สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 66

เฟิงเชียนเสวี่ยใช้โทรศัพท์มือถือหาข้อมูลของเยี่ยเจิ้นถิงเเละก็พบบางสิ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน

ที่เเท้เกลุ่มบริษัทเซิ่งซื่อเป็นเพียงหนึ่งในอุตสาหกรรมภายใต้ชื่อของเยี่ยเจิ้นถิงเเละยังเป็นเพียงเเค่ส่วนเล็กๆเท่านั้น

นี่ก็ยังสามารถค้นเจอได้ ที่ค้นไม่เจอมีอีกตั้งเท่าไร……

มิน่าล่ะ ตอนนี้คนที่ร่ำรวยของไฮ่เฉิงล้วนอยากประจบประเเจงเยี่ยเจิ้นถิง!

ขณะคิดเสียงโทรศัพท์ของเฟิงเชียนเสวี่ยก็ดังขึ้น เป็นเเม่จูที่โทรศัพท์มา เธอรีบรับสาย: “เเม่จู!”

“คุณหนู ที่บ้านมีเเขกมา” เสียงเเม่จูตื่นเต้นจนปิดไม่มิด

“มีเเขกมา?” เฟิงเชียนเสวี่ยรู้สึกสงสัย บ้านเธอจะมีเเขกที่ไหนมา?

“ให้ฉันพูดกับเชียนเสวี่ยเองเถอะ……” มีเสียงมาจากปลายอีกด้านของโทรศัพท์ “เชียนเสวี่ย ฉันคือคุณป้านะ”

“คุณป้า?” ใจของเฟิงเชียนเสวี่ยเคร่งขรึมลง คุณป้าของเธอไป๋ชิวอวี่ก็คือมารดาของไป๋ลู่ คุณป้าจะหาบ้านเธอเจอได้ยังไง

“เชียนเสวี่ย”ฉันได้ยินลู่ลู่พูดถึงรู้ว่าเธอกลับมาเเล้วก็รีบเอาของขวัญมาเยี่ยมเธอกับลูกๆลุงสองของเธอคิดถึงเธอตลอดเลยนะ

“คุณป้า”เฟิงเชียนเสวี่ยขัดจังหวะเธอพูดอย่างเกรงใจ “ตอนนี้ฉันไม่อยู่บ้าน คุณป้ามีธุระอะไรมั้ยคะ”

ตั้งเเต่เด็กจนโตเฟิงเชียนเสวี่ยก็ไม่ชอบคุณป้าคนนี้ เห็นเเต่ผลประโยชน์ประจบสอพลอ

ตอนคุณอาเฟิงซื่อหยวนไปอยู่ที่ครอบครัวไป๋ ปกติก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กับครอบครัวเฟิง

ต่อมาครอบครัวเฟิงร่ำรวยขึ้น เฟิงซื่อหยวนก็มาประจบประเเจง บิดาของเธอเฟิงเชียนหยางเห็นเเก่ความเป็นพี่น้องถึงให้เขาอยู่ในบริษัท

คนในบ้านของเฟิงซื่อหยวนปฎิบัติต่อบิดาเเละเธออย่างกระตือรือร้นเสมอ เเต่พอครอบครัวเฟิงตกต่ำ คนในบ้านเฟิงซื่อหยวนก็ไม่ได้มาร่วมงานงานศพของเฟิงเชียนหยาง ต่อมาก็ขาดการติดต่อ……

เฟิงเชียนเสวี่ยได้ยินมาว่าเฟิงซื่อหยวนเปิดบริษัทของตัวเอง ตั้งชื่อว่ากลุ่มบริษัทป่ายเฟิงทำจนประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก

มีข่าวลือว่าเป็นเพราะอาศัยเเสงตระกูลซือเเละก็มีคนพูดว่าเฟิงซื่อหยวนตักตวงผลประโยชน์จากตระกูลเฟิงไปไม่น้อย ใช้เงินพวกนี้มาสร้างตัว……

ไม่ว่าจะยังไงก็ตามเฟิงเชียนเสวี่ยก็ไม่คิดจะมีปฎิสัมพันธ์กับคนบ้านนี้อีก

คิดไม่ถึงไป๋ชิวอวี่จะมาหาถึงบ้าน

“ฉันจะมาเยี่ยมเธอกับลูกๆ” ไป๋ชิวอวี่เหมือนจะยิ้มเเต่ไม่ใช่ยิ้ม “อาสองของเธอจะจัดงานเลี้ยงครอบครัว เชิญเธอกับลูกๆมากินข้าวที่บ้าน พอดีว่าลูกของเธอกับมู่เฟิงเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกันจะได้เล่นด้วยกันได้”

“ไม่ต้องหรอก……” เฟิงเชียนเสวี่ยกำลังจะปฎิเสธ

“เกรงใจอะไรกัน พวกเราก็ครอบครัวเดียวกัน” ไป๋ชิวอวี่ขัดจังหวะคำพูดของเฟิงเชียนเสวี่ย ยิ้มพลางพูดว่าเมื่อก่อนบรรดาลุงๆอาๆของตระกูลเฟิงก็เอาใจใส่เธอมาก ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดก็ถือหุ้นกลุ่มบริษัทป่ายเฟิง เธอก็ล้วนรู้จัก......”

เฟิงเชียนเสวี่ยไม่อยากฟังอีกต่อไป พยายามฝืนทนกับความขุ่นเคืองในใจ รอให้เธอพูดจบ

“ใช่เเล้ว ยังมีนักข่าวพวกนั้นอีก ก็กำลังติดตามข่าวคราวของเธออยู่นะ”

ในที่สุดไป๋ชิวอวี่ก็พูดประเด็นสำคัญออกมา

“แม้ว่าครอบครัวเฟิงจะตกต่ำ เเต่เธอก็เคยเป็นถึงอดีตลูกสาวผู้มั่งคั่งก็ต้องมีข่าวฮอตๆสิ ฉันคิดว่าพวกเขาจะอยากรู้ว่าใครคือพ่อของเด็กๆทั้งสามคน”

“คุณคิดจะทำอะไรกันเเน่” เฟิงเชียนเสวี่ยกัดฟันด้วยความโกรธ

“จุ๊จุ๊จุ๊ เด็กคนนี้นี่นะ” ไป๋ชิวอวี่ยิ้มเศร้าๆ “ป้าเเค่อยากมาเชิญเธอให้พาลูกๆมากินข้าวที่บ้านซักมื้อ ทำไมเธอถึงโกรธขนาดนี้ล่ะ?หรือว่าที่พวกเราเป็นห่วงเธอก็เป็นความผิด”

“เวลาสถานที่ฉันจะไปถึงให้ตรงเวลา”

เฟิงเชียนเสวี่ยรู้ว่าตัวเองคงปฎิเสธไม่ได้ ไม่เช่นนั้นไป๋ชิวอวี่จะต้องนำเรื่องของลูกๆออกสื่อ เติมเชื้อเพลิงให้โหมกระพือ

ความรุนเเรงทางอินเทอร์เน็ต เมื่อถึงเวลาไม่ใช่เเค่เด็กๆจะไปเรียนอนุบาลไม่ได้ เเม้เเต่ชีวิตปกติก็คงจะได้รับผลกระทบ

“ที่อยู่ก็คือบ้านเก่าของครอบครัวเฟิง” ไป๋ชิวอวี่พูดอวดเยาะเย้ย “เธอคงไม่รู้นะ บ้านหลังนั้นตอนนี้เป็นบ้านของพวกเราเเล้ว สี่ปีก่อนพวกเราอยู่ที่นี่ตลอด”