สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 723

เหลิ่งเชียนเสวี่ยเหลือบไปมองชายหนุ่มที่ยืนเรียงแถวอยู่ จากนั้นก็ขมวดคิ้วและโบกมือด้วยความหงุดหงิด

“ไม่ใช่ทั้งหมดเลยหรือครับ” ธนัทถามอย่างงุนงง

“ออกไปซะ” เหลิ่งปิงตะคอก

ธนัทให้นายท่านเหล่านั้นออกไปทันที จากนั้นก็เกินเข้ามาพร้อมกับพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ “คุณเหลิ่งครับ นายท่านทั้งหมดที่ตรงตามคำอธิบายของคุณอยู่ที่นี่แล้ว…”

“หรือว่าเขาจะเปลี่ยนชุดไปแล้ว” เหลิ่งปิงถาม

“อาจจะเป็นไปได้ครับ ผมจะลองหาดูอีกครั้งหนึ่ง” ธนัทกำลังจะเดินออกไป

“เดี๋ยว” จู่ๆ เหลิ่งเชียนเสวี่ยก็เรียกเขาไว้

“ครับ” ธนัทยืนรอคำสั่งจากเธออยู่ข้างประตู

“หรือเขาไม่ใช่นายท่านของที่นี่”

เหลิ่งเชียนเสวี่ยย้อนกลับไปคิดอีกครั้งหนึ่ง ออร่าของคนๆ นั้นไม่เหมือนกับคนที่ทำอาชีพบริการหญิงสาวเลยสักนิด

“ถ้าไม่ใช่นายท่าน จะสวมหน้ากากได้อย่างไรล่ะครับ” ธนัทวิเคราะห์อย่างมีประสบการณ์…

“คนที่มาสนุกที่นี่ ถ้าไม่ใช่พวกขยะสังคม ก็จะเป็นพวกคนที่มาจัดงานเลี้ยงส่วนตัว พวกเขาต่างเป็นผู้จัดการระดับกลางถึงระดับสูง พวกเขามาที่นี่เพื่อพักผ่อนและดื่มด่ำไปกับการบริการของชายหนุ่ม คงไม่เล่นลูกไม้แบบนั้นหรอกครับ…

...อีกอย่าง นายท่านของที่นี่ได้รับการอบรมอย่างเข้มงวดมาก่อน ทุกคนต่างก็มีจุดเด่นและสไตล์ของตัวเอง มีบางคนที่ดูไม่เหมือนนายท่าน แต่เหมือนกับท่านประธานที่เอาเอาแต่ใจมากกว่า แต่นั่นก็เป็นแค่เปลือกนอกเท่านั้น…”

พูดมาถึงตรงนี้ ธนัทก็เหลือบไปสังเกตสีหน้าของเหลิ่งเชียนเสวี่ยอย่างระมัดระวัง กลัวว่าเธอจะโกรธ

แต่เหลิ่งเชียนเสวี่ยทำเพียงแค่หรี่ตาลงและจิบไวน์ด้วยท่าทางเยือกเย็นเท่านั้น

“ไปตามหามา” เหลิ่งเชียนเสวี่ยโบกมือ

“ครับ” ธนัทไปจัดการทันที

เหลิ่งเชียนเสวี่ยจิบไวน์ต่อไป จนกระทั่งไวน์เกือบจะหมดขวดแล้ว เธอก็หมดความอดทนและโยนแก้วไวน์ลงกับพื้น

เคร้ง เสียงดังลั่น

พนักงานที่อยู่ในห้องตกใจมากและรีบหลบไปอยู่ข้างๆ

เหลิ่งเชียนเสวี่ยใช้ทิชชูเปียกเช็ดมือและหยิบเสื้อสูทขึ้นมา จากนั้นก็เดินออกไป

เหลิ่งปิงกับเหลิ่งมั่วรีบเดินตามไปทันที บอดี้การ์ดหญิงคนอื่นๆ ก็รีบตามไปด้วยเช่นกัน

ปึง!