สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 702

“ห้ะ แบบนี้ก็ได้?” เยี่ยฮุยเบิกตากว้างอย่างตื่นตะลึง และประท้วงออกมา “นี่มันโกงชัดๆ！”

“ใช่แล้ว นี่มันเกินไปแล้วนะ” อาไห่พูดเสริมออกมาอย่างไม่พอใจ

“ฉันไม่เคยบอกนะว่าเป้าจะขยับไม่ได้” เหลิ่งปิงยกมือขึ้นและพูดออกมาอย่างมั่นใจว่า “ถ้าพวกคุณไม่ยอมจะให้คนของตัวเองไปเป็นเป้าก็ได้นะโดยที่ร่วมมือกันเอง ขอแค่ทำเป้าได้วิธีการนั้นไม่สำคัญ！”

“คุณ...” เยี่ยฮุยโมโหจนหน้าดำหน้าแดง เขานิ่วหน้าหันไปมองเยี่ยเจิ้นถิง

เยี่ยเจิ้นถิงมองไปยังเหลิ่งเชียนเสวี่ยอย่างไม่สะทกสะท้าน

เธอพูดถูก！” เหลิ่งเชียนเสวี่ยยักไหล่ด้วยสีหน้ามั่นใจ

“พวกคุณยังไม่มีเหตุผลอีกเหรอ” กำปั้นของเยี่ยฮุยกำแน่นจนมีเสียงลั่นออกมา

นักธุรกิจที่อยู่รอบข้างต่างพากันเอามือลูบจมูกและกระแอมออกมาสองสามที และต่างไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ตระกูลเหลิ่งช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยจริงๆ แต่ว่านี่คือเกม ไม่ใช่การแข่งขัน เดิมทีก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องใช้เหตุผลอะไร

จะยุติธรรมหรือไม่นั้นทั้งหมดขึ้นอยู่กับท่าทีของเยี่ยเจิ้นถิง

ดังนั้นทุกคนต่างพากันมองและรอดูปฏิกิริยาจากเขา

“อืม คุณเหลิ่งพูดว่าไม่มีปัญหาก็คือไม่มีปัญหาครับ” เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้าอย่างจริงจัง และพูดกับเยี่ยฮุยว่า “เล่นต่อ！”

“คุณชายเยี่ย...”

เยี่ยฮุยตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าประธานเยี่ยที่เขาทั้งเคารพและทั้งรักจนหาที่สุดมิได้นั้นจะยอมเสียเกียรติเพื่อให้ได้รอยยิ้มของผู้หญิงมาเท่านั้น

ถูกฝ่ายตรงข้ามเอาเปรียบจนถึงขนาดนี้ยังจะให้เขาเล่นต่ออีก?

เขาถูกความสวยของเธอล่อลวงจนสมองไปหมดแล้วหรือไง

“เล่นต่อ！” เยี่ยเจิ้นถิงคำรามเสียงต่ำออกมา

ในใจของเยี่ยฮุยนั้นรู้สึกกล้ำกลืน แต่เขาทำได้เพียงแค่ฝืนกลืนความเกลียดชังนั้นเขาไปและกัดฟันทำมันต่อไป

ตอนนี้กุหลาบดอกนั้นเหลือเพียงแค่กลีบดอกไม้เพียงครึ่งกลีบ ถ้าหากเยี่ยฮุยขว้างไม่โดน ในรอบถัดไปตระกูลเหลิ่งจะเป็นฝ่ายชนะแน่

แม้ว่าการปาลูกดอกให้โดนกลีบดอกไม้ครึ่งกลีบนั้นจะทำได้ไม่แม่นยำ แต่ว่าเมื่อกี้ผู้หญิงพวกนั้นได้ทำลายกติกาไปจนหมด ไม่มีใครรู้ว่าผู้หญิงที่เป็นเป้าคนนั้น จะยังขยับตัวมั่วซั่วอีกไหม

เธอแค่ขยับตัวตามใจนิดหน่อยก็สามารถทำให้เยี่ยฮุยแพ้ได้...

เวลานี้หญิงสาวกำลังเลิกคิ้วขึ้นและย่อเข่าลง ยืนยังไม่แม้แต่จะยืนดีๆเลย

ในใจของเยี่ยฮุยเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ว่าเขาก็ยังคงหยิบลูกดอกขึ้นมาและเล็งอย่างถี่ถ้วน

แล้วแต่จะฝันพวกเขายังไม่กล้าที่จะพูด！！！！

แปลว่าการอาละวาดครั้งนี้ทำให้ผู้คนในที่นี้ต่างตื่นเต้นขึ้น จงลูบมือตัวเองอย่างร้อนใจ

ไม่ว่าคืนนี้เหลิ่งเชียนเสวี่ยจะต้องอยู่เป็นเพื่อนเยี่ยเจิ้นถิง หรือว่าเยี่ยเจิ้นถิงจะต้องเต้นระบำแก้ผ้าในโถงจัดเลี้ยง ทั้งหมดนี้ก็ล้วนเป็นเรื่องน่าสนุกที่พวกเขานั้นไม่เคยเห็นมาก่อน...

ตลอดทั้งชีวิตนี้ของพวกเขาไม่เคยเห็น ลูกหลานของพวกเขาเองก็คงไม่มีทางได้เห็นเหมือนกัน

คืนนี้เป็นคืนที่จะเกิดเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น！！！

“มากเกินไปแล้วล่ะครับ คุณชายเยี่ย！” เยี่ยฮุยลนลาน เขาพูดตือนสติออกมาเสียงเบา “ฆ่าได้แต่จะมาหยามกันไม่ได้นะครับ！！！”

“คุณชายเยี่ย พวกนี้ไร้คุณธรรม อย่าเล่นกับพวกเธอเลย” อาไห่ร้อนใจเป็นอย่างมาก

ถ้าหากว่าท่านคุณชายเยี่ยผู้สูงส่งของพวกเขาต้องไปเต้นระบำแก้ผ้าในโถงจัดเลี้ยง หลังจากนี้พวกเขาคงไม่มีหน้าไปเจอคนอื่นแล้ว...

ไม่ มันจะเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด！

“หุบปาก！” เยี่ยเจิ้นถิงตะคอกเสียงเย็น “เป็นผู้ชายอกสามศอกจะมาพูดไม่เป็นคำพูดได้อย่างไร”

เขาเหลือบตาไปมองเหลิ่งเชียนเสวี่ยด้วยสายตาอ่อนโยนและอมยิ้ม “ระบำแก้ผ้าใช่ไหม ไม่มีปัญหา！”