สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 498

เยี่ยเจิ้นถิงรีบวิ่งไปที่ห้องคนไข้อีกห้องหนึ่ง...

พยาบาลผู้ดูแลสี่คนกดตัวเฟิงเชียนเสวี่ยไว้ เหลยอวี่รีบปลอบ “คุณเฟิง ไม่ต้องกลัว ฉันคือเหลยอวี่ ตอนนี้คุณปลอดภัย ใจเย็น ใจเย็น...”

แต่เฟิงเชียนเสวี่ยยังคงกรีดร้องดื้นรน เหมือนเจอเรื่องที่น่าหวาดกลัว

เยี่ยเจิ้นถิงพุ่งตัวเข้ามาเร็วดั่งจรวด พูดตวาด “ออกไป ! ”

พยาบาลผู้ดูแลรีบถอยออกไป

เฟิงเชียนเสวี่ยไร้การควบคุม คว้าเข็มฉีดยา ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง และยังขูดแบนตัวเองจนบาดเจ็บ

เยี่ยเจิ้นถิงไม่สนใจความอันตราย รีบกอดเธอแน่น

หัวเข็มจิ้มเข้าที่แขนของเขาอย่างลึก เขากลับไม่รู้สึกเจ็บ เพียงกอดเฟิงเชียนเสวี่ยแน่น พูดปลอบ “ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว ผมอยู่นี่ ผมอยู่นี่...”

เฟิงเชียนเสวี่ยเหมือนแมวป่าที่บ้าคลั่ง ยังคงดิ้นรนไม่หยุด แต่เยี่ยเจิ้นถิงแรงเยอะ กอดเธออยู่ในอ้อมอกอย่างแนบแน่นจนเธอดิ้นไม่ได้

ดังนั้น เธอกัดคอของเยี่ยเจิ้นถิงอย่างจัง เหมือนสัตว์ป่ากัดเหยื่อ

เลือดไหลออกมา...

แต่เยี่ยเจิ้นถิงไม่คัดค้านใดๆ เพียงลูบหัวของเธออย่างเบาๆ ให้เธอสงบลง

พยาบาลผู้ดูแลพากันตกใจ ยืนตัวสั่นอยู่ด้านข้าง

ผ่านไปนาน เฟิงเชียนเสวี่ยถึงสงบลง สลบอยู่ในอ้อมอกของเยี่ยเจิ้นถิง...

เหลยอวี่พูดด้วยความหวาดกลัว “คุณชายเยี่ย ทนหน่อย ฉันดึงเข็มออกให้”

เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้า

เหลยอวี่กัดฟัน ดึงเข็มออกอย่างระมัดระวัง “ดีที่ด้านในไม่มียา แต่ก็เจ็บมาก”

“สรุปแล้วเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้” เยี่ยเจิ้นถิงขมวดคิ้วถาม “ร่างกายยังมีบาดแผลอื่นไหม”

“ฉันเช็คอย่างละเอียดเลเว นอกจากแผลที่แผ่นหลัง ยังมีรอยมัดที่ข้อมือและข้อเท้า ฉันเชิญแพทย์สูตินารีมาตรวจให้เธอ ไม่มีร่องรอยการถูกละเมิด และไม่มีปัญหาอื่น ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ หรือตกใจเกิน?”