่มันเที่ยงวันแล้วนี่"

"ใช่" เยี่ยเจิ้นถิงหยิบโทรศัพท์ของเธอออกไป "ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว"

“ฉันจะไปทำอาหารเดี๋ยวนี้” เฟิงเชียนเสวี่ยลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

"ไม่ต้องหรอกน่า ผมจะจัดการเอง" เยี่ยเจิ้นถิงดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด "กอดเธอต่ออีกสักหน่อย"

“คุณไม่ไปบริษัทจะไม่เป็นไรจริงๆ เหรอคะ

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่สบายใจเล็กน้อย เมื่อก่อนตอนที่เธออยู่ที่เซิ่งเทียน น้อยครั้งมากที่เขาจะไปทำงานสาย นอกจากตอนที่เขาต้องออกเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดเท่านั้น

“ผมเป็นเจ้านาย คำพูดของผมถือเป็นอันสิ้นสุด!” เยี่ยเจิ้นถิงเปิดโทรศัพท์และกดโทรออก “จัดเตรียมอาหารกลางวันและส่งมาให้ทันบ่ายโมงตรง”

หลังจากวางสาย เยี่ยเจิ้นถิงก็ดึงเฟิงเชียนเสวี่ยมาไว้ในอ้อมกอด และงับติ่งหูของเธอเบาๆ "ผมอยากกินคุณ"

“หยุดแกล้งได้แล้ว...” เฟิงเชียนเสวี่ยหดคอลง หลบเลี่ยงจูบของเขา “ฉันลุกจากเตียงได้แล้ว ตอนบ่ายยังมีธุระอีก”

"ธุระอะไร?" เยี่ยเจิ้นถิงบีบคางของเธอพลางจูบหน้าผากและแก้มของเธออย่างแผ่วเบา

"ฉัน..." เฟิงเชียนเสวี่ยเกือบจะหลุดปากบอกในสิ่งที่ไม่ควรบอกออกไปแล้ว แต่ก็เปลี่ยนคำพูดได้ทัน "ฉันชวนรุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่งไปจิบชายามบ่ายด้วยกัน"

"มีคนอื่นไปด้วยอีกไหม?" เยี่ยเจิ้นถิงเริ่มงับคอของเธอเบาๆ อีกครั้ง

"ไม่มีค่ะ มีแค่ฉันกับเธอ..." เฟิงเชี่ยนเสวี่ยกดเสียงต่ำ "หยุดยุ่งได้แล้ว ฉันต้องลุกขึ้นไปอาบน้ำสระผมนะ"

"ก็ได้" เยี่ยเจิ้นถิงปล่อยเธออย่างไม่เต็มใจ "ก็สระที่นี่ เดี๋ยวผมเป่าผมให้เอง"

"ได้ค่ะ" เฟิงเชียนเสวี่ยลุกขึ้นและไปที่ห้องน้ำในห้องนอนใหญ่ ที่น่าแปลกก็คือ อุปกรณ์อาบน้ำและชุดนอนของเธอถูกเตรียมไว้ให้ที่นี่แล้ว

“ผมจะไปอาบน้ำที่ห้องนอนเล็ก อาบเสร็จแล้วก็รอผมในห้องนะ”

เสียงของเยี่ยเจิ้นถิงจากด้านนอกดังเข้ามา