สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 48

รูปร่างเล็กๆ แผ่นหลังที่เหยียดตรง ใบหน้าน้อยๆ ที่หล่อเหลาหมดจด ให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด

ดวงตาสุกใสเป็นประกายคู่นั้นบ่งบอกถึงความตื่นตัวและปราดเปรื่องเช่นกัน ดวงตาคู่นั้นกำลังมองมาทางเขาที่อยู่หลังฉากกั้น

“เขาคือใครเหรอครับ” เฉินเฉินชี้ไปที่เยี่ยเจิ้นถิงที่อยู่ด้านหลังฉากกั้น

“เขาคือเจ้านายของพวกเรา” เยี่ยฮุยเปลี่ยนวิธีการพูด “เจ้าหนูน้อย เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ที่สวนสนุกชั้นหนึ่งในห้างเซิ่งต้า หนูได้เจอผู้ชายชุดดำคนหนึ่งใช่หรือเปล่า แล้วเขาได้ส่งกล่องสีเงินใบเล็กสวยๆ ให้หนูใช่ไหม มันเป็นแบบนี้.....”

เยี่ยฮุยเปิดโทรศัพท์มือถือให้เฉินเฉินดูรูป

“ไม่มีครับ!” เฉินเฉินเบี่ยงหน้าหนีไม่สนใจที่จะมองดูเลยสักนิด

“ไม่ หนูลองดูก่อนสิ”

“ถึงดูไปก็ไม่มี” เฉินเฉินกอดอกและพูดด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม “ผมความจำดีมากนะ แค่แวบเดียวก็จำได้ วันนั้นผมไม่เห็นผู้ชายชุดดำคนนั้นเลย แล้วก็ไม่มีใครให้ของอะไรผมด้วย พวกคุณจำผิดแล้ว”

“เด็กน้อย การโกหกเป็นสิ่งไม่ถูกต้องนะ รู้ไหม” สีหน้าของเยี่ยฮุยเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “ผู้ชายคนนั้นเป็นขโมย เขาขโมยของของเราไป ของชิ้นนั้นสำคัญสำหรับเรามาก”

“ของมีค่าหายไป คุณควรไปหาตำรวจสิ” เฉินเฉินย่นหัวคิ้ว ใบหน้านิ่งเฉย

“ชายชุดดำเอาของให้หนู หนูคืนให้ฉันมา ฉันจะให้รางวัล แต่ถ้าไม่คืน...”

“ผมบอกแล้วไงว่าไม่มี” เฉินเฉินพูดขัดขึ้น พร้อมย้อนถาม “ถ้าเป็นของสำคัญขนาดนั้น ชายชุดดำจะเอามาให้เด็กอย่างผมทำไม คุณนี่ไม่มีเหตุผลเลย”

เยี่ยฮุยถูกย้อนจนหมดคำพูด เขาสูดหายใจลึกๆ เปิดคลิปจากกล้องวงจรปิดในโทรศัพท์มือถือ “หนูดูนี่ เด็กคนนี้ใช่หนูหรือเปล่า”

เฉินเฉินชำเลืองตามองด้วยสายตาเรียบเฉย กำลังจะเบือนสายตาหนี แต่ฉับพลันก็ต้องหันกลับไปมองอีกที เมื่อดูคลิปดีๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเฉินเฉินก็ค่อยๆ นิ่งอึ้งไป

ในคลิปนั้น ชายชุดดำเดินออกมาจากห้องน้ำ ชนเข้ากับเด็กคนหนึ่ง

มือทั้งสองข้างของเด็กคนนั้นกำลังล้วงกระเป๋ากางเกงเดินอย่างสบายอกสบายใจ บนบ่าของเขายังมีนกแก้วสีเขียวเกาะอยู่ นั่นมัน...หลงหลงกับซื่อเป่าน้อยนี่นา?