สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 480

เยี่ยเจิ้นถิงมองเวลาแล้วมองเวลาอีก ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่ง ก่อนที่เฟิงเชียนเสวี่ยจะกลับมา ผลตรวจก็น่าจะออกมาได้แล้ว

เขาติดกระดุมที่ปลายแขนเสื้อ และลุกขึ้นมุ่งหน้าไปที่หอผู้ป่วยเด็ก

หน้าต่างบานใสที่กั้นไว้ เยี่ยเจิ้นถิงมองเฉินเฉินน้อยที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

หลังมือของเฉินเฉินมีเข็มแทงเพื่อกําลังให้น้ำเกลืออยู่ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่หล่อเหลากลับเต็มไปด้วยผื่นแดง คิ้วเล็ก ๆ กลับผูกปมแน่นขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ในความฝันก็นอนหลับได้ไม่เต็มอิ่ม…

"หม่ามี้ หม่ามี้..." เฉินเฉินอยู่ๆก็สะอื้นด้วยเสียงเบาๆเหมือนว่ากำลังฝัน

เยี่ยเจิ้นถิงตกใจจึงรีบเดินเข้าไปแล้วยืนอยู่ข้างเตียง มองเฉินเฉินที่ท่าทางตื่นตระหนก เขาอยากจะปลอบเด็กน้อยคนนี้มาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรดี

"หม่ามี้ใกล้จะกลับมาแล้ว ไม่ต้องกลัวนะ"

พยาบาลเสี่ยวหงรีบมาดูอาการ จับมือของเสี่ยวเฉินเฉิน และตบที่หน้าอกของเสี่ยวเฉินเฉินอย่างเบามือ

เฉินเฉินอาการสงบลงอย่างรวดเร็วแล้วค่อย ๆ หลับไป

เยี่ยเจิ้นถิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและสั่งเสี่ยวหงว่า "คุณเฝ้าอยู่ที่นี่แหละ"

"รับทราบค่ะ" เสี่ยวหงนั่งลงและคอยอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยเพื่อเฝ้าอาการเฉินเฉินอย่างเงียบ ๆ

ไม่รู้ว่าเวลานานแค่ไหน เยี่ยเจิ้นถิงก็ยังยืนอยู่ข้างๆเตียง พร้อมกับร่างกายสูงใหญ่ยากที่จะต้านทานได้ เสี่ยวหงเครียดมากจนเกิดอาการตัวสั่นเล็กน้อย

เยี่ยเจิ้นถิงมองเฉินเฉินเพียงปราดเดียว หลังจากนั้นก็รีบออกไป

"คุณชายเยี่ย!" ในขณะนั้นเองเยี่ยหุ้ยถือสายโทรศัพท์และรีบมารายงาน "คุณดูสิ!"

เยี่ยเจิ้นถิงรับโทรศัพท์มาดู มันเป็นข้อมูลที่เยี่ยฮุยส่งเอกสารเกี่ยวกับเด็กสามคน

เด็กเป็นเลือดกรุ๊ป A ไม่เหมือนกับเขาเลยสักนิด

อ่านถึงตรงนี้ เยี่ยเจิ้นถิงตกใจอย่างมาก ย้อนกลับไปดูวันเดือนปีเกิดอีกครั้ง แต่มันกลับถูกต้องเพราะตามการคํานวณของเวลา เฟิงเฉียนเสวี่ยตั้งครรภ์ในคืนวันที่อยู่กับเขาเมื่อสี่ปีก่อนอย่างงั้นนะหรอ....

แต่ว่ามันก็ยังไม่สามารถอธิบายอะไรได้

สิ่งที่สามารถตัดสินได้อย่างแม่นยําก็คือผลการพิสูจน์ดีเอ็นเอ