สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 542

พอเฟิงเชียนเสวี่ยเห็นหมายเลขโทรเข้าเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย เธอแอบลังเลแต่ก็ยังรับสาย

"ป้าเฟิง..." ไม่คิดว่าจะเป็นเสียงของเด็ก

เฟิงเชียนเสวี่ยตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นถามอย่างสงสัย "หนูเป็นใคร"

"ผมชื่อซือมู่เฟิง" เสียงที่ปลายสายนั้นเบาและระมัดระวังมาก "ป้าจำผมได้ไหม ผมเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเฟิงเชียนเย่ว์"

"จำได้" เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าซือมู่เฟิงจะโทรมาหาเธอ

"มีเรื่องนิดหน่อย ผมอยากจะขอร้องป้า…" เสียงของซือมู่เฟิงสะอื้นเล็กน้อย เขาหายใจเข้าลึกๆ ราวกับว่าเขากำลังสงบสติอารมณ์ จากนั้นถามอย่างกระวนกระวายว่า "ป้าช่วยผมได้ไหม ？"

"หนู หนูพูดมาสิ"

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่สามารถปฏิเสธคำขอของเด็กน้อยได้

น้ำเสียงระมัดระวังของซือมู่เฟิงนั้นเห็นได้ชัดว่าเขาแอบโทรหาเธอโดยไม่บอกครอบครัว

"วันนี้ตอนที่ผมออกไปข้างนอกกับคุณยาย ผมเจอกับคุณลุงหม่าเฉียงและคุณป้าเฉียวเหยียน พวกเขากระซิบบอกผมว่าหม่ามี๊ ตา และยายถูกคนร้ายจับตัวไป ถ้าผมไม่ช่วยพวกเขา พวกเขาจะตาย... "

ตอนที่เล่าเรื่องนี้ เสียงของซือมู่เฟิงกำลังสั่น และลมหายใจไม่เป็นจังหวะ

แม้อยู่ปลายสาย เฟิงเชียนเสวี่ยก็รู้ได้ว่าเด็กกำลังร้องไห้ แต่ก็กำลังพยายามอดกลั้นอย่างสุดความสามารถ...

"มู่เฟิง หนูไม่ต้องกังวล พูดช้าๆ ป้าอยู่ที่นี่"

เฟิงเชียนเสวี่ยรีบกลับไปที่ห้องพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ และปลอบซือมู่เฟิงอย่างอ่อนโยน

ไม่ว่าระหว่างผู้ใหญ่จะมีความคับข้องใจอะไรกัน ในตอนนี้เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกสงสารเด็กคนนี้เท่านั้น เด็กคนนี้อายุเพียง 3 ขวบครึ่งและเสียงของเขายังเหมือนเอ้อร์เป่าลูกของเธอ แต่ต้องมาเผชิญกับเรื่องโหดร้ายเช่นนี้

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกเศร้าใจอย่างมาก

"พวกเขาบอกว่า..." ซือมู่เฟิงสูดหายใจเข้าลึกและพูดอย่างกระวนกระวาย "ผมสามารถช่วยหม่ามี๊และตายายได้ ถ้าผมมาขอร้องป้า"

"ป้า..." เฟิงเชียนเสวี่ยลังเลเล็กน้อย อันที่จริง เธอลังเลตลอดหลังจากเห็นข้อความขอความช่วยเหลือของไป๋ชิวอวี่และเฟิงซื่อหยวน

ไม่ใช่แค่เพราะแม่และลูกสาวของตระกูลไป๋ทำร้ายเธอ ที่สำคัญกว่านั้นเธอไม่อยากข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่มีความสามารถในการช่วยเหลือคนอื่น เธอต้องขอให้เยี่ยเจิ้นถิงช่วย