สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 70
“เด็กโง่ เเม่ต้องการระบายความเเค้นเเทนหนูไง” ไป๋ชิวอวี่ดึงไป๋ลู่ พูดเสียงต่ำ “ในที่สุดลูกก็ได้เเต่งงานเข้าตระกูลซือให้กำเนิดลูกชายกับเฮ่าเซวียนความสุขที่ได้มาอย่างยากลำบากนี้ เเม่จะให้ใครมาทำลายมันได้ยังไง”
“เเม่ ความหมายของเเม่คือ…….”
“ค่ำวันนี้เเม่จะให้เฟิงเชียนเสวี่ยรับรู้ความจริง รู้เเล้วก็ถอยไปซะ” ไป๋ชิวอวี่หัวเราะเยือกเย็น “ลูกรอดูละครดีๆเถอะ!”
“รู้อยู่เเล้วเเม่รักหนูที่สุด” ไป๋ลู่กอดมารดาไป๋ชิวอวี่หอมเธอทีนึง “เเม่ เเม่รู้มั้ย ตั้งเเต่เฟิงเชียนเสวี่ยกลับมา เฮ่าเซวียนก็เย็นชากับหนู หนูกำลังจะประสาทอยู่เเล้ว”
“เรื่องนี้ลูกไม่ต้องออกหน้าเอง ไม่งั้นจะกระทบความสัมพันธ์ของลูกกับเฮ่าเซวียน” ไป๋ชิวอวี่ตบๆที่มือของเธอ พูดกำชับ “ลูกเเค่เเสดงป็นคุณผู้หญิงที่ใจดีเเละมีน้ำใจเรื่องอื่นๆให้เเม่จัดการเอง”
“อืมมม” ไป๋ลู่พยักหน้าอีกครั้ง “หนูเข้าใจ!”
“พวกเราเข้าไปกันก่อน มู่เฟิงล่ะ”’
“หลับไปบนรถเเล้ว”
……
ซือหย่วนเข็นเฟิงเชียนเสวี่ยเข้าไปในบ้าน สายตาของคนทั้งห้องจับจ้องมาที่เธอ
บรรดาลุงป้าจำเฟิงเชียนเสวี่ยได้ในพริบตาด้วยสายตาที่เเตกต่างกัน ต่างคนต่างคิด บางคนก็วิจาร์ณเสียงต่ำๆ
“ทำไมเธอกลับมาเเล้ว”
“ตอนนั้นทำเรื่องเหลวไหลขนาดนั้น ทำให้พ่อโกรธจนตาย ตอนนี้ยังกล้าเสนอหน้ามาอีก?เป็นฉันคงหนีไปหลบไกลๆตั้งนานเเล้ว”
“ชู่ว์ ไม่ต้องพูดเเล้ว!”
“ทำไมพูดไม่ได้ หล่อนทำออกมาได้ ฉันพูดไม่ได้เหรอ?”
