สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 47

เฟิงเชียนเสวี่ยก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอคิดไม่ถึงว่า ผู้ชายสุภาพอ่อนโยนอย่างซือเฮ่าเซวียนจะลงไม้ลงมือกับคนอื่นได้

“ซือหย่วน ส่งคุณผู้หญิงกลับบ้าน” ซือเฮ่าเซวียนออกคำสั่งด้วยสีหน้าเย็นชา

“ครับ” ซือหย่วนรีบเข้าไปเกลี้ยกล่อม “คุณผู้หญิง คุณใจเย็นก่อน มีเรื่องอะไรกลับไปค่อยคุยกันเถอะครับ ที่นี่คนมองเต็มไปหมดแล้ว”

คนที่เดินผ่านไปมาต่างหยุดมุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บางคนก็แอบถ่ายรูป

ละครน้ำเน่าของพวกคนรวยเป็นที่โปรดปรานของพวกชอบกินเผือกอยู่แล้ว ถ้าได้อัพขึ้นโซเชียลละก็ เป็นข่าวดังแน่นอน

“ทำไมฉันต้องกลับ คนที่ต้องอายไม่ใช่ฉันสักหน่อย” ไป๋ลู่โมโหตัวสั่น “ซือเฮ่าเซวียน ถึงตอนนี้แล้ว คุณยังปกป้องนังนี่อีกหรือ ใครเป็นภรรยาคุณกันแน่”

“โวยวายพอหรือยัง” ซือเฮ่าเซวียนขัดขึ้น แล้วหันไปตำหนิซือหย่วน “ยังจะยืนบื้ออะไรอยู่อีก? พาเธอขึ้นรถไป”

“ครับ”

“คุณผู้หญิง พวกเรากลับกันเถอะครับ...”

“ฉันไม่กลับ ทำไมฉันจะต้องเป็นคนไป” ไป๋ลู่ยังไม่ยอมและเธอก็ฟาดกระเป๋าหนังไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย “นังสารเลวนี่จะแย่งสามีของฉัน ฉันจะไม่ให้แกสมใจหรอก”

ซือเฮ่าเซวียนบังเฟิงเชียนเสวี่ยไว้ด้านหลัง

ไป๋ลู่เห็นดังนั้นยิ่งกระฟัดกระเฟียด เธออ้อมตัวเขาฟาดไปที่เฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากจะวุ่นวายกับเธอต่อไป จึงหันหลังเดินจากไป

“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ นังแพศยา...”

ไป๋ลู่ยังคงตามราวีเฟิงเชียนเสวี่ย แต่ไม่ทันระวังพลาดไปโดนแขนที่บาดเจ็บของซือเฮ่าเซวียน

ซือเฮ่าเซวียนร้องโอดครวญขึ้น เขาเจ็บจนหน้าซีด เหงื่อหยดโตไหลลงมาไม่หยุด

“ที่รัก คุณ คุณเป็นอะไรไปคะ?” ไป๋ลู่เพิ่งจะตระหนักได้ว่าซือเฮ่าเซวียนบาดเจ็บ และรีบถามอย่างร้อนรน “คุณบาดเจ็บหรือ คุณบาดเจ็บได้ยังไงกันคะ?”

“แขนของท่านประธานถูกของหนักหล่นใส่ รีบไปให้คุณหมอตรวจก่อนเถอะครับ” ซือหย่วนกล่าว

ไป๋ลู่รีบประคองซือเฮ่าเซวียนเข้าไปในโรงพยาบาล

เฟิงเชียนเสวี่ยที่กำลังนั่งอยู่ในรถแท็กซี่มองดูเหตุการณ์ตรงหน้า ความรู้สึกประเดประดังถาโถมเข้ามาในใจพร้อมกันหมด

เมื่อก่อนเธอไม่เข้าใจความหมายของการแต่งงาน ในเวลานี้ดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจแล้ว การแต่งงานก็คือ...ไม่ว่าวินาทีที่แล้วจะตีกันบ้านแทบแตกขนาดไหน วินาทีถัดมาก็ยังกลับมาเดินเคียงกันไปได้เหมือนเดิม