สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 51

“อะไรนะ?” ครูใหญ่หลิวตกตะลึง

เมื่อเฟิงเชียนเสวี่ยที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ได้ยินก็ตกใจมาก เธอซักถามอย่างร้อนรน “เกิดเรื่องอะไรขึ้น ลูกของฉันเป็นอะไรไปคะ?”

“มีชายชุดดำคนหนึ่ง รูปร่างสูง สวมหน้ากากและหมวกแก๊ป บังคับให้พวกเขาวิ่งออกไปทางด้านหลังค่ะ รปภ.วิ่งตามไปแล้ว...”

“รีบตามไป!” เยี่ยเจิ้นถิงแผดเสียงออกมาอย่างเยือกเย็น

“ครับ” เยี่ยฮุยรีบนำกำลังคนตามไปทันที

สมองของเฟิงเชียนเสวี่ยสับสนงุนงงไปหมด มือที่ถือโทรศัพท์สั่นระรัว เธอตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างเป็นกังวลว่า “ฮัลโหลๆ คุณครูคะ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

“คุณแม่คะ อย่าเพิ่งร้อนใจค่ะ คุณฟังดิฉันก่อนนะคะ ...”

ครูใหญ่หลิวเล่าเหตุการณ์ให้เฟิงเชียนเสวี่ยฟังด้วยความตื่นตระหนก

ขาของเฟิงเชียนเสวี่ยอ่อนแรง เธอทรุดลงไปกองกับพื้น

ไม่รู้ว่าโทรศัพท์ตัดไปตั้งแต่เมื่อไร เฟิงเชียนเสวี่ยยกมือขึ้นกุมหน้าอก และคอยบอกตัวเองเอาไว้ว่าให้ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ จะต้องใจเย็นๆ...

เฟิงเชียนเสวี่ยโทรศัพท์หาแม่จูระหว่างที่กำลังเดินทางกลับบ้านอย่างเร่งรีบ

แต่โทรศัพท์มือถือของแม่จูไม่มีคนรับสาย เธอคิดอยากจะแจ้งตำรวจ แต่ก็ไม่รู้ว่าคนพวกนั้นเป็นใคร การแจ้งตำรวจจะยิ่งทำให้คนพวกนั้นโกรธแล้วทำร้ายตัวประกันหรือไม่?

ขณะที่กำลังคิดฟุ้งซ่าน แม่จูก็โทรศัพท์กลับมา “ฮัลโหล คุณหนูคะ!”

“แม่จู คุณอยู่ที่ไหนคะ”

“ฉันอยู่บ้านค่ะ คุณหนู มีข่าวดีจะบอก เจ้าซื่อเป่าน้อยมัน....”

แม่จูยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ ก็มีเสียงดัง ‘ปัง!’ แทรกขึ้นมา

ทันใดนั้น สายโทรศัพท์ก็ถูกตัดไป

“แม่จู แม่จู แม่จูคะ…” เฟิงเชียนเสวี่ยร้อนใจแทบบ้า ตะโกนไปที่คนขับแท็กซี่ “โชเฟอร์ รบกวนขับเร็วขึ้นหน่อยนะคะ ได้โปรด...”

……

“แก แกจะทำอะไร” แม่จูใช้มือที่สั่นเทาจับไม้กวาดชี้ไปที่ชายชุดดำ “แกทำอะไรกับหลงหลงและเย่ว์เย่ว์ของพวกเรา”

ชายชุดดำโยนหลงหลงและเย่ว์เย่ว์ที่ถูกมัดไว้อย่างแน่นหนาลงบนโซฟา หลงหลงส่ายหัวส่งเสียงอู้อี้เพื่อส่งสัญญาณให้แม่จูวิ่งหนีไป