สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 58

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ประธานเยี่ย!”

วันนี้เฟิงเชียนเสวี่ยเปิดประตูรถให้เยี่ยเจิ้นถิงด้วยตัวเอง ซึ่งการกระทำเช่นนี้เป็นสิ่งที่เธอเคยดูแคลนมาก่อน

เยี่ยเจิ้นถิงลงจากรถ เหลือบมองเธอ แล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์

เยี่ยฮุยและบอดี้การ์ดเดินตามไปติดๆ

“ประธานเยี่ย...”

เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังคิดจะเดินตามไป แต่เห็นว่าเยี่ยเจิ้นถิงกำลังใส่หูฟังบลูทูธคุยโทรศัพท์อยู่...

“ไต่สวนเฮยหู่ให้ละเอียด บางทีสิ่งที่มันทำตกลงไปในทะเลอาจเป็นแค่กล่องเปล่า ไม่ใช่ชิปก็ได้ ส่วนชิปนั้นอาจจะถูกเอาไปซ่อนไว้ที่อื่นแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนี้ ในใจของเฟิงเชียนเสวี่ยสั่นสะท้าน พระเจ้า ไม่คิดว่าเจ้าปีศาจเยี่ยจะเดาได้!

เป็นคนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วยจริงๆ!

จะต้องรีบเอาชิปไปคืนให้เขาโดยเร็ว ไม่เช่นนั้น ไม่อยากจะคิดถึงผลลัพธ์เลย...

ขณะที่เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังคิดฟุ้งซ่าน เยี่ยเจิ้นถิงก็เดินเข้าไปในลิฟต์แล้ว

เธอลูบชิปที่อยู่ในกระเป๋าพลางใช้สมองคิดหาข้ออ้างที่จะขึ้นไปที่ชั้นที่ 68 จะได้แอบเอาชิปไปคืนให้เยี่ยเจิ้นถิง...

วันนี้เขาไม่ได้ให้เธอขึ้นไปส่งอาหารเช้าและก็ไม่ได้ให้เธอขึ้นไปทำความสะอาดสระว่ายน้ำชั้นบนสุด เธอจึงไม่มีโอกาสขึ้นไปได้เลย

แต่เธอสามารถส่งทางไปรษณีย์ หรือไม่ก็แอบแนบชิปส่งขึ้นไปพร้อมกับเอกสารของแผนกอื่นๆ ได้?

แต่ ชิปนี่มันสำคัญมากนะ เธอจะกล้าทำแบบส่งเดชได้อย่างไร

ถ้าเกิดหายขึ้นมาก็เป็นเรื่องใหญ่อีก

“เสี่ยวเฟิง เสี่ยวเฟิง!” เสียงของต้าเว่ยดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเฟิงเชียนเสวี่ย “เปลี่ยนกะแล้ว พวกเราไปกินข้าวกันเถอะ”

“อ่อ” เฟิงเชียนเสวี่ยเดินใจลอยไปที่โรงอาหารกับต้าเว่ย จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าคราวก่อนเยี่ยเจิ้นถิงไปทานอาหารที่ชั้น 27 บางทีวันนี้ เขาอาจจะไปอีกก็ได้?

เธอลากต้าเว่ยไปที่ห้องอาหารชั้น 27 ทันที

จู่ๆ ก็มีคนในเครื่องแบบรักษาความปลอดภัยสองคนปรากฏตัวท่ามกลางพนักงานคนอื่นๆ ที่แต่งกายด้วยสีสันสดใส

ช่างไม่กลมกลืนเอาเสียเลย

ต้าเว่ยรู้สึกอึดอัด

เฟิงเชียนเสวี่ยมองไปรอบๆ เพื่อหาเยี่ยเจิ้นถิง

เมื่ออดีตเพื่อนร่วมงานแผนกบริหารเห็นเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าต่างก็หลบเลี่ยง ไม่มีใครทักทายเธอสักคน

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกผิดหวังมาก เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาจึงปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้

“เชียนเสวี่ย!” จู่ๆ มีเสียงเรียกเธอดังขึ้น เฟิงเชียนเสวี่ยหันไปมอง เสิ่นอวิ๋นเพื่อนร่วมงานที่แผนกบริหารเดินเข้ามาพร้อมจานอาหารในมือ “ฉันนั่งตรงนี้ได้หรือเปล่า?”

“ได้แน่นอน เชิญนั่งสิ”เฟิงเชียนเสวี่ยรีบเขยิบที่นั่งให้

เสิ่นอวิ๋นนั่งลงข้างๆ เฟิงเชียนเสวี่ยและส่งนมเปรี้ยวให้เธอหนึ่งกล่อง “อะนี่ ฉันเอามาให้เธอด้วยกล่องหนึ่ง”

“ขอบใจนะ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกซาบซึ้งใจ

“ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก เมื่อก่อนตอนที่คุณอยู่แผนกบริหาร เธอก็ดีกับฉันมากเลย” เสิ่นอวิ๋นยิ้มตาหยี “เชียนเสวี่ย เธอสบายดีไหม ทำงานแผนกรักษาความปลอดภัยชินแล้วหรือยัง”

“ก็ดีนะ เพื่อนๆ ในแผนกดูแลฉันเป็นอย่างดี” เฟิงเชียนเสวี่ยแนะนำเธอให้รู้จักกับต้าเว่ย “นี่ ต้าเว่ย พวกเราทำงานด้วยกันทุกวัน”

“สวัสดีค่ะ ต้าเว่ย ฉันชื่อเสิ่นอวิ๋น”

“สวัสดีครับ เสิ่นอวิ๋น”

เสิ่นอวิ๋นและต้าเว่ยต่างทักทายกัน

ทันใดนั้น เสิ่นอวิ๋นกดเสียงต่ำแล้วพูดกับเฟิงเชียนเสวี่ยว่า “เชียนเสวี่ย เธอรู้ไหมว่าผู้จัดการเฮ่อถูกย้ายไปเป็นพนักงานเฝ้าประตูที่ลานจอดรถแล้วนะ”

“ฉันรู้แล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า หลายวันมานี้ เธอทำงานอยู่ที่ลานจอดรถตลอด แต่กลับไม่พบเฮ่อเหวินเจ๋อเลย เธอเองก็หวังว่าชาตินี้ทั้งชาติ ขออย่าได้พบเจอกับคนคนนั้นอีกเลย”

“เธอรู้ไหมว่าเพราะอะไร?” เสิ่นอวิ๋นถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้หรอก” เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้น เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีสักเท่าไร

“อ่อ” เสิ่นอวิ๋นไม่ได้ซักไซ้ถามต่ออีก “ฉันแค่รู้สึกว่ามันแปลกน่ะ ก็เลยลองถามดู เธออย่าใส่ใจเลยนะ”

“ไม่เป็นไร”

เฟิงเชียนเสวี่ยหันไปมองที่ประตู นี่ก็เที่ยงครึ่งแล้ว เจ้าปิศาจเยี่ยยังไม่มาเลย วันนี้เขาคงไม่มาแล้วล่ะ

“เชียนเสวี่ย ฉันต้องไปก่อนแล้ว บ่ายวันนี้มีประชุมคณะกรรมการที่สำคัญมาก ฉันต้องเอาเอกสารส่งไปที่ชั้น 68” เสิ่นอวิ๋นยกจานอาหารลุกขึ้น

“ฉันไปกับเธอด้วยได้หรือเปล่า?” เฟิงเชียนเสวี่ยพูดอย่างรีบร้อน เมื่อพูดจบ เธอเสริมต่อท้ายทันที “ฉันกลัวว่าเธอยกขึ้นไปคนเดียวจะเหนื่อย เดี๋ยวฉันช่วยเธออีกแรง”

“ได้สิ ไปกันเถอะ”