สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 710

เยี่ยเจิ้นถิงดูนาฬิกา เขาจึงหันไปพูดกับหลิงเฟิ่งเซียวว่า “ประธานหลิงครับ ผมกลับก่อนนะครับ ตอนเช้ามีประชุมสำคัญ”

“ครับ ลำบากคุณแล้ว” หลิงเฟิ่งเซียวตอบอย่างเกรงใจ

เยี่ยเจิ้นถิงพยักหน้ารับตามมารยาทแล้วรีบจากไป

หลิงเฟิ่งเซียวมองตามแผ่นหลังของเขา ใบหน้าของเขาก็ค่อยๆครึ้มขึ้น...

“ประธานเยี่ยทำเกินไปแล้วรึเปล่า” เขาพูดตามไปอย่างไม่พอใจ “พวกเรามาถึงเขาก็ไปเลย ทำเหมือนกับรับงานหลวงมา คุณหนูใหญ่บาดเจ็บขนาดนี้แล้ว เขาจะเล่นละครสักนิดก็ไม่ได้”

“อวิ๋นเอ๋อร์หลงรักเขา น่าเสียดาย...เฮ้อ...” หลิงเฟิ่งเซียวถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ “หลงเอ๋อร์อารมณ์รุนแรงถูกเขาทิ้งก็ยังเข้าใจได้ แต่อวิ๋นเอ๋อร์นั่นทั้งอ่อนโยนและใจ ทำไมเธอถึงได้ยังลงเอยแบบนี้”

“คุณหนูใหญ่ทั้งอ่อนโยนและใจดีเกินไปแล้วครับ แบบนี้เอาผู้ชายได้อยู่หมัด” ผู้ติดตามเองก็บ่นออกมา “ผมคิดว่า คุณควรที่จะเข้าไปผลักดันช่วยเหลือให้คุณหนูใหญ่ได้แต่งเข้าไปในตระกูลเยี่ยในเร็ววันนะครับ”

“เรื่องแบบนี้จะเข้าไปช่วยเหลือได้อย่างไร” หลิงเฟิ่งเซียวพูดในลำคอ “ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันเพียงหวังว่าอวิ๋นเอ๋อร์จะแข็งแรงในเร็ววัน”

...

เยี่ยเจิ้นถิงรีบกลับไปที่บ้านแล้วอาบน้ำ เขาเปลี่ยนชุดและเตรียมที่จะออกไปที่บริษัท

คุณท่านเยี่ยมกำลังเตรียมที่จะไปส่งเด็กๆไปโรงเรียน เมื่อเห็นเขาเข้าก็ตกใจเป็นอย่างมาก “แกกลับมาได้อย่างไร ไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลหรือ”

“พ้นขีดอันตรายแล้วครับ คุณหลิงเองก็มาแล้ว” เยี่ยเจิ้นถิงกระดุมเสื้อสูทพลางเดินออกไปด้านนอก “วันนี้ผมมีธุระ ต้องไปที่บริษัทก่อน”

“แก...” คุณท่านเยี่ยกำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมา แต่พวกเด็กๆต่างก็อยู่ที่นี่เขาจึงเก็บความโมโหเข้าไป

“ลาก่อนครับ/ค่ะ แด๊ดดี้” เด็กน้อยทั้งสามคนโบกมือลาเยี่ยเจิ้นถิง

“เด็กดี！” เยี่ยเจิ้นถิงนั่งยองลงกอดพวกเขา “พอเสร็จธุระสองวันนี้แล้ว แด๊ดดี้จะพาพวกลูกไปเที่ยวทะเล”

“ครับ/ค่ะ” พวกเด็กๆเชื่อฟังเป็นอย่างมาก พวกเขากอดเยี่ยเจิ้นถิง จากนั้นก็ขึ้นรถ

คุณท่านเยี่ยลากเยี่ยเจิ้นถิงมาอีกด้านหนึ่ง และถามอย่างโมโหว่า “แกเป็นอะไรไป หลิงอวิ๋นยังอยู่ที่โรงพยาบาล ทำไมแกถึงกลับมา”