สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 722

เหลิ่งเชียนเสวี่ยแสยะยิ้มออกมาดูถูกวิธีการแบบนี้

ธนัทสังเกตสีหน้าของเธอและรีบเปลี่ยนคำพูดทันที “ผมเก็บไวน์ชั้นดีพวกนั้นไว้แล้ว อีกสักครู่จะนำมาเสิร์ฟครับ”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยพยักหน้าเบาๆ ขณะที่กำลังจะเข้าไปในห้องส่วนตัว จู่ๆ เธอก็เห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย...

เธอหยุดชะงักไปทันที จากนั้นก็จ้องมองแผ่นหลังนั้นด้วยความงุนงง

หัวใจก็เต้นเร็วขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

แผ่นหลังนี้ถูกสลักไว้ในหัวของเธอ ราวกับว่าชาติที่แล้วเคยเห็นมาก่อน...

เหลิ่งเชียนเสวี่ยรีบเดินตามไปทันทีและอยากจะรั้งเขาเอาไว้ แต่แผ่นหลังนั้นกลับเดินไปอย่างรวดเร็ว

เธอเร่งฝีเท้าและเกือบจะตามเขาทัน แต่เขาก็เลี้ยวไปอีกทางหนึ่งและเหลือบมามองเธอ...

ใบหน้าที่สวมหน้ากากนั้นมีเสน่ห์ หล่อเหลาและลึกลับมาก!

สายตานั้นลึกล้ำราวกับท้องทะเลยามกลางคืนที่ซ่อนความลับนับไม่ถ้วนเอาไว้ให้เธอมาค้นหา...

เหลิ่งเชียนเสวี่ยชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เร่งฝีเท้าตามไป แต่แผ่นหลังนั้นก็หายไปแล้ว

เธอยืนเหม่ออยู่ครู่หนึ่งหนึ่งก่อนจะได้สติกลับมา...

แผ่นหลังนั้นยังคงติดอยู่ในความคิดของเธอ เธอพยายามจะนึกบางอย่างเกี่ยวกับเขา แต่ความทรงจำของเธอกลับถูกล็อกไว้อย่างแน่นหนา ไม่ว่าจะนึกอย่างไรก็นึกไม่ออก...

“คุณเหลิ่ง!” เหลิ่งปิงกับเหลิ่งมั่ววิ่งตามมาอย่างรีบร้อน

“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ” ทั้งสองคนมองไปที่เธอด้วยความเป็นห่วง

“ตามหาคนๆ นั้นให้ฉันเดี๋ยวนี้” เหลิ่งเชียนเสวี่ยหันกลับไปมองธนัทและออกคำสั่งอย่างเกรี้ยวกราด “ตอนนี้ เดี๋ยวนี้!”

“หะ?” ธนัทเห็นว่าเมื่อสักครู่นี้เธอวิ่งตามใครสักคนอยู่ แต่เห็นไม่ชัดว่าเป็นใคร

“ร่างสูงตรง สวมชุดสีดำ สวมหน้ากากครึ่งหน้าสีดำ สายตาลึกล้ำ...” เหลิ่งเชียนเสวี่ยอธิบาย “จริงสิ บนหน้ากากของเขามีสัญลักษณ์บางอย่างอยู่ด้วย!”

“ถ้าสวมหน้ากาก คงจะเป็นนายท่านของบาร์พวกเราครับ” ธนัทพิจารณาอย่างละเอียด “ผมจะไปตามหาเดี๋ยวนี้ครับ”

เหลิ่งมั่วกับเหลิ่งปิงอึ้งไป เมื่อสักครู่นี้คุณเหลิ่งยังไม่อะไรกับการตามหานายท่านอยู่เลย ตอนนี้กลับเป็นฝ่ายตามหาเขาเอง...