สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 60

มีเสียงฉุดกระชากลากถูดังออกมาจากด้านในของประตู ยังมีเสียงฝีเท้า...

เยี่ยฮุยลากเฮ่อเหวินเจ๋อออกไปด้านนอกอย่างรุนแรง

เฮ่อเหวินเจ๋อยังคงพยายามอ้อนวอนขอร้อง“ประธานเยี่ย ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ ขอแค่คุณยินดีให้ทางรอดแก่ผม ผมจะยอมเป็นสุนัขที่จงรักภักดีที่สุด...”

เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เฟิงเชียนเสวี่ยรีบร้อนจะหลบออกไป เวลานี้ อาอวิ๋นกลับเดินมาที่ตรงหน้า “เชียนเสวี่ย ทำไมเธอถึงเดินมาตรงนี้ล่ะ”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่ทันได้ตอบกลับ เธอดึงอาอวิ๋นให้รีบเดินออกไป

แต่ทว่า ประตูห้องทำงานของประธานด้านหลังของเธอทั้งสองก็เปิดออก

“ทำไมพวกเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้” น้ำเสียงประหลาดใจของเยี่ยฮุยดังขึ้น

เฟิงเชียนเสวี่ยหันกลับไปมอง เฮ่อเหวินเจ๋อที่กำลังคุกเข่าอยู่ที่พื้นถูกเยี่ยฮุยดึงคอปกเสื้อเอาไว้ เขาสวมใส่เครื่องแบบพนักงานเฝ้าประตู ผมเผ้ายุ่งเหยิง สภาพดูไม่จืด

“เฟิงเชียนเสวี่ย!” เฮ่อเหวินเจ๋อขบเขี้ยวเคี้ยวฟันถลึงตามอง “แกทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ยังจะมาที่นี่เพื่อหัวเราะเยาะฉันอีกหรือ”

“ผู้จัดการเฮ่อ?” อาอวิ๋นเห็นเฮ่อเหวินเจ๋อก็ตกใจ เธอหันไปถามเยี่ยฮุยทันที” คุณฮุย คุณทำอะไรน่ะ ทำไมถึงทำกับผู้จัดการเฮ่ออย่างนั้น”

“ไม่เกี่ยวกับพวกเธอ หลีกไป”

เยี่ยฮุยไม่อยากพูดอะไรมาก เขากำลังจะลากเฮ่อเหวินเจ๋อออกไป

“เฟิงเชียนเสวี่ย ฉันจะฆ่าแก...”

ทันใดนั้น เฮ่อเหวินเจ๋อสะบัดหลุดออกจากการจับกุมของเยี่ยฮุย เขาควักมีดสั้นออกมา แล้วพุ่งเข้าใส่เฟิงเชียนเสวี่ยอย่างบ้าคลั่ง

เฟิงเชียนเสวี่ยพลิกตัวหลบตามสัญชาตญาณ แต่ถูกมือผลักที่ด้านหลังอย่างแรง

เธอล้มลงไปกับพื้น ทันใดนั้นเฮ่อเหวินเจ๋อกดเธอเอาไว้ มีดสั้นเล่มนั้นได้แทงเข้าไปที่หัวไหล่ของเธอย่างอย่างโหดเหี้ยม...

“โอ๊ยยย” เฟิงเชียนเสวี่ยร้องโอดครวญเสียงดัง เลือดไหลพุ่งออกมา

เยี่ยฮุยเตรียมจะขยับเข้าไปจัดการกับเฮ่อเหวินเจ๋อ แต่เฮ่อเหวินเจ๋อล็อกตัวเฟิงเชียนเสวี่ยเอาไว้และข่มขู่เขา “อย่าเข้ามานะ เข้ามาอีกก้าวเดียว ฉันจะฆ่าหล่อนซะ!”

“เฮ่อเหวินเจ๋อ ใจเย็นๆ!” เยี่ยฮุยผ่อนมือลงและพยายามควบคุมอารมณ์ “ความผิดของแกไม่ได้หนักหนาอะไร อย่าทำให้มันกลายเป็นโทษหนักเลย ตัดอนาคตตัวเองเสียเปล่าๆ!