……
“เชียนเสวี่ย!” เฟิงซื่อหยวนทักทายอย่างอบอุ่น “เจอหนูสักทีนะ หลายปีมานี้ฉันตามหาหนูมาตลอด หนูเป็นยังไงบ้าง”
น้ำเสียงของเขาฟังดูจริงใจมากเหมือนญาติผู้ใหญ่ห่วงใยบุตรหลาน
“สบายดีค่ะ ขอบคุณลุงรอง”
เฟิงเชียนเสวี่ยมองเขาด้วยรอยยิ้ม อยากเห็นน้ำใจคนจริงๆ
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เฟิงซื่อหยวนทำงานเคียงข้างพ่อของเธอ ทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนเป็นคนซื่อสัตย์เเละภักดี เพราะความไม่เเน่วเเน่เเละขาดความมุ่งมั่นจึงมักโดนภรรยาจูงจมูก
เพราะลุงทำเรื่องอะไรใหญ่ๆไม่สำเร็จ เป็นได้เเค่คนติดตามอยู่ข้างกายเฟิงเชียนหยางเเต่ก็นับว่าพยายามจนถึงที่สุดเเล้ว
เฟิงเชียนเสวี่ยเเค่ไม่เข้าใจทำไมหลังจากพ่อเกิดเรื่องขึ้นพวกเขาก็หลบหน้าไม่ยอมมาเจอ เเม้เเต่พิธีศพยังไม่เข้าร่วม?ภายหลังก็ตัดขาดการติดต่อไป
“หนูเป็นอะไร?ทำไมถึงนั่งรถเข็น” เฟิงซื่อหยวนถามด้วยความเป็นห่วง “ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ย”
“อื่อ” เฟิงเชียนเสวี่ยพยักหน้า “บาดเเผลเล็กน้อยไม่เป็นอะไรมาก”
“ถ้ารู้เเต่เเรกว่าหนูบาดเจ็บลุงควรไปรับหนูเอง……” เฟิงซื่อหยวนดูท่าทางเหมือนรู้สึกผิด “ตอนนี้หนูอาศัยอยู่ที่ไหน ไม่งั้นย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เถอะ ต่อไปลุงกับน้าของหนูจะได้ดูเเลหนูได้”
“ใช่จ๊ะ!” เสียงก้องกังวานของไป๋ชิวอวี่ดังลอยมา “ฉันขะให้คนใช้เก็บกวาดห้องรับเเขกให้เรียบร้อย เชียนเสวี่ย เธอกับลูกๆสามารถย้ายเข้ามาอยู่ได้ทุกเมื่อ? ฉันกับลุงสองของหนูจะไปช่วยพวกเธอย้ายของเอง”
“ลูกๆ ลูกๆอะไร” เห็นได้ชัดว่าเฟิงซื่อหยวนไม่รู้เรื่องของเด็กๆ
คนรอบๆต่างเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ ถกเถียงกันมากมาย
“ไอ๊หยา ดูความจำฉันนี่สิ” ไป๋ชิวอวี่ตบหัวที่นึง พูดอย่างอารมณ์เสีย “อาเฟิง ฉันลืมบอกคุณ เชียนเสวี่ยตอนนี้มีลูกสามคน……”
“คุณป้า!”
“ คุณเเม่!”
เฟิงเชียนเสวี่ยกับซือเฮ่าเซวียนพูดออกมาพร้อมกัน ขัดจังหวะคำพูดของไป๋ชิวอวี่
ทั้งสองคนสบตาอีกฝ่ายโดยไม่ได้นัดกัน เเววตามีความซับซ้อน
“เฮ่าเซวียน……” ไป๋ลู่รีบเดินเข้าไปจับเเขนเของซือเฮ่าเซวียน พิงไหล่เขาอย่างสนิทสนม “มู่เฟิงหลับไปเเล้ว คุณอุ้มลูกขึ้นไปชั้นบนหน่อยสิคะ”
ซือเฮ่าเซวียนปรายตามองเฟิงเชียนเสวี่ย พูดกับไป๋ชิวอวี่: “คุณเเม่ คุณเเม่ไปกับผมหน่อยครับ พอดีว่าผมมีธุระอยากคุยกับคุณเเม่”
“ให้คุณพ่อไปกับลูกให้คุณพ่อไป” ไป๋ชิวอวี่รีบขยิบตาบอกเฟิงซื่อหยวน
เฟิงซื่อหยวนเชื่อฟังภรรยาอยู่เเล้วรีบก้าวไปข้างหน้าดึงซือเฮ่าเซวียน: “เฮ่าเซวียน พ่อไปเป็นเพื่อนเอง”
ซือเฮ่าเซวียนทำอะไรไม่ถูกได้เเต่ขอตัวออกไปก่อน
“ไอ้หยา นิ่งกันหมดทำไม?” ไป๋ชิวอวี่เริ่มส่งเสียงขึ้นมา “คนกันเองทั้งนั้น รีบนั่งลงเถอะ ลู่ลู่ อย่ายื่นบื้อ รีบเข็นพี่สาวของหนูมานั่ง”
“โอ้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก