สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 65

เเม้เยี่ยเจิ้นถิงจะเดินออกจากห้องไปเเล้ว เเต่ก็ยังคิดไปเรื่อยเปื่อย……

เฟิงเชียนเสวี่ยอยากลุกขึ้นมานั่งเเล้วเรียกให้เขาหยุด เเต่สาวใช้ตรงประตูนั่นก็ปิดประตูไปเเล้ว

เฟิงเชียนเสวี่ยจึงล้มตัวบนเตียงอย่างหมดปัญญา บอกกับตัวเองในใจต้องรักษาอาการบาดเจ็บดีๆ รอบาดเเผลหายดีเเล้วทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น

เยี่ยเจิ้นถิงกลับมาถึงห้อง คิดถึงเฟิงเชียนเสวี่ยที่ตกใจสั่นเทา ริมฝีปากก็ยกมุมโค้งขึ้น

ผู้หญิงนั่น ดูโง่ๆ น่ารักมาก!

คืนนี้เฟิงเชียนเสวี่ยนอนไม่หลับไม่ใช่เพราะเจ็บเเผลเเค่เพราะสมองหยุดคิดไม่ได้

เดี๋ยวก็คิดถึงชิป เดี๋ยวก็คิดถึงด้านหลังของเยี่ยเจิ้นถิง……

สองเรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเเต่กลับส่งผลต่ออารมณ์ของเธอทั้งสิ้น

เธอรู้สึกกังวลใจมาก อยากเเก้ไขโดยเร็วที่สุด

เช้าวันรุ่งขึ้นเฟิงเชียนเสวี่ยโดนเสียงโทรศัพท์ปลุกจนตื่น เป็นลูกๆที่โทรศัพท์มา เธอรับสายหลังจากพูดปลอบประโลมไม่กี่คำก็หาข้ออ้างวางสายไป

เธอไม่อยากให้ใครรู้ว่าลูกๆยังอยู่ ตอนนั้นธุรกิจของบ้านเฟิงใหญ่โตมาก สร้างศัตรูไว้มากมาย ถ้าข่าวเผยเเพร่ไปต้องมีศัตรูในอดีตจงใจหาเรื่องยุ่งยากมาให้เเน่……

เหลยอวี่พาผู้ช่วยหมอมาเปลี่ยนผ้าพันเเผลให้เฟิงเชียนเสวี่ย ตอนที่เปิดประตูเยี่ยเจิ้นถิงก็ผ่านมาพอดี

ชุดสูทสีดำดูปราณีตเเสดงถึงอารมณ์ที่ทรงพลังเเละลึกลับของเขา ร่างกายเหยียดตรงดูเย่อหยิ่งในเเสงเเดดยามเช้า

เขากำลังคุยโทรศัพท์ขณะเดิน เมื่อเดินผ่านมาที่ประตูเขาก็มองกวาดตาไปรอบๆห้อง

พอดีสบตากับเฟิงเชียนเสวี่ย เขาดูไม่เเยเเสเเละดูมั่นใจ เเต่เธอกลับดูตื่นเต้นเล็กน้อย

สุดท้ายก็เป็นเขาที่ละสายตาก่อนรีบร้อนเดินจากไป

เเต่สายตาของเธอกลับมองตามเเผ่นหลังเขาไปตลอด อยากเเยกเเยะว่าเขาเป็นคนนั้นใช่หรือไม่......

ถึงเเม้ว่าเเผ่นหลังนี้จะเหมือนมากเเต่เธอก็ไม่สามารถเชื่อมโยงเขากับหนุ่มบาร์โฮสต์ที่รับใช้คนรวยทุกวันได้

“คุณหนูเฟิง ตอนนี้ฉันกำลังจะทำเเผลให้คุณ คงจะเจ็บเล็กน้อย คุณอดทนหน่อยนะคะ”เหลยอวี่พูดเตือนด้วยความอ่อนโยน