“ใช่ค่ะ ใช่ๆ ผู้จัดการเฮ่อคะ คุณใจเย็นๆ ก่อนค่ะ” เสิ่นอวิ๋นช่วยเกลี้ยกล่อม

“ฉันผิดอะไร?” เฮ่อเหวินเจ๋อตื่นตระหนกมาก “ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงสำส่อน ฉันเล่นด้วยนิดหน่อยแล้วยังไงล่ะ?”

นอกจากนี้ ฉันยังไม่ได้หล่อนเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกพวกแกทุบตีอย่างโหดร้าย แล้วยังย้ายฉันไปเป็นยามเฝ้าหน้าประตูทำให้ฉันต้องอับอาย

ฉันอยากจะแก้แค้นหล่อน ก็เลยผลักกล่องสินค้าที่เรียงอยู่ที่ลานจอดรถให้หล่นใส่ แต่ไม่โดนหล่อนสักหน่อย พวกแกกลับจะส่งฉันให้ตำรวจ”

เพราะอะไรกัน ทำไมถึงทำกับฉันอย่างนี้”

“เพราะแกมันสมควรตาย!”

น้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจดังขึ้น บรรยากาศที่รุนแรงสะกดความบ้าคลั่งของเฮ่อเหวินเจ๋อลงในทันใด

เยี่ยเจิ้นถิงเดินออกมาเหมือนดังเทพเจ้าที่มีแสงออร่าส่องประกาย!

ท่าทีหยิ่งผยองของเฮ่อเหวินเจ๋อเมื่อสักครู่นี้หายไปหมดแล้ว เขาอ้อนวอนขอร้องด้วยท่าทางที่นอบน้อม “ประธานเยี่ย ได้โปรดอย่าส่งผมให้ตำรวจเลยครับ ขอแค่คุณยอมปล่อยผมไป ผมจะหายตัวไปทันที และจะไม่ปรากฏตัวให้เห็นอีกเลย!”

“ประธานเยี่ย คุณรีบตอบตกลงเถอะค่ะ” เสิ่นอวิ๋นรีบพูด “เชียนเสวี่ยได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วค่ะ ปล่อยไว้แบบนี้ เธออาจจะตายได้นะคะ”

เยี่ยเจิ้นถิงหรี่ตามองเฟิงเชียนเสวี่ยด้วยสายตาเยือกเย็น

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกเจ็บจนสั่นไปทั้งตัว ใบหน้าซีดเซียว เธอกัดริมฝีปากแน่นโดยไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

บาดแผลที่หัวไหล่ของเธอยังคงมีเลือดไหลไม่หยุด จนทำให้เครื่องแบบสีดำของเธอเปียกชุ่มไปหมด ที่คอของเธอยังถูกเฮ่อเหวินเจ๋อเอามีดจ่อไว้ เวลานี้ คอที่ขาวสะอาดของเธอปรากฏรอยเลือด...

“หึๆ ผมรู้ว่า ทั้งหมดที่คุณทำกับผมก็เพราะคุณสนใจผู้หญิงคนนี้” เฮ่อเหวินเจ๋อยิ้มเยาะ “ไม่เป็นไร ผมยังไม่ได้แตะต้องเธอ ขอแค่คุณปล่อยผมไป เธอก็จะเป็นของคุณ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เฟิงเชียนเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมองเยี่ยเจิ้นถิง ไม่ใช่หรอกมั้ง...

“แกมีสิทธิ์อะไรมาต่อรองกับฉัน” เยี่ยเจิ้นถิงเอ่ยขึ้นในที่สุด น้ำเสียงของเขาเยือกเย็น “ไม่เคยมีใครขู่ฉันได้!”

“...”

ทุกคนต่างชะงักงัน ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะพูดแบบนั้น

“หรือว่า หรือว่าแกอยากจะให้เธอตาย?”

เฮ่อเหวินเจ๋อลนลานกำมีดในมือแน่นขึ้น เลือดแดงฉานไหลออกจากคอของเฟิงเชียนเสวี่ยทันที

เธอเงยหน้าขึ้น ไม่ว่าจะขยับเขยื้อนอย่างไร เธอกลับสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตาย