สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 684

เมื่อกลับมาถึงบ้านคุณท่านเยี่ยรออยู่ในห้องนั่งเล่นและเขายังเตรียมของขวัญให้กับเด็กสามคนอีกด้วยและวันนี้บินพิเศษจากประเทศ M เพื่อเฉลิมฉลองพวกเขา

"คุณปู่ทวด..." ทันทีที่หลงหลงและเย่ว์เย่ว์เห็นคุณท่านเยี่ย ก็รีบวิ่งไปอย่างร่าเริงทันที

เฉินเฉินกลับมีลักษณะที่สงบนิ่ง

"มาๆ!" คุณท่านเยี่ยทันทีที่เห็นเด็ก ๆ ใบหน้าที่อายุมากก็ยิ้มอย่างอบอุ่นทันที

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ร่างกายของคุณท่านเยี่ยแย่ลงเรื่อย ๆ ตอนนี้ขาดรถเข็นไม่ได้แล้ว อย่างไรก็ตามในวัย 98 ปีและจิตวิญญาณที่เพลิดเพลินกับพรของลูกหลานก็เป็นความโชคดีมากแล้ว

"คุณปู่ทวด ปู่กลับมาเมื่อไหร่กันคะ"เย่ว์เย่ว์นั่งยอง ๆ ทุบขาของคุณท่านเยี่ยก รูปลักษณ์ที่น่ารักของเธอทําให้คนดูอบอุ่นในใจ

"คุณปู่ทวด สุขภาพปู่ไม่ค่อยดี ช่วงนี้อย่ากลับไปอเมริกาเลย อยู่ที่นี่ให้สบายใจเถอะ พวกเรายังมาเล่นเป็นเพื่อนปู่ได้ทุกวัน..." หลงหลงบีบไหล่ให้คุณทวดและคุยกับเขา

เฉินเฉินนั่งอยู่ข้าง ๆ สักพักแล้วพูดอย่างนิ่งๆว่า "คุณปู่ทวดครับ ผมยังมีรหัสอีกอันหนึ่งที่ทําไม่เสร็จ ขึ้นไปชั้นบนก่อนเถอะครับ"

พูดพลางก็เดินตรงขึ้นไปชั้นบน...

คุณท่านเยี่ยมองไปที่หลังของเฉินเฉินที่เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ สีหน้ามืดมน

เขารู้ดีว่าหลงหลงและเย่ว์เย่ว์ยังไม่เข้าใจหลายสิ่งหลายอย่าง ดังนั้นเขายังสามารถใกล้ชิดกับพวกเขาได้ตามปกติ

แต่เฉินเฉิน แม้จะไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็รู้ดีว่าการจากไปของแม่ในตอนแรก เกิดจากมือของคุณท่านเยี่ยทั้งหมด

เขารู้ว่าคุณท่านเยี่ยดีกับพวกเขา แต่เขาไม่สามารถให้อภัยคุณท่านที่บังคับให้แม่ของเขาตายได้ ในขณะเดียวกันเขาก็รู้ว่าตัวเองยังเด็กและไม่มีความสามารถที่จะต่อสู้ได้

ดังนั้น ความเฉยเมยและความห่างเหินนี้จึงเป็นวิธีการแสดงออกอย่างหนึ่งของเขา

"เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ ยังบินกลับมาเป็นพิเศษอีก เหนื่อยไหมล่ะครับ "

ตอนนี้เยี่ยเจิ้นถิงพูดคุยกับคุณท่านเยี่ย น้ําเสียงก็จริงจังและเย็นชา ไม่หัวเราะและส่งเสียงกับเขาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

"เด็ก ๆ เข้าโรงเรียนประถมอย่างเป็นทางการ ยังไงฉันก็ต้องกลับมาดูด้วยสิ" คุณท่านเยี่ยขมวดคิ้วมองเขา "ได้ยินว่าวันนี้ทะเลจีนใต้ถูกตระกูลเล่งแย่งไปแล้วเหรอ"