สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 59

ภายในลิฟต์ เสิ่นอวิ๋นกำชับเฟิงเชียนเสวี่ยว่า “เดี๋ยวถึงชั้น 68 แล้วเธออย่าเดินเพ่นพ่านล่ะ เข้าใจไหม”

“เข้าใจแล้ว” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า ในใจกลับคิดว่า เมื่อขึ้นไปถึงชั้น 68 แล้ว จะหาข้ออ้างบุกเข้าไปที่ห้องทำงานของเยี่ยเจิ้นถิงอย่างไรดี

“เชียนเสวี่ย...” จู่ๆ เสิ่นอวิ๋นก็ถามขึ้น “ที่ผู้จัดการเฮ่อถูกย้ายตำแหน่ง เธอมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยไหม?”

“เอ่อออ” เฟิงเชียนเสวี่ยชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะได้สติกลับมา เธอตอบกลับแบบเลี่ยงๆ “ฉันเป็นแค่พนักงานชั่วคราว ไม่มีอำนาจอะไรในบริษัทหรอก”

“ก็หมายความว่า ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอสินะ?” เสิ่นอวิ๋นจ้องมองเธอ

“ก็ใช่น่ะสิ มีอะไรหรือเปล่า?” เฟิงเชียนเสวี่ยประหลาดใจมาก ทำไมเสิ่นอวิ๋นถึงได้ใส่ใจเรื่องของเฮ่อเหวินเจ๋อนัก?

“ไม่มีอะไรหรอก” เสิ่นอวิ๋นยิ้มน้อยๆ “พวกเพื่อนร่วมงานต่างก็พูดว่า ที่ผู้จัดการเฮ่อถูกย้ายเป็นเพราะเธอน่ะ เพราะเขาถูกย้ายไปก่อน จากนั้นเธอก็ถูกย้ายไปแผนกรักษาความปลอดภัยทันที”

“แล้วเธอห่วงอะไรล่ะ?” เฟิงเชียนเสวี่ยย้อนถาม

เสิ่นอวิ๋นนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย เธอยิ้ม “แน่นอนว่าฉันเป็นห่วงเธอสิ ฉันกลัวว่าเธอจะได้รับผลกระทบ ยังไงงานรักษาความปลอดภัยสำหรับผู้หญิงก็ถือว่าลำบากอยู่นะ”

“อ่อ” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกว่าเสิ่นอวิ๋นแปลกๆ ที่ถามถึงเรื่องนี้ เวลานี้ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก

เฟิงเชียนเสวี่ยอุ้มกล่องเอกสารเดินออกจากลิฟต์อย่างรีบเร่ง โดยมีเสิ่นอวิ๋นที่อยู่ข้างๆ นำทาง “ทางนี้”

ทั้งสองนำเอกสารไปที่ห้องประชุม คนของประธานเข้ามารับและตรวจเช็ก

ระหว่างที่เสิ่นอวิ๋นกำลังวุ่นวายอยู่กับการส่งเอกสารให้พวกเขา เฟิงเชียนเสวี่ยได้ฉวยโอกาสนี้แวบออกไป

เสิ่นอวิ๋นเหลือบไปเห็นหลังของเธอไวๆ แล้วก็รีบหันกลับมาทันที แสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพักเที่ยง พนักงานบนชั้นนี้ไม่มาก

ไม่นานนัก เฟิงเชียนเสวี่ยก็หาห้องทำงานของประธานพบ เธอกำลังจะเคาะประตูเพื่อเข้าไป ทันใดนั้น มีเสียงจากด้านในตะโกนออกมา “ไปให้พ้น”

เฟิงเชียนเสวี่ยตกใจจนสะดุ้ง เธอเงี่ยหูขยับเข้าไปใกล้

“ประธานเยี่ย ได้โปรดให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ ขอร้องล่ะ ขอแค่ให้ผมได้อยู่ที่เซิ่งเทียนต่อไป ผมจะยอมทำทุกอย่าง...”

นี่มัน เสียงของเฮ่อเหวินเจ๋อนี่นา

เฟิงเชียนเสวี่ยนิ่งอึ้งไป ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้

“ผู้จัดการเฮ่อ คราวก่อนคุณพยายามจะข่มขืนพนักงานหญิง ท่านประธานแค่ลดตำแหน่งให้คุณไปเป็นพนักงานเฝ้าประตู นี่ก็ถือว่าเมตตามากแล้วนะ แต่คุณก็ยังไม่หลาบจำ มิหนำซ้ำยังวางแผนทำร้ายร่างกายคนอื่นที่ลานจอดรถอีก ตอนนี้ยังมีหน้ามาขอให้ท่านประธานปล่อยคุณไปอีกหรือ?

นี่เป็นเสียงของเยี่ยฮุย

“ไม่จริง ผมเปล่า พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว...”

“คุณคิดว่าคุณทำลายกล้องวงจรปิดที่ป้อมรักษาความปลอดภัยแล้ว จะไม่มีใครรู้เห็นเรื่องชั่วๆที่คุณก่อขึ้นหรือ รถที่จอดอยู่ที่ลานจอดนั้นมีกล้องบันทึกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่ว่าจะเป็นกล้องของรถคันไหน ก็สามารถบันทึกการกระทำของคุณได้”

“ผม...ผมแค่ต้องการจะแก้แค้นเฟิงเชียนเสวี่ย นังแพศยาคนนั้นทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมทนรับสภาพนี้ไม่ได้ แต่ผมไม่เคยคิดที่จะทำร้ายคนอื่น และยิ่งไม่คิดจะทำให้ประธานเยี่ยพลอยเดือดร้อนไปด้วย...”

“ในที่สุดก็ยอมรับ!” เยี่ยฮุยพูดด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็น

“พี่ฮุย...”

“เยี่ยฮุย นายตายไปแล้วหรือไง? ถึงได้ปล่อยให้คนแบบนี้มาก่อมลพิษในที่ของฉันอยู่ได้?” เยี่ยเจิ้นถิงตะคอกอย่างดุดัน

“ครับ ประธานเยี่ย” เยี่ยฮุยรีบร้อนตอบกลับ “เฮ่อเหวินเจ๋อ ตำรวจกำลังมาแล้ว นายเข้าไปอยู่ในคุกแล้วก็ปรับปรุงตัวซะ จะได้ออกมาเป็นผู้เป็นคน!”

“คุณ...คุณแจ้งตำรวจแล้วหรือ?” เฮ่อเหวินเจ๋อตกตะลึง “ผมอุตส่าห์คุกเข่าขอร้องพวกคุณ ทำไมพวกคุณถึงไม่ยอมปล่อยผม”

“มีความผิดติดตัว ยังกล้าโผล่หน้ามาถึงชั้น 68 นี่ก็คือความผิดอีกกระทง!”

เมื่อฟังมาถึงตรงนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยนึกย้อนไปถึงเรื่องวันก่อนที่กองกล่องสินค้าถล่มลงมาที่ลานจอดรถ หากวันนั้นซือเฮ่าเซวียนเข้ามาปกป้องเธอไว้ไม่ทัน เกรงว่าตอนนี้เธอคงกำลังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นแน่

ตอนนั้นเธอยังคิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ตอนนี้มาคิดๆ ดู กล่องสินค้าเหล่านั้นถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ แล้วอยู่ๆ จะล้มลงมาได้อย่างไร?

ที่แท้เป็นเฮ่อเหวินเจ๋อที่ทำเรื่องชั่วๆ นี้เอง!

เพียงแต่ เฮ่อเหวินเจ๋อคิดไม่ถึงว่าจะถูกเยี่ยเจิ้นถิงจับได้

อีกทั้ง พวกบอดี้การ์ดภายใต้บังคับบัญชาของเยี่ยเจิ้นถิงสืบหาความจริงได้รวดเร็ว พวกเขายังจะขับไล่เขาออกจากเซิ่งเทียนอีกด้วย

เฮ่อเหวินเจ๋อจึงหาวิธีขึ้นมาถึงชั้นที่ 68 เพื่อขอร้องเยี่ยเจิ้นถิง คิดไม่ถึงเลยว่า ครั้งนี้ เยี่ยเจิ้นถิงจะไม่ให้โอกาสเขาแก้ตัวอีก...