เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว เด็กๆ ทั้งสามคนก็พูดคุยกันเจื้อยแจ้วอยู่รอบๆ เฟิงเชียนเสวี่ยไม่หยุด เดี๋ยวก็พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเรียนอนุบาลไม่กี่วันมานี้ เดี๋ยวก็พูดถึงเรื่องบ้านใหม่...
เย่ว์เย่ว์ติดเฟิงเชียนเสวี่ยหนึบ และกอดคอเธอเอาไว้อย่างออดอ้อน “หม่ามี้ ห้องหนูใหญ่มากเลย มีเปียโนด้วย สวยมากๆ ไว้หนูจะพาหม่ามี้ไปดู”
“ห้องของผมก็ใหญ่มากๆ เหมือนกัน มีรถคันเล็กหลายคัน เครื่องบินลำเล็กหลายลำ แถมยังมีของเล่นพวกนั้นด้วย” หลงหลงปีนจากรถเข็นไปที่โซฟาอย่างร้อนอกร้อนใจ เพราะอยากอยู่ใกล้หม่ามี้มากขึ้น
“หม่ามี้ ตอนนี้ผมนอนแยกกับเอ้อร์เป่าแล้ว และเราก็ต่างมีห้องเป็นห้องตัวเอง” เฉินเฉินอดไม่ได้ที่จะแบ่งปันเรื่องราวกับเฟิงเชียนเสวี่ยบ้าง “ห้องของผมมีคอมพิวเตอร์ แล้วก็ยังมีของไฮเทคอีกเยอะแยะด้วยนะ”
“ดีจริงๆ เลย” เฟิงเชียนเสวี่ยลูบหัวของพวกเขา และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “วันนี้หม่ามี้เหนื่อยนิดหน่อยน่ะ ไว้พรุ่งนี้หม่ามี้จะไปเยี่ยมห้องของพวกหนู โอเคไหม?”
“ฮะ/ค่ะ” เด็กๆ ทั้งสามคนพยักหน้ากันหงึกหงัก
“หม่ามี้ เป็นอะไรไปเหรอ? ยังป่วยอยู่หรือเปล่าคะ?” มือน้อยของเย่ว์เย่ว์แตะไปที่หน้าผากของเฟิงเชียนเสวี่ย แล้วก็แตะหน้าผากตัวเองอีกครั้ง “ไม่มีไข้นะ”
“หม่ามี้แค่เหนื่อยน่ะ พักผ่อนอีกไม่กี่วันเดี๋ยวก็หาย” เฟิงเชียนเสวี่ยลูบใบหน้าเล็กๆ ของเธอ
“เราอย่าไปรบกวนหม่ามี้เลย ให้หม่ามี้พักผ่อนเถอะ” เฉินเฉินรีบพูดอย่างรู้งาน “หม่ามี้ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ไม่ต้องไปเรียน พรุ่งนี้เราจะพาหม่ามี้ไปเยี่ยมห้องฮะ”
“โอเค” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า และกอดเด็กๆ ทั้งสามทีละคน “ทุ่มกว่าแล้ว รีบไปอาบน้ำเข้านอนกันได้แล้วล่ะ”
“อื้ม ฝันดีฮะ/ค่ะหม่ามี้”
“ฝันดีจ้ะเด็กๆ ”
เฟิงเชียนเสวี่ยโบกมือลาเด็กๆ ทั้งสามคน และมองดูเหล่าพยาบาลผู้ดูแลพาเด็กๆ ขึ้นไปยังชั้นบน
เพราะหม่ามี้กลับมาแล้ว พวกเขาจึงดีใจเป็นอย่างมาก เอาแต่เดินกระโดดโลดเต้น และก็ฮัมเพลงไปด้วย
เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปยังแผ่นหลังที่เบิกบานใจของพวกเขา และริมฝีปากของเธอโค้งขึ้นมาอย่างปลื้มใจ
“ทำไมไม่ใช้เวลากับเด็กๆ ให้มากกว่านี้ล่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก
แอด..กลับบ้านด่วน...ยังรออยู่นะคะ😁😁...
ขอบคุที่ลงให้อ่านนะคะ สนุกมากเลย อย่าลืมมาลงต่อนะคะ 👍🏻...
อย่าหายไปนานนะแอด😁😁...
แอด..กลับมาอัพเดทแล้ว..น่ารักที่สุด👍👍👍...
แอด..อย่าเทกันเลย..กลับมาลงต่อหน่อยจ้า😂😂😂...