สามหนูน้อยอัจฉริยะ:มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 73

“พอเเล้ว ชิวอวี่…….” เฟิงซื่อหยวนพูดเสียงต่ำ “เธอไม่ควรพูดเชียนเสวี่ยเเบบนี้”

“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้?” ไป๋ชิวอวี่โกรธจัด “เรื่องที่ฉันพูดไม่จริงหรือไง ทำไมคุณเอาเเต่ปกป้องมัน”

“เธอ…….”

“พ่อ พ่ออย่ายุ่ง ขึ้นตึกไปเลย”ไป๋ลู่ผลักเฟิงซื่อหยวน “ให้เเม่อบรมสั่งสอนคนสำส่อนคนนี้”

“ใครเป็นอีตัว? ใครกันเเน่ที่ไม่รู้ยางอาย” เฟิงเชียนเสวี่ยย้อนถาม “สี่ปีก่อนความจริงเกิดอะไรขึ้นพวกคุณไม่รู้จริงๆงั้นหรือ?”

“เธอ เธอพูดบ้าอะไร?ความจริงอะไร?” ไป๋ลู่ตื่นตระหนก “เห็นชัดๆว่าเธอไปเที่ยวกลางคืนหาโฮสต์ เเล้วยังคลอดลูกของโฮสต์ออกมา ยังคิดจะมาใส่ร้ายฉัน…....”

“ใครกันที่ลากฉันไปเที่ยวบาร์?ใครพูดว่าต้องเเกล้งหาผู้ชายมากระตุ้นเฮ่าเซวียน, ค้าถึงจะยอมขัดเเย้งกับที่บ้านเขาเพื่อฉัน เป็นเพราะเธอ ไป๋ลู่!หน้าฉากมาทำให้ฉันกับเฮ่าเซวียนเเยกกัน หลังฉากก็ไปแต่งงานกับเขา เธอกล้าพูดมั้ยว่าเรื่องนี้ไม่มีเลศนัย……”

“หุบปาก!” ไป๋ชิวอวี่รีบลุกเข้าไปตบหน้าเฟิงเชียนเสวี่ย

เฟิงเชียนเส วี่ยโดนตบจนหน้าหัน มุมปากมีเลือดไหล

เธอก้มหน้าลง ผมเผ้ายุ่งเหยิงนัยต์ตาเต็มไปด้วยเเสงเเห่งความเกลียดชัง

“ตบได้ดี!” ไป๋ลู่ตะโกนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

ไป๋ชิวอวี่ยังไม่หายโกรธ คิดจะตบอีก

“ชิวอวี่” เฟิงซื่อหยวนรีบดึงเธอไว้ “เธอจะทำอะไร?มีอะไรพูดกันดีๆ ทำไมต้องลงไม้ลงมือล่ะ”

“คุณหลีกไป!” ไป๋ชิวอวี่ผลักเฟิงซื่อหยวนออก ชี้หน้าเฟิงเชียนเสวี่ยด่าอย่างโกรธเคือง

“เธอสำส่อนเอง ทำเรื่องหน้าอาย ยังจะมาอาศัยลู่ลู่ ฉันขอบอกเธอไว้นะ วันนี้ที่เชิญเธอมาเพราะจะให้รู้ว่าลู่ลู่กับเฮ่าเซวียนเเต่งงานเเละมีลูกกันเเล้ว ถ้าเธอยังกล้าอ่อยเฮ่าเซวียน ระวังตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ!”

“ไป๋ชิวอวี่……” เฟิงเชียนเสวี่ยกัดฟันเเละพูดทีละคำ คุณจะต้องชดใช้สิ่งที่คุณทำลงไปวันนี้ทั้งหมด”

“น่าขันจริง เธอยังกล้ามาขู่ฉัน…….”ไป๋ชิวอวี่คิดจะตบเฟิงเชียนเสวี่ยอีก

“เฮ่าเซวียน ไม่ใช่พวกเราตั้งใจทำให้เฟิงเชียนเสวี่ยอับอาย” ไป๋ชิวอวี่พูดอธิบาย “ลุงป้าน้าอาพวกนั้นเป็นห่วงเธอ สอบถามความเป็นอยู่ เธออารมณ์เสียลงมือทำลายข้าวของยังทำให้มือฉันมีบาดเเผลอีก”

ไป๋ชิวอวี่ยกมือข้างที่เจ็บให้ห้าวซวนดู “ฉันเป็นญาติผู้ใหญ่ก็เเค่อยากอบรมสั่งสอนเธอ……”

“ญาติผู้ใหญ่สอนผู้น้อยก็ไม่ใช่ทำแบบนี้นะครับ” ซือเฮ่าเซวียนโต้กลับอย่างสุภาพ “คุณอบรมไป๋ลู่ดูมีสติสัมปชัญญะให้เกียรติ เเต่กับเฟิงเชียนเสวี่ยคำพูดทุกคำพูดของคุณเหมือนเอามีดไปควักใจเธอนี่มันก็ใจร้ายเกินไป!”

“เฮ่าเซวียน คุณจะทำอะไร?” ไป๋ลู่กังวล “เพื่อเฟิงเชียนเสวี่ยคุณจะโทษเเม่ของฉันใช่มั้ย”

“ผมเเค่พูดเหตุผลกับแม่ของภรรยา” ซือเฮ่าเซวียนพูดอย่างสุภาพ “คุณเเม่คิดว่าที่ผมพูดถูกมั้ย”

“เธอพูดถูก” ไป๋ชิวอวี่เป็นคนฉลาด รีบเปลี่ยนกิริยา “เมื่อกี้ฉันอารมณ์เสียไปหน่อย คงเป็นเพราะหล่อนทำข้าวของเสียหาย ก่อกวนในงานเลี้ยงเเล้วยังใส่ร้ายลู่ลู่ ดังนั้นฉันเลย………”

“ใส่ร้ายจริงเหรอครับ” ซือเฮ่าเซวียนมองไปที่ไป๋ลู่อย่างพิเคราะห์

“คุณหมายความว่าไง คุณสงสัยฉันใช่มั้ย” ไป๋ลู่ตื่นเต้นตัวสั่น “ฉันเป็นเมียของคุณเป็นเเม่ของลูกคุณ ทำไมคุณเชื่อเเต่คนอื่นไม่เชื่อฉัน